Back
/ 30
Chapter 25

💐At Wedding Day💐

delicate to kookv❶{oneshort collection}

- ဟဲ့ ထယ်ယောင်း မထသေးဘူးလား!!?

နားထဲကန့်လန့်ဝင်လာတဲ့ Hyungဖြစ်သူ

seokjinရဲ့ အော်သံ...နေတိုင်းHyungရဲ့ဒီလို မင်္ဂလာရှိတဲ့အသံလေးနဲ့ နိုးထနေကျဖြစ်တာကြောင့် ပေကပ်ကပ်နဲ့ အိပ်ရာထဲ ဆက်လှိမ့်နေသည်...

- ရား!!!Kim taehyung သတို့သားအရံက အဲ့လောက်အိပ်ပုတ်ကြီးနေစရာလား

ထိုအခါမှသူသတိရသွားတာက....အမလေး ဟုတ်သားပဲ ဒီနေ့ကhyung jinနဲ့သူရဲ့ချစ်သူhyung namjoonရဲ့ လက်ထပ်ပွဲနေ့လေ...ဘယ်အချိန်ရှိနေပြီလဲ နာရီလှမ်းကြည့်တော့ ရှစ်နာရီထိုးဖို့သိပ်မလိုတော့ပေ...

ကမန်းကတန်းကုန်းရုန်းထကာ တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ ဟိုကမီးပွင့်ထွက်မတက်မျက်လုံးကြီးနဲ့ လူကိုစိုက်ကြည့်နေလေတယ်...ပြီးတော့ မိုးမဆုံးနိုင်တော့တဲ့ အော်သံနက်ကြီးဖြင့်

- မင်းနော်!!!...ငါ့ရဲ့မင်္ဂလာရှိတဲ့နေလေးမို့ မင်းကိုမရိုက်တာ...သွား!ခုချက်ချင်းမျက်နှာသစ်ပြီး မြန်မြန်ပြင်ဆင်တော့...!

အော်တာများ လူပါသူ့လေနဲ့လွင့်တော့မယ်...namjoon hyungကို နားမလည်လိုက်တာ...jin hyungကို ဘာကြည့်ကြိုက်လဲ အခွင့်ကြုံမှ မေးအုန်းမယ်...အကိုဖြစ်သူအား ပွစိပွစိလုပ်ရင်း ထယ်လည်းမင်္ဂလာပွဲအတွက် ပြင်ဆင်တော့သည်...

Hyungတို့ရဲ့ လက်ထပ်ပွဲကို Hotelတို့စားသောက်ဆိုင်တို့မှာ အရမ်းကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ကျင်းပခြင်းမဟုတ်...အိမ်မှာပြုလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်...အိမ်မှာသာကျင်းပတယ်ဆိုပြီး အထင်မသေးစေချင်...

ထယ်တို့အိမ်က ဧက၁၀၀လောက်ကျယ်သည်မို့ ခြံဝန်းတစ်ခုနဲ့တင် ဧက၇၀လောက်ရှိသည်...ထိုခြံကြီးထဲမှာ အကုန်ပြင်ဆင်ခင်းကျင်း၍ နှစ်ဖက်မိဘဆွေမျိုးနဲ့ သူငယ်ချင်းလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေပါမကျန် အကုန်ဖိတ်ကြားထားသည်မို့ မင်္ဂလာပွဲက အတော်တော့စည်မှာပင်...

သတို့သားနှစ်ယောက်နှင့် သတို့သားအရံ ငါးယောက်ရှိသည်...ထိုထဲမှာ ထယ်လည်းပါသည်...အစကတော့ထယ်မလုပ်ချင်... သို့ပေမယ့် အစ်ကိုဖြစ်သူရဲ့လက်ထပ်ပွဲဖြစ်တာကြောင့်လည်းပါသလို သူ့ကြောင့်လည်းပါသည်...

သူဆိုတာက..ထယ့်ချစ်သူ jeon jungkookပါ...အမှန်အတိုင်း​ပြောရရင် ချစ်သူဆိုတာတော့သိပ်မမှန်...ထယ့်ဘက်ကသာသူ့အပေါ် တစ်ဖက်သတ်ဖြစ်နေရတာပေါ့...သူကjin hyungရဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်...ထယ့်ကိုလည်းjin hyungရဲ့ ညီလေးဆိုတာလောက်သာသိထားမည့်ပုံ...

ထယ် ကံကောင်းချင်တော့ သတို့သားအရံကို သူနဲ့တွဲလုပ်ရမယ်တဲ့...သတို့သားအရံလုပ်ဖို့ ချက်ချင်းလက်ခံဖြစ်သွားတဲ့ ထယ့်ကိုအိမ်ကလူတွေကော သူငယ်ချင်းတွေကော အကုန်အံသြလို့...ထယ်ကတော့ မသိလိုက်မသိဖာသာပါပဲ...

10နာရီမှာ မင်္ဂလာပွဲစတယ်...သတိုးသားနှစ်ယောက် လက်စွပ်လဲအနမ်းချင်းဖလှယ်ပြီးတာနဲ့ ပွဲလာဧည့်သည်တွေလည်း လိုရာသုံးဆောင်ကြတော့သည်...သူတို့လည်း ဧည့်သည်တွေကိုလိုက်ဧည့်ခံကြတာပေါ့...

jungkookနဲ့တွဲရတဲ့ ထယ်ယောင်းကတော့ အသက်တောင်ရှိရဲ့လား...စားပွဲဝိုင်းတွေတစ်ဝိုင်းပြီးတစ်ဝိုင်းလိုက် ဧည့်ခံနေပေမယ့် jungkookတစ်ယောက်တည်းကသာ ဧည့်သည်တွေနဲ့ စကားတွေဒိုင်ခံပြောပေးနေသည်...

jungkookကိုကြည့်ရတာ အဆင်ပြေပြေပဲ...ထယ့်မှာတော့ လက်ဖျားတွေကောခြေထောက်တွေပါ အေးစက်ကာ စကားတစ်လုံးမှထွက်မလာ...ကြာတော့ jungkookက သတိထားမိဟန်ဖြင့်

- ထယ်ယောင်း နေမကောင်းလို့လား? တိတ်နေတယ်နော်

- ဟမ်? အာ~ အင်း အဟမ်း~ဟိုလေ~

အယောင်ယောင်အနနနဲ့ပြန်ဖြေရင်း အမူအယာပျက်နေတဲ့သူ့နဖူးပေါ် လက်ဖဝါးနွေးနွေးတစ်စုံကျရောက်လာသည်...ထိုအခိုက်အတန့်​ဟာ ထယ့်တစ်ကိုယ်လုံးကို ကျောက်ရုပ်ပမာဖြစ်သွားစေသည်...

- ဖျားနေတာလည်းမဟုတ်ပါဘူး...ကြည့်ရတာတော့မရွှင်မလန်းနဲ့ အအေးသောက်မလား ကိုယ်သွားယူပေးမယ်လေ...

- အဲ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့

အဲ့နောက် jungkookအအေးသွားယူသည်...သူလည်း စားပွဲတစ်ဝိုင်းကထိုင်ခုံအလွတ်တစ်လုံးပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့နဖူးကိုသူပြန်စမ်းရင်း

- ဟူး စိတ်ထိန်းစမ်း Kim taehyung လျှောက်မတွေးနဲ့ သူကစိတ်ပူပေးရုံသက်သက်ပဲ

သူတစ်ယောက်တည်းအတွေးတွေနဲ့ ပက်ချာလည်ရိုက်နေတုန်း အနားကိုအဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်ရောက်လာသည်...မော့ကြည့်တော့ jiminရဲ့ အမေ...သတို့သားအရံလုပ်တဲ့အထဲမှာ jiminလည်း ပါတာကိုး...

- ဟယ် ထယ်ယောင်းလေး

- အာ ဒေါ်ဒေါ် ဟုတ်

- ထယ်ယောင်းလေး ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ဒီဝတ်စုံလေးနဲ့...

- ဟီးး ကျေးဇူးပါဒေါ်ဒေါ်

သုမကပြန်ပြုံးပြရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကိုနည်းနည်းပါးပါး အကဲခတ်ကာ ထယ့်အနားမသိမသာကပ်ရင်း

- စောနကတစ်ယောက်နဲ့ထယ်ယောင်းလေးနဲ့ က တကယ်လိုက်တယ်နော်

- ခဗျာ~?

- ဒေါ်ဒေါ်က ဒီအတိုင်းပြောတာပါကွယ်...သတို့သားအရံ သတို့သမီးအရံလုပ်တဲ့လူတွေက သူတို့အချင်းချင်းလည်းညားတတ်ကြတယ်လေ...

Jiminရဲ့အမေစကားက ထယ်ယောင်းကိုအားအကြီးကြီးဖြစ်စေသည်...ပျော်သွားလိုက်တာမှ မဖုံးနိုင်မဖိနိုင်

- ဟမ် တကယ်လားဟင် ဒေါ်ဒေါ်?

လို့ အပြူးအပြဲမေးမိသည်အထိ...

- စောနကြည့်ရတာ သူလည်းထယ်ယောင်းလေးကိုစိတ်ဝင်စားနေပုံပါပဲ...ဧည့်သည်တွေလိုက်ဧည့်ခံတုန်းကလည်း ထယ်ယောင်းလေးကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့... ဘယ်ယောက်ျားလေးက တခြားယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ရဲ့ နဖူးကိုတယုတယစမ်းကြည့်ပေးနိုင်မှာမို့လို့လဲ...

အမလေး ဒေါ်ဒေါ်ရယ်...ပြောနေတဲ့ ပါးစပ်ကိုရွှေသာပြေးချပေးလိုက်ချင်တော့တယ် တကယ်...ပြောမှပြောတတ်ပါလေစ...ဒီကထယ်ယောင်းတစ်ယောက်တော့ ဒေါ်ဒေါ့်စကားကြောင့် စိတ်ထဲမှာပီတိတွေဖြာပြီးအီအီးတွေပါကုန်ပါပြီနော့်...

ထိုစဥ် သူတို့အနားရောက်လာတဲ့ Jungkook...

- ထယ်ယောင်းကဒီမှာပဲ...ကိုယ်လိုက်ရှာနေတာ နေလို့မကောင်းဘူးမလား...လန်းသွားအောင် အအေးသောက်လိုက်အုံး...

Jiminရဲ့အမေကတော့ jungkookမမြင်အောင် ထယ့်ကိုမျက်လုံးတစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီး လက်ကOk signလေးလုပ်ပြကာ သူတို့အနားကနေ အလိုက်တသိထွက်ခွာသွားသည်...

ထယ်လည်းJungkookပေးလာတဲ့အချိုရည်ကို ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့တစ်ကျိုက်တည်းအကုန်မော့သောက်ပစ်လိုက်တော့သည်...သောက်ပြီးခနအကြာမှာတင် ခေါင်းထဲမိုက်ခနဲနဲ့ပင် လူကယိုင်သွားသည်...သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို jungkookက ထိန်းထားပေးရင်း

- မသက်သာဘူးလား...ဆက်ပြီး ဧည့်မခံနိုင်တော့ရင် ကိုယ်အခန်းထဲပြန်ပို့ပေးမယ်လေ...

- အင်း ခေါင်း ခေါင်းမူးတယ်

- ဒါဆိုseok jinတို့ကိုပြောပြီး ကိုယ်အခန်းထဲလိုက်ပို့ပေးမယ်...

jungkookက jin hyungတို့ကိုသွားပြောပြီးထယ့်ကို အခန်းထဲလိုက်ပို့ပေးသည်...သူခံစားနေရတာ ခေါင်းမူးတာတစ်ခုတည်းမဟုတ်တာတော့သေချာသည်...မှီတွယ်နေရတဲ့jungkookရဲ့ ရင်ခွင်နွေးနွေးကြောင့်ပဲလားမသိ စိတ်ထဲအရမ်းပူအိုက်လာသည်...နောက်ဆုံး ချွေးတွေပါထွက်လာရတော့သည်...

ခြေကလည်းမခိုင်ချင်တော့...ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ...မှီခိုနေရတဲ့ ရင်ခွင်ကြီးကမက်မောဖို့ကောင်းလိုက်တာ...နောက်ဆုံးခြေထောက်ကပါ ညွတ်ခနဲခွေကျသွားရတော့သည်...

- ထယ်ယောင်း ခန ကိုယ်ချီမယ်

ဟုဆိုတာ ထယ့်ကိုယ်လေးကို စွေ့ခနဲပွေ့ချီလိုက်ပြီး ထယ့်အခန်းထဲသို့အမြန်လိုက်ပို့ပေးလေသည်...ထယ်ယောင်းကတော့ jungkookရဲ့ အင်္ကျီစကိုင်ကာ ရင်ခွင်ထဲတိုးတိုးလေးပင် ညီးစပြုနေလေပြီ...ထယ့်အခန်းကို ဟိုတစ်ခါအိမ်လာတုန်းက သိဖူးပြီးသားမို့ အထွေအထူးရှာနေစရာမလို...

အခန်းတံခါးကို အလျင်အမြန်ဆွဲဖွင့်လိုက်ပြီး ထယ့်ကိုယ်လုံးလေးကို အိပ်ယာထက်တင်ပေးလိုက်ကာ အခန်းထဲကထွက်သွားမည်ပြုစဥ် လက်တစ်စုံရဲ့ ဖမ်ဆွဲတားမြစ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်...

- ဟင့်အင်း jungkook မသွားပါနဲ့ ခင် ခင်ဗျားကို ကျနော်လိုအပ်တယ် အင့်မ်

- ဟမ်? ထယ်ယောင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ တစ်ခုခုဖြစ်လို့လား?

ကုတင်ဘေးမှာ ထိုင်ချရင်းမေးမိတော့ ထိုကောင်လေးက

- အာ့ ပူတယ် အဟင့် အင်္ကျီချွတ်ပေး

ဟုအော်ရင်း သူ့အင်္ကျီသူဆွဲချွတ်နေတော့ jungkookမှာ ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဘာလုပ်ရမှန်းမသိ...အဝတ်အထည်အားလုံး ကုန်စင်ခါနီး တစ်ထည်တည်းကျန်တော့တဲ့ အနက်ရောက် boxerလေးကို ချွတ်တော့မည့်ဆဲဆဲမှာတင် ထယ့်ဘေးဝင်ထိုင်ကာ လက်တို့ကိုဆုပ်ကိုင်တားဆီးလိုက်သည်...

ထယ်ဒီလိုဖြစ်နေရာတာ ဒါသေချာပြီ...ဒါ ဟိုကောင်တွေလက်ချက်...သူအအေးသွားယူတော့  seokjinက ငါ့ညီအတွက်ငါကိုယ်တိုင်ဖျော်ပေးမယ်ဆိုပြီး သူ့လင်namjoonနဲ့တူတူ အအေးဖျော်နေသည်မှာ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာသည်...အစကတော့ အော် ညားခါစမို့ ချစ်ကြည်နူးနေတယ်ပဲထင်မိတာ...ခုဒီလို ဆေးခတ်တဲ့အထိတော့ သူနားမလည်နိုင်...

- ထယ်ယောင်း မလုပ်နဲ့လေ

- ဟင့်အင်း ကျနော့်ကို လွှတ်ပေး အာ့

- မရဘူး! မင်းအခုကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်မှမရှိတော့တာ သိသေးရဲ့လား?

- အဟင့် လွှတ်ပါ ကျနော် ဟင့်မ် မရတော့ဘူး ခင်ဗျား ခင်ဗျားကို ကျနော်ယူမှရတော့မယ်

- ဟမ်?

ထယ့်စကားကဘာကိုဆိုလိုလဲ မသိလိုက်ခင်မှာတင် သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းတို့ဟာ ထယ့်နှုတ်ခမ်းတို့နဲ့ ပူးထိပြီးသားဖြစ်သွားသည်...jungkookခနတာငြိမ်သက်သွားသည်...

ပြွတ်စ်! ပြွတ်စ်! အွမ်းမ်~

ယခု ထယ့်ကိုယ်လုံးလေးက သူ့ပေါင်ပေါ်မှာခွရက်သား...နမ်းရင်နဲ့ပင် ဆွဲချွတ်ခံနေရတဲ့ အဝတ်စတို့ဟာ တစ်လွှာချင်းဆီ...ရင်ဘက်ကို လက်သည်းတို့နဲ့ကုတ်ခြစ်ရင်း ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်သည်...ဘောင်းဘီထဲအထိနယ်ချဲ့ကာ အဓိကအရာကိုစုပ်ကိုင်လာတဲ့ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်တို့ကြား အသက်ပျောက်မတတ်...

စိတ်ထဲအနမ်းတွေကို ပြန်လည်တုန့်ပြန်ချင်လာသည်...မက်မောဖွယ်အနမ်းတွေ ယစ်မူးဖွယ်အထိအတွေ့တွေကြားမှာ သာယာလာသည်...သွယ်လျသည့်ခါးထက်မှာ လက်မောင်းတို့ဟာ အလိုလိုရစ်ပတ်လျက်မိသား...

နောက်ဆုံး ထယ့်ကိုယ်လေးကို အိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေအုပ်မိုးလိုက်သည်...ဘောင်းဘီခါးပတ်ကိုဆွဲချွတ်ရင်း

- ထယ်ယောင်း~~ပထမဆုံးအကြိမ်မလား?

- အွန်း

ရဲတွက်နေတဲ့မျက်နှာလေးက သူလေးဘယ်လောက်ထိရှက်နေလဲ သိသာစေသည်...

မျက်နှာရဲရဲလေးကို လက်ဝါးနဲ့ဆုပ်ကိုင်ရင်း နဖူးချင်းထိကာ

- နာကောင်းနာနိုင်လိမ့်မယ် ထယ် ကိုယ်အရမ်းမလုပ်ဘူး

- အွန်း~ ရ ရတယ်

နှုတ်ခန်းနှစ်ခုကို ပြန်လည်ပေါင်းစည်းစေရင်း ထယ့်အဝလေးထဲ သူ့လက်ချောင်းတို့ထိုးသွင်းနေလိုက်သည်...

ပြွတ်စ်! ပြွတ်စ် အွန့်မ်ဟွန့်မ်!

လက်သုံးချောင်းလောက်ထိထည့်ကာ အဝလေးကိုချဲ့ပေးပြီးနောက် သူ့ရဲ့မသိမသာထောင်မတ်နေတဲ့ ညီငယ်လေးအား ထယ့်အဝလေးနဲ့မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်...နှုတ်ခမ်းတွေကိုတော့ အဆက်မပြတ်ပေါင်းစည်းပေးထားရင်းနဲ့ပဲ အတွင်းထဲထိရောက်အောင် ဖိသွင်းနေရသည်..

တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားတော့ ခနငြိမ်နေပြီးမှ jungkookဘက်ကစတင်လှုပ်ရှားလေသည်...

- ဟင်မ်း~ အွန့်မ် အာ့!

နာကျင်မှုကြောင့် သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားလေးနဲ့ ဖိကိုက်လာသူ...ဒီကလေးငယ် မနာကျင်စေရအောင် သူအတတ်နိုင်ဆုံးညင်သာပေးရင်း သာယာမှုဆီသို့ရအောင်ခေါ်ဆောင်ပေးသွားသည်...

- အာ့ ထယ်ယောင်းလေး~အဟား~

ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ ဆောင့်နေရင်း ထယ့်နာမည်လေးကိုသူညီးသည်...

ထယ်ကလည်း သူ့နာမည်ကို ပါးစပ်ဖျားကမချ တစီစီညီးနေသည်...

- jungkookshi~~ဟင့်မ် အင်း~

- အား ကျစ် ယောင်းငယ်~~~ချစ် တယ်~

- အင်းမ်း~ တူတူပဲ jungkook ချစ် တယ်~

ဒီချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကိုတော့ သူနောက်ကျမှ ယောင်းလေးကို သေချာပြန်ပြောရတော့မည်...သူယောင်းလေးကို တကယ်ချစ်ပါသည်...ဒါကို ယောင်းလေးအားသိစေချင်ခဲ့တာလည်း ကြာပါပြီ...ခုလိုတွေထိဖြစ်ပျက်ပြီးသွားမှတော့ ယောင်းလေးလုံးဝမျက်နှာမပျက်စေရ..လူကြီးတွေဆီက ခွင့်ပြုချက်ယူပြီးယောင်းလေးကို သူလက်ထပ်ကာ ထာဝရထွေးပွေ့စောင့်ရှောက်တော့မည်ဟု စိတ်ထဲတေးမှတ်ထားလိုက်တော့သည်...

- ဟား~နွေးထွေးပြီး ကောင်းလိုက်တာ အာ့!

ညင်သာတဲ့ဆောင်ချက်တွေကနေ အကြမ်းပတမ်းဆီသို့ ကူးပြောင်းရမလား တွေးနေတုန်းမှာပင်

- မြန်ပေး jungkook မြန်မြန်လေး အာ့!

- အင်း~

ထယ့်သဘောကျ အရှိန်ကိုမြှင့်တင်လိုက်တော့ ကျောပြင်ကိုကုတ်တွယ်ရင်းညီးလာတဲ့ သူ့ရဲ့ယောင်းငယ်...

- အာ့ jung jungkook အဟင့်! အင်းမ်မ်မ်~

- ဟူး~ဝိုး ကြိုက်လိုက်တာ ယောင်းရယ် တောက်စ် အီစိမ့်နေရောကွာ ဟမ်း!?

လည်ပင်းဖွေးဖွေးလေးကို အနမ်းတမွမွပေးရင် ဆောင့်ချက်တွေကို မိုင်ကုန်မြှင့်တင်ပစ်တော့သည်...

{ig accတောင်းနေတဲ့ဒါဒါလေးတေ ခနလောက်စောင့်ပေးပါလို့🙆‍♂️ကျနော့်teleကတော့သိကြတယ်မလားဗျ@Jeon DeaShim..🌚}

ထိုမှစ၍ တဖက်ဖက်အသံတွေထွက်လာကာ ညီးသံတွေလည်း ဆူညံသွားသည်...ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းတမ်းကာတရစပ်သွားသည်မို့ နှစ်ဦးစလုံးရဲ့feelingတွေဆိုတာ စာမဖွဲ့တတ်တော့ပေ...

{တကယ်လည်း ကျနော်မရေးတတ်တော့လို့🤦‍♂️😅}

မင်္ဂလာပွဲကနေ သတို့သားအရံနှစ်ဦးရုတ်တရက်ပျောက်သွားတဲ့ ကိစ္စကိုတော့ အကုန်မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားကြသော်လည်း သူတို့နှစ်ဦး၏အခန်းတံခါးဝကနေအတွင်းဘက်သို့ချောင်းကာ လူယုတ်မာပြုံးပြုံးရင်းပီတိဖြာနေတဲ့ လူသားနှစ်ယောက်လည်း ရှိခဲ့သည်ဆိုတာ သူတို့နှစ်ဦးသိခဲ့လျှင်...

{ဘယ်သူတွေလဲ ဘယ်သူတွေလဲ သိကြလား သိကြလား👀🐒}

>>>>>>>>>>>>>

ရေးနေရင်းဈာန်ဝင်သွားတော့

နည်းနည်းရှည်သွားတယ်

ဘာတေရေးမိမှန်းလည်းမသိဘူး🤧

စိတ်ထဲရှိရာ အကုန်ပါ😃

အရေးအသားကလည်း စောက်ရမ်းစုတ်🤦‍♂️

>>>>>>>>>>>>>

- ဟဲ့ ထယ္ေယာင္း မထေသးဘူးလား!!?

နားထဲကန့္လန့္ဝင္လာတဲ့ Hyungျဖစ္သူ

seokjinရဲ႕ ေအာ္သံ...ေနတိုင္းHyungရဲ႕ဒီလို မဂၤလာရွိတဲ့အသံေလးနဲ႕ နိုးထေနက်ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေပကပ္ကပ္နဲ႕ အိပ္ရာထဲ ဆက္လွိမ့္ေနသည္...

- ရား!!!Kim taehyung သတို႔သားအရံက အဲ့ေလာက္အိပ္ပုတ္ႀကီးေနစရာလား

ထိုအခါမွသူသတိရသြားတာက....အမေလး ဟုတ္သားပဲ ဒီေန႕ကhyung jinနဲ႕သူရဲ႕ခ်စ္သူhyung namjoonရဲ႕ လက္ထပ္ပြဲေန႕ေလ...ဘယ္အခ်ိန္ရွိေနၿပီလဲ နာရီလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ရွစ္နာရီထိုးဖို႔သိပ္မလိုေတာ့ေပ...

ကမန္းကတန္းကုန္း႐ုန္းထကာ တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဟိုကမီးပြင့္ထြက္မတက္မ်က္လုံးႀကီးနဲ႕ လူကိုစိုက္ၾကည့္ေနေလတယ္...ၿပီးေတာ့ မိုးမဆုံးနိုင္ေတာ့တဲ့ ေအာ္သံနက္ႀကီးျဖင့္

- မင္းေနာ္!!!...ငါ့ရဲ႕မဂၤလာရွိတဲ့ေနေလးမို႔ မင္းကိုမရိုက္တာ...သြား!ခုခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ျမန္ျမန္ျပင္ဆင္ေတာ့...!

ေအာ္တာမ်ား လူပါသူ႕ေလနဲ႕လြင့္ေတာ့မယ္...namjoon hyungကို နားမလည္လိုက္တာ...jin hyungကို ဘာၾကည့္ႀကိဳက္လဲ အခြင့္ႀကဳံမွ ေမးအုန္းမယ္...အကိုျဖစ္သူအား ပြစိပြစိလုပ္ရင္း ထယ္လည္းမဂၤလာပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ေတာ့သည္...

Hyungတို႔ရဲ႕ လက္ထပ္ပြဲကို Hotelတို႔စားေသာက္ဆိုင္တို႔မွာ အရမ္းႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္က်င္းပျခင္းမဟုတ္...အိမ္မွာျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္...အိမ္မွာသာက်င္းပတယ္ဆိုၿပီး အထင္မေသးေစခ်င္...

ထယ္တို႔အိမ္က ဧက၁၀၀ေလာက္က်ယ္သည္မို႔ ၿခံဝန္းတစ္ခုနဲ႕တင္ ဧက၇၀ေလာက္ရွိသည္...ထိုၿခံႀကီးထဲမွာ အကုန္ျပင္ဆင္ခင္းက်င္း၍ ႏွစ္ဖက္မိဘေဆြမ်ိဳးနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြပါမက်န္ အကုန္ဖိတ္ၾကားထားသည္မို႔ မဂၤလာပြဲက အေတာ္ေတာ့စည္မွာပင္...

သတို႔သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ သတို႔သားအရံ ငါးေယာက္ရွိသည္...ထိုထဲမွာ ထယ္လည္းပါသည္...အစကေတာ့ထယ္မလုပ္ခ်င္... သို႔ေပမယ့္ အစ္ကိုျဖစ္သူရဲ႕လက္ထပ္ပြဲျဖစ္တာေၾကာင့္လည္းပါသလို သူ႕ေၾကာင့္လည္းပါသည္...

သူဆိုတာက..ထယ့္ခ်စ္သူ jeon jungkookပါ...အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ခ်စ္သူဆိုတာေတာ့သိပ္မမွန္...ထယ့္ဘက္ကသာသူ႕အေပၚ တစ္ဖက္သတ္ျဖစ္ေနရတာေပါ့...သူကjin hyungရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္...ထယ့္ကိုလည္းjin hyungရဲ႕ညီ​ေလးဆိုတာေလာက္သာသိထားမည့္ပုံ...

ထယ္ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ သတို႔သားအရံကို သူနဲ႕တြဲလုပ္ရမယ္တဲ့...သတို႔သားအရံလုပ္ဖို႔ ခ်က္ခ်င္းလက္ခံျဖစ္သြားတဲ့ ထယ့္ကိုအိမ္ကလူေတြေကာ သူငယ္ခ်င္းေတြေကာ အကုန္အံၾသလို႔...ထယ္ကေတာ့ မသိလိုက္မသိဖာသာပါပဲ...

10နာရီမွာ မဂၤလာပြဲစတယ္...သတိုးသားႏွစ္ေယာက္ လက္စြပ္လဲအနမ္းခ်င္းဖလွယ္ၿပီးတာနဲ႕ ပြဲလာဧည့္သည္ေတြလည္း လိုရာသုံးေဆာင္ၾကေတာ့သည္...သူတို႔လည္း ဧည့္သည္ေတြကိုလိုက္ဧည့္ခံၾကတာေပါ့...

jungkookနဲ႕တြဲရတဲ့ ထယ္ေယာင္းကေတာ့ အသက္ေတာင္ရွိရဲ႕လား...စားပြဲဝိုင္းေတြတစ္ဝိုင္းၿပီးတစ္ဝိုင္းလိုက္ ဧည့္ခံေနေပမယ့္ jungkookတစ္ေယာက္တည္းကသာ ဧည့္သည္ေတြနဲ႕ စကားေတြဒိုင္ခံေျပာေပးေနသည္...

jungkookကိုၾကည့္ရတာ အဆင္ေျပေျပပဲ...ထယ့္မွာေတာ့ လက္ဖ်ားေတြေကာေျခေထာက္ေတြပါ ေအးစက္ကာ စကားတစ္လုံးမွထြက္မလာ...ၾကာေတာ့ jungkookက သတိထားမိဟန္ျဖင့္

- ထယ္ေယာင္း ေနမေကာင္းလို႔လား? တိတ္ေနတယ္ေနာ္

- ဟမ္? အာ~ အင္း အဟမ္း~ဟိုေလ~

အေယာင္ေယာင္အနနနဲ႕ျပန္ေျဖရင္း အမူအယာပ်က္ေနတဲ့သူ႕နဖူးေပၚ လက္ဖဝါးႏြေးႏြေးတစ္စုံက်ေရာက္လာသည္...ထိုအခိုက္အတန့္ဟာ ထယ့္တစ္ကိုယ္လုံးကို ေက်ာက္႐ုပ္ပမာျဖစ္သြားေစသည္...

- ဖ်ားေနတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး...ၾကည့္ရတာေတာ့မ႐ႊင္မလန္းနဲ႕ အေအးေသာက္မလား ကိုယ္သြားယူေပးမယ္ေလ...

- အဲ ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့

အဲ့ေနာက္ jungkookအေအးသြားယူသည္...သူလည္း စားပြဲတစ္ဝိုင္းကထိုင္ခုံအလြတ္တစ္လုံးေပၚထိုင္ခ်လိဳက္ၿပီး သူ႕နဖူးကိုသူျပန္စမ္းရင္း

- ဟူး စိတ္ထိန္းစမ္း Kim taehyung ေလွ်ာက္မေတြးနဲ႕ သူကစိတ္ပူေပး႐ုံသက္သက္ပဲ

သူတစ္ေယာက္တည္းအေတြးေတြနဲ႕ ပက္ခ်ာလည္ရိုက္ေနတုန္း အနားကိုအေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္...ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ jiminရဲ႕ အေမ...သတို႔သားအရံလုပ္တဲ့အထဲမွာ jiminလည္း ပါတာကိုး...

- ဟယ္ ထယ္ေယာင္းေလး

- အာ ေဒၚေဒၚ ဟုတ္

- ထယ္ေယာင္းေလး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ဒီဝတ္စုံေလးနဲ႕...

- ဟီးး ေက်းဇူးပါေဒၚေဒၚ

သုမကျပန္ၿပဳံးျပရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကိုနည္းနည္းပါးပါး အကဲခတ္ကာ ထယ့္အနားမသိမသာကပ္ရင္း

- ေစာနကတစ္ေယာက္နဲ႕ထယ္ေယာင္းေလးနဲ႕ က တကယ္လိုက္တယ္ေနာ္

- ခဗ်ာ~?

- ေဒၚေဒၚက ဒီအတိုင္းေျပာတာပါကြယ္...သတို႔သားအရံ သတို႔သမီးအရံလုပ္တဲ့လူေတြက သူတို႔အခ်င္းခ်င္းလည္းညားတတ္ၾကတယ္ေလ...

Jiminရဲ႕အေမစကားက ထယ္ေယာင္းကိုအားအႀကီးႀကီးျဖစ္ေစသည္...ေပ်ာ္သြားလိုက္တာမွ မဖုံးနိုင္မဖိနိုင္

- ဟမ္ တကယ္လားဟင္ ေဒၚေဒၚ?

လို႔ အျပဴးအၿပဲေမးမိသည္အထိ...

- ေစာနၾကည့္ရတာ သူလည္းထယ္ေယာင္းေလးကိုစိတ္ဝင္စားေနပုံပါပဲ...ဧည့္သည္ေတြလိုက္ဧည့္ခံတုန္းကလည္း ထယ္ေယာင္းေလးကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕... ဘယ္ေယာက္်ားေလးက တျခားေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ နဖူးကိုတယုတယစမ္းၾကည့္ေပးနိုင္မွာမို႔လို႔လဲ...

အမေလး ေဒၚေဒၚရယ္...ေျပာေနတဲ့ ပါးစပ္ကိုေ႐ႊသာေျပးခ်ေပးလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္ တကယ္...ေျပာမွေျပာတတ္ပါေလစ...ဒီကထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ေတာ့ ေဒၚေဒၚ့စကားေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာပီတိေတြျဖာၿပီးအီအီးေတြပါကုန္ပါၿပီေနာ့္...

ထိုစဥ္ သူတို႔အနားေရာက္လာတဲ့ Jungkook...

- ထယ္ေယာင္းကဒီမွာပဲ...ကိုယ္လိုက္ရွာေနတာ ေနလို႔မေကာင္းဘူးမလား...လန္းသြားေအာင္ အေအးေသာက္လိုက္အုံး...

Jiminရဲ႕အေမကေတာ့ jungkookမျမင္ေအာင္ ထယ့္ကိုမ်က္လုံးတစ္ဖက္မွိတ္ျပၿပီး လက္ကOk signေလးလုပ္ျပကာ သူတို႔အနားကေန အလိုက္တသိထြက္ခြာသြားသည္...

ထယ္လည္းJungkookေပးလာတဲ့အခ်ိဳရည္ကို ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႕တစ္က်ိဳက္တည္းအကုန္ေမာ့ေသာက္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္...ေသာက္ၿပီးခနအၾကာမွာတင္ ေခါင္းထဲမိုက္ခနဲနဲ႕ပင္ လူကယိုင္သြားသည္...သူ႕ကိုယ္လုံးေလးကို jungkookက ထိန္းထားေပးရင္း

- မသက္သာဘူးလား...ဆက္ၿပီး ဧည့္မခံနိုင္ေတာ့ရင္ ကိုယ္အခန္းထဲျပန္ပို႔ေပးမယ္ေလ...

- အင္း ေခါင္း ေခါင္းမူးတယ္

- ဒါဆိုseok jinတို႔ကိုေျပာၿပီး ကိုယ္အခန္းထဲလိုက္ပို႔ေပးမယ္...

jungkookက jin hyungတို႔ကိုသြားေျပာၿပီးထယ့္ကို အခန္းထဲလိုက္ပို႔ေပးသည္...သူခံစားေနရတာ ေခါင္းမူးတာတစ္ခုတည္းမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာသည္...မွီတြယ္ေနရတဲ့jungkookရဲ႕ ရင္ခြင္ႏြေးႏြေးေၾကာင့္ပဲလားမသိ စိတ္ထဲအရမ္းပူအိုက္လာသည္...ေနာက္ဆုံး ေခြၽးေတြပါထြက္လာရေတာ့သည္...

ေျခကလည္းမခိုင္ခ်င္ေတာ့...ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ...မွီခိုေနရတဲ့ ရင္ခြင္ႀကီးကမက္ေမာဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ...ေနာက္ဆုံးေျခေထာက္ကပါ ၫြတ္ခနဲေခြက်သြားရေတာ့သည္...

- ထယ္ေယာင္း ခန ကိုယ္ခ်ီမယ္

ဟုဆိုတာ ထယ့္ကိုယ္ေလးကို ေစြ႕ခနဲေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီး ထယ့္အခန္းထဲသို႔အျမန္လိုက္ပို႔ေပးေလသည္...ထယ္ေယာင္းကေတာ့ jungkookရဲ႕ အကၤ်ီစကိုင္ကာ ရင္ခြင္ထဲတိုးတိုးေလးပင္ ညီးစျပဳေနေလၿပီ...ထယ့္အခန္းကို ဟိုတစ္ခါအိမ္လာတုန္းက သိဖူးၿပီးသားမို႔ အေထြအထူးရွာေနစရာမလို...

အခန္းတံခါးကို အလ်င္အျမန္ဆြဲဖြင့္လိုက္ၿပီး ထယ့္ကိုယ္လုံးေလးကို အိပ္ယာထက္တင္ေပးလိုက္ကာ အခန္းထဲကထြက္သြားမည္ျပဳစဥ္ လက္တစ္စုံရဲ႕ ဖမ္ဆြဲတားျမစ္ျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္...

- ဟင့္အင္း jungkook မသြားပါနဲ႕ ခင္ ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္လိုအပ္တယ္ အင့္မ္

- ဟမ္? ထယ္ေယာင္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ တစ္ခုခုျဖစ္လို႔လား?

ကုတင္ေဘးမွာ ထိုင္ခ်ရင္းေမးမိေတာ့ ထိုေကာင္ေလးက

- အာ့ ပူတယ္ အဟင့္ အကၤ်ီခြၽတ္ေပး

ဟုေအာ္ရင္း သူ႕အကၤ်ီသူဆြဲခြၽတ္ေနေတာ့ jungkookမွာ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိဘာလုပ္ရမွန္းမသိ...အဝတ္အထည္အားလုံး ကုန္စင္ခါနီး တစ္ထည္တည္းက်န္ေတာ့တဲ့ အနက္ေရာက္ boxerေလးကို ခြၽတ္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲမွာတင္ ထယ့္ေဘးဝင္ထိုင္ကာ လက္တို႔ကိုဆုပ္ကိုင္တားဆီးလိုက္သည္...

ထယ္ဒီလိုျဖစ္ေနရာတာ ဒါေသခ်ာၿပီ...ဒါ ဟိုေကာင္ေတြလက္ခ်က္...သူအေအးသြားယူေတာ့  seokjinက ငါ့ညီအတြက္ငါကိုယ္တိုင္ေဖ်ာ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး သူ႕လင္namjoonနဲ႕တူတူ အေအးေဖ်ာ္ေနသည္မွာ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာသည္...အစကေတာ့ ေအာ္ ညားခါစမို႔ ခ်စ္ၾကည္ႏူးေနတယ္ပဲထင္မိတာ...ခုဒီလို ေဆးခတ္တဲ့အထိေတာ့ သူနားမလည္နိုင္...

- ထယ္ေယာင္း မလုပ္နဲ႕ေလ

- ဟင့္အင္း က်ေနာ့္ကို လႊတ္ေပး အာ့

- မရဘူး! မင္းအခုကိုယ္ေပၚမွာ ဘာအဝတ္မွမရွိေတာ့တာ သိေသးရဲ႕လား?

- အဟင့္ လႊတ္ပါ က်ေနာ္ ဟင့္မ္ မရေတာ့ဘူး ခင္ဗ်ား ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ယူမွရေတာ့မယ္

- ဟမ္?

ထယ့္စကားကဘာကိုဆိုလိုလဲ မသိလိုက္ခင္မွာတင္ သူ႕ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းတို႔ဟာ ထယ့္ႏႈတ္ခမ္းတို႔နဲ႕ ပူးထိၿပီးသားျဖစ္သြားသည္...jungkookခနတာၿငိမ္သက္သြားသည္...

ႁပြတ္စ္! ႁပြတ္စ္! အြမ္းမ္~

ယခု ထယ့္ကိုယ္လုံးေလးက သူ႕ေပါင္ေပၚမွာခြရက္သား...နမ္းရင္နဲ႕ပင္ ဆြဲခြၽတ္ခံေနရတဲ့ အဝတ္စတို႔ဟာ တစ္လႊာခ်င္းဆီ...ရင္ဘက္ကို လက္သည္းတို႔နဲ႕ကုတ္ျခစ္ရင္း ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သပ္သည္...ေဘာင္းဘီထဲအထိနယ္ခ်ဲ့ကာ အဓိကအရာကိုစုပ္ကိုင္လာတဲ့ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္တို႔ၾကား အသက္ေပ်ာက္မတတ္...

စိတ္ထဲအနမ္းေတြကို ျပန္လည္တုန့္ျပန္ခ်င္လာသည္...မက္ေမာဖြယ္အနမ္းေတြ ယစ္မူးဖြယ္အထိအေတြ႕ေတြၾကားမွာ သာယာလာသည္...သြယ္လ်သည့္ခါးထက္မွာ လက္ေမာင္းတို႔ဟာ အလိုလိုရစ္ပတ္လ်က္မိသား...

ေနာက္ဆုံး ထယ့္ကိုယ္ေလးကို အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိဳက္ၿပီး အေပၚကေနအုပ္မိုးလိုက္သည္...ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကိုဆြဲခြၽတ္ရင္း

- ထယ္ေယာင္း~~ပထမဆုံးအႀကိမ္မလား?

- အြန္း

ရဲတြက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးက သူေလးဘယ္ေလာက္ထိရွက္ေနလဲ သိသာေစသည္...

မ်က္ႏွာရဲရဲေလးကို လက္ဝါးနဲ႕ဆုပ္ကိုင္ရင္း နဖူးခ်င္းထိကာ

- နာေကာင္းနာနိုင္လိမ့္မယ္ ထယ္ ကိုယ္အရမ္းမလုပ္ဘူး

- အြန္း~ ရ ရတယ္

ႏႈတ္ခန္းႏွစ္ခုကို ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေစရင္း ထယ့္အဝေလးထဲ သူ႕လက္ေခ်ာင္းတို႔ထိုးသြင္းေနလိုက္သည္...

ႁပြတ္စ္! ႁပြတ္စ္ အြန့္မ္ဟြန့္မ္!

လက္သုံးေခ်ာင္းေလာက္ထိထည့္ကာ အဝေလးကိုခ်ဲ့ေပးၿပီးေနာက္ သူ႕ရဲ႕မသိမသာေထာင္မတ္ေနတဲ့ ညီငယ္ေလးအား ထယ့္အဝေလးနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္...ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုေတာ့ အဆက္မျပတ္ေပါင္းစည္းေပးထားရင္းနဲ႕ပဲ အတြင္းထဲထိေရာက္ေအာင္ ဖိသြင္းေနရသည္..

တစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္သြားေတာ့ ခနၿငိမ္ေနၿပီးမွ jungkookဘက္ကစတင္လႈပ္ရွားေလသည္...

- ဟင္မ္း~ အြန့္မ္ အာ့!

နာက်င္မႈေၾကာင့္ သူ႕ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သြားေလးနဲ႕ ဖိကိုက္လာသူ...ဒီကေလးငယ္ မနာက်င္ေစရေအာင္ သူအတတ္နိုင္ဆုံးညင္သာေပးရင္း သာယာမႈဆီသို႔ရေအာင္ေခၚေဆာင္ေပးသြားသည္...

- အာ့ ထယ္ေယာင္းေလး~အဟား~

ေျဖးေျဖးခ်င္းအသြင္းအထုတ္လုပ္ကာ ေဆာင့္ေနရင္း ထယ့္နာမည္ေလးကိုသူညီးသည္...

ထယ္ကလည္း သူ႕နာမည္ကို ပါးစပ္ဖ်ားကမခ် တစီစီညီးေနသည္...

- jungkookshi~~ဟင့္မ္ အင္း~

- အား က်စ္ ေယာင္းငယ္~~~ခ်စ္ တယ္~

- အင္းမ္း~ တူတူပဲ jungkook ခ်စ္ တယ္~

ဒီခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကိုေတာ့ သူေနာက္က်မွ ေယာင္းေလးကို ေသခ်ာျပန္ေျပာရေတာ့မည္...သူေယာင္းေလးကို တကယ္ခ်စ္ပါသည္...ဒါကို ေယာင္းေလးအားသိေစခ်င္ခဲ့တာလည္း ၾကာပါၿပီ...ခုလိုေတြထိျဖစ္ပ်က္ၿပီးသြားမွေတာ့ ေယာင္းေလးလုံးဝမ်က္ႏွာမပ်က္ေစရ..လူႀကီးေတြဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ယူၿပီးေယာင္းေလးကို သူလက္ထပ္ကာ ထာဝရေထြးေပြ႕ေစာင့္ေရွာက္ေတာ့မည္ဟု စိတ္ထဲေတးမွတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္...

- ဟား~ႏြေးေထြးၿပီး ေကာင္းလိုက္တာ အာ့!

ညင္သာတဲ့ေဆာင္ခ်က္ေတြကေန အၾကမ္းပတမ္းဆီသို႔ ကူးေျပာင္းရမလား ေတြးေနတုန္းမွာပင္

- ျမန္ေပး jungkook ျမန္ျမန္ေလး အာ့!

- အင္း~

ထယ့္သေဘာက် အရွိန္ကိုျမႇင့္တင္လိုက္ေတာ့ ေက်ာျပင္ကိုကုတ္တြယ္ရင္းညီးလာတဲ့ သူ႕ရဲ႕ေယာင္းငယ္...

- အာ့ jung jungkook အဟင့္! အင္းမ္မ္မ္~

- ဟူး~ဝိုး ႀကိဳက္လိုက္တာ ေယာင္းရယ္ ေတာက္စ္ အီစိမ့္ေနေရာကြာ ဟမ္း!?

လည္ပင္းေဖြးေဖြးေလးကို အနမ္းတမြမြေပးရင္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို မိုင္ကုန္ျမႇင့္တင္ပစ္ေတာ့သည္...

{ig accေတာင္းေနတဲ့ဒါဒါေလးေတ ခနေလာက္ေစာင့္ေပးပါလို႔🙆က်ေနာ့္teleကေတာ့သိၾကတယ္မလားဗ်@Jeon DeaShim..}

ထိုမွစ၍ တဖက္ဖက္အသံေတြထြက္လာကာ ညီးသံေတြလည္း ဆူညံသြားသည္...ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ၾကမ္းတမ္းကာတရစပ္သြားသည္မို႔ ႏွစ္ဦးစလုံးရဲ႕feelingေတြဆိုတာ စာမဖြဲ႕တတ္ေတာ့ေပ...

{တကယ္လည္း က်ေနာ္မေရးတတ္ေတာ့လို႔😅}

မဂၤလာပြဲကေန သတို႔သားအရံႏွစ္ဦး႐ုတ္တရက္ေပ်ာက္သြားတဲ့ ကိစၥကိုေတာ့ အကုန္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားၾကေသာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ဦး၏အခန္းတံခါးဝကေနအတြင္းဘက္သို႔ေခ်ာင္းကာ လူယုတ္မာၿပဳံးၿပဳံးရင္းပီတိျဖာေနတဲ့ လူသားႏွစ္ေယာက္လည္း ရွိခဲ့သည္ဆိုတာ သူတို႔ႏွစ္ဦးသိခဲ့လွ်င္...

{ဘယ္သူေတြလဲ ဘယ္သူေတြလဲ သိၾကလား သိၾကလား}

>>>>>>>>>>>>>

ေရးေနရင္းဈာန္ဝင္သြားေတာ့

နည္းနည္းရွည္သြားတယ္

ဘာေတေရးမိမွန္းလည္းမသိဘူး🤧

စိတ္ထဲရွိရာ အကုန္ပါ😃

အေရးအသားကလည္း ေစာက္ရမ္းစုတ္🤦‍♂️

>>>>>>>>>>>>>

Share This Chapter