Chapter 30

Rhainne Jhammira Alethea Lopez

Currently I'm here in the HQ, tatlong linggo na rin simula nung mag vacation kami sa resort ko. Ang bilis lang ng panahon.

Isang buong linggo kami don at doon kami nag celebrate ng Christmas while we celebrate New Year in our house.

Last last week rin nag simula ang klase at simula noon hindi pa ako pumapasok hanggang ngayon. It's been two weeks since I last saw everyone. Marami rin silang chats, calls, and messages pero kahit isa ay wala akong nirereplyan. Parang walang araw na hindi sila nag memesage saakin kasama na doon sila Rayla, Miss ma'am, Ate Ryleigh, Ate Allisha, Yana and friends pati na rin sila dad and mom. Si lolo lang ata ang hindi nag hahanap saakin palibhasa alam ng gurang kung asan ako.

I've been busy planning everything and knowing everything.

Ang daming nag kalat na papel dito sa office ko sa HQ hindi ko man lang magawang linisin. These papers will serve as evidence though.

I smiled bitterly.

Kinuha ko ang cellphone ko na nasa ibabaw ng tambak na papeles at tinawagan ang isang taong matagal na rin akong hinahanap.

[Hello]

[U-ulan] she said almost out of breath

Anong nangyari sa baklang to

[Ulan ikaw ba talaga yan?]

I heard some sobs.

Tsk. Nauna pa umiyak kesa kumustahin ako.

[Yeah. Tigilan mo nga umiyak. I'm not dead yet]

[Where are you?] Rayla said, tsk. Inagaw na kay Amrielle yung phone.

[I'll be there in a few minutes. You're in university right?]

[Can you just answer my damn fucking question. You don't know how worried we was when we can't even contact you for 2 weeks. Hindi namin alam kung saan ka hahanapin Ulan, god knows how much your family almost search you all over the city but then again ang galing mong magtago kasi we never found you kahit anino mo wala. They'll be crazy when they find you here in the University. Si Amrielle nga umiyak sila pa kaya. You know who's I'm talking about Ulan. Don't you dare run from us again. Bilisan mong pumunta rito, get your damn ass here] she said in warning tone sabay binaab ang call

Hindi man lang ako hinayaang mag explain.

Agad naman akong nag bihis at pinatungan ng jacket ang suot ko. Kailangang itago ang dapat itago. Pagkatapos ay agad ko na pinaharurot ang sasakyan papuntang university.

Mabilis naman akong nakarating dahil mabilis rin ang pagpapatakbo ko, muntikan na nga ako maticketan e.

As soon as I get out of mg car bumungad saakin ang tatlo kong kaibigan na....masama ang tingin saakin. Dapat ata di na ako bumalik?.

"Where have you been?"

"Buti buhay ka pa"

"Ghosting era again?. Aren't you getting tired of getting away from everything?"

Sunod sunod na bungad ng tatlo but then again ang sinabe ni Rayla ang nanatili saakin.

Maybe I'm not yet tired of running away cause it's the only solution I've know.

I can't face it that's why I run from it. Kung madali lang sana itong harapin I would have choose to face it than run from it.

"Ano? Di ka na magsasalita?" Rayal again

"I was in the HQ" I answered

"Ano? All this time you're on our HQ?!" Rayla almost shouted

Palibhasa hindi kasi pumupunta don and it's good thing too na hindi sila pumupunta don.

"Are you deaf? Kakasabi ko lang diba?"

"You're dead" bulong ni Amrielle habang may tintignan sa likod ko kaya napatingin ako dito

It was Ate Ryleigh with Ate Allisha. Ano pa bang bago sila lang naman ang lagi mag kasama

"Ayan na pala ang nagpahalughog ng buong siyudad mahanap ka lang" dagdag pa ni Jenaiah

I shouldn't be nervous pero iba siya.

Iba silang dalawa. Silang dalawa lang ang nakakapag paramdam sa akin ng kabang ganto.

"Muntik na magbigay ng pabuya sa makakakita sayo buti nalang napigilan ni Rayla" turan naman ni Amrielle

So they consider me as a missing person.

Of course Rhainne you're nowhere to be found what do you expect? They'd be happy? No sigaw ng utak ko

Nang makalapit ang dalawa saamin ay agad itong napatigil sa harap ko habang nakatitig saakin, Ate Ryleigh gave me an emotionless stare while Ate Allisha I don't understand naghahalo halo ang emosyon niya.

Every emotions are showing in her eyes.

Walang sabi sabi ay bigla ako nitong niyapos sa yakap. I hear her sobs.

Bakit siya umiyak?

"D-dont do that again Ali" bulong nito habang nakayakap parin saakin, sapat na rin ito para marinig ko "I can't lose you again, not again" she added at hindi parin kumawala sa pagkakayakap niya saakin.

Makalipas ang minuto ay pinakawalan na ako nito sa bisig niya pero hindi sa pagkakahawak niya. Nakaharap ako sakanya ngayon, we're almost on the same height pero mas matangkad ako.

She held my hand gently, her other hand resting on my face, fingers trembling slightly as if unsure of their place. Her eyes, deep and vulnerable, spoke volumes—sadness, fear, longing—emotions she had kept hidden for so long, now breaking free at this very moment. It was as though the walls she had carefully built around her heart were finally crumbling, and all I could do was stand there, lost in the rawness of what was unfolding before me.

"Promise me, Ali... promise me you won’t ever do that again," her voice broke, the words coming out in desperate gasps. She reached out to him, trembling. "If you don’t want to talk to me... to us... then fine. Just don’t disappear like that again, without a word, without anyone knowing where you are." She squeezed her eyes shut, trying to steady her breathing as tears spilled down her cheeks. "Please, Ali... I can’t lose you like that. Promise me."

Wala sa sarili kong napatango ako, hindi ko na kayang magsalita. Parang tinatangay na ako ng mga emosyon ko. Kaya naman, niyakap niya ulit ako, at sa pagkakayakap niya, para bang ang lahat ng bigat ay unti-unting nawawala. Damang-dama ko ang init ng kanyang mga palad, at sa mga sandaling iyon, naramdaman kong buo ulit ako. Parang ang bawat haplos niya ay naglalaman ng mga salitang hindi ko kayang iparating.

Onti onti naman itong kumalas sa pagkakayakap saakin at bumalik sa kinatatayuan niya kanina.

"I almost lost my senses nung hindi ka nagparamdam." paninimula ni Ate Ryleigh, kung gaano ka soft spoken si Ate Allisha ganon naman kalamig ang pagkakasabi nito.

"Do you know how much worried we was?. You just can't disappear like that" she said in a firm tone

Parang anytime she'll hit me.

But then again I know she won't do that.

"You've gone for 2 weeks Jhammira! Kahit isang hello or hi hindi mo nagawa! Kahit man lang sana pinaalam mo kung na saan ka para hindi kami naghahanap we never know if you're fine or not. We don't have any access on you. Kahit si Old Man hindi sinabe kung na saan ka. I-I almost threatened him para sabihin kung asan ka." Deretso nitong sabi

Old Man?

Si Lolo?

Tsk sakanya ko pala namana yung Old man na yan.

"Ry, calm down. Ang importante nandito na siya" pagpapakalma dito ni Ate Allisha agad namang nagbago ang expresyon nito, mabilis na naging maamo at malambot.

Bading.

"Don't you dare do that again Rhainne Jhammira Alethea, god knows what I can do just to find you" she once again said

She's threatening me or what?

"We'll go ahead" Ate Ryleigh said kaya naman lumapit saakin si Ate Allisha at niyakap ako sabay bulong "We'll go na, please don't ever be gone again. Wǒ xiǎng nǐ Wǒ de nǚ'ér"

Mandarin.

What does that even mean?

Alam kong mandarin ang ginamit niyang salita. Why? Because obviously she's a half Chinese.

I was left here dumbfounded kung hindi pa ako hilahin nila Amrielle papuntang room ay hindi pa siguro ako makakarecover sa mga nangyari.

"Does any of you know what she said?" tanong ko sa mga to pagkaupo ko sa upuan ko. Nandito na kami sa room ang bilis mag lakad ng mga to.

Tinignan nila ako isa isa na parang wala ring idea. What do I expect? Pare pareho kami ng class na inaral dati. French, Spanish, Korean and Japanese lang ang inaral namin. Tsk ni hindi man lang namin naisip ang Mandarin even hokkien

"¿Qué diablos dijo? ¿Ahora tengo que estudiar su idioma? (What the hell did she say? Now I have to study your language?)" mahinang turan ko kaya naman napatawa ang mga to

"Sinabe na kasi sayo ni Lolo dati na we should study it but you insisted you have your own decision and ayaw mong pakealaman niya" sagot ni Rayla saakin

Tsk. Hindi ko naman alam na mapapakinabangan ko pala yon.

If I only knew that I will need it. Kung alam ko lang.

Kaya pala mapilit si Old man dati. I should've listen to him atleast.

"Kaya nga, why don't you translate it no?" Amrielle suggested, as if naman naaalala ko sinabe niya.

Mahirap pa naman aralin ang ibang language lalo na yung accent non

"Amrielle mahirap tandaan ang ibang language especially when you don't even know a bit of it" Jenaiah rebutted.

Tama naman siya.

"You know what you should stop thinking about it. Ang isipin mo ngayon ay kung paano mo malulusutan si Miss Presley na ngayon ay masama ang tingin sayo" Rayla said habang nakatingin sa unahan kaya naman napatingin ako doon. Shit.

"I'll pray for your life" bulong ni Amrielle

Can't they see that they're not helping?

"You're doomed" dagdag ni Jenaiah na mas lalong magpakaba saakin.

Buong oras ng klase ay panay iwas lamang ako ng tingin sa harapan. I can't even looked at her, lalo na at nakatingin rin siya saakin.

"Lopez, bring my things and follow me" she said kaua naman napatingin ako sa tatlo at sabay sabay silang ngumisi saakin.

"Lagot" Amrielle said, teasing me

"Fuck you" I mouthed at her kaya naman tinawanan lang ako nito at lumabas na ng room.

Agad kong kinuha ang mga gamit niya at sumunod sakanya. I was busy walking when I bumped in to her back, ang sakit ah.

"Ouch" I mumbled

"Watch where you're going, eyes up here" malamig nitong sabi sakin

Kaya naman agad akong napatingin sa taas bumungad saakin ang mala anghel niyang muka kahit na muka siyang galit.

"Tsk" at agad na nag lakad kaya dali dali akong sumunod sakanya.

Pagkapasok namin sa office niya ay agad kong nilapag ang gamit niya sa table.

Pagkaharap ko dito ay agad ako nitong tinulak sa couch kaya napaupo ako. Things happened so fast at namalayan ko nalang na nakaupo na siya sa lap ko. Naka pencil skirt pa naman siya ngayon.

Eh anong connect? Diba wala.

"Hmmm, Where did you go?" ramdam ko ang hininga niya sa leeg ko, nakikiliti ako. Nakasiksik kasi ang muka niya sa leeg ko.

Pagkatulak niya saakin ay agad itong umupo at sumiksik sa leeg ko na parang bata.

"I-I just did something sa ibang bansa" pag sisinungaling ko dito

"And you didn't even informed me?" tanong nito at nakasiksik parin saakin

Ano ba kami?

"D-do you know how much I missed you? I... I’m already so dependent on you. I thought you’d already left me... I didn’t know what to do when you were gone.”

I hear her soft sobs, each one a stab in my chest. Shit, I’ve done it again. I’ve made her cry.

I open my mouth to say something, anything, to make this right, but the words get stuck in my throat. How do you fix something that feels so broken? How do you make up for all the times you weren't there when it mattered the most?

"I-I'm sorry" I sincerely said hoping that it would comfor her "Don't cry na po Missis ko. I can't leave you. I think I already falling for you" bulong ko dito kaya naramdaman kong napatigil ito.

Ikaw ba naman umamin eh

Yung tibok ng puso ko hindi ko alam kung dulot ba ng kaba o dahil sa mga hawak niya idagdag mo pang nakaupo siya ngayon sa lap ko.

We've been like this for past two months already. I didn't know na mahuhulog ako sakanya. I didn't mean to fall for her.

At first my intention wasn't like this but it changes over time

Sinabe kong paninindigan ko yung nangyari.

But we did it so many times.

"I like you too. Matagal na but I'm afraid that you wouldn't feel the same" she calmly said pero hindi parin ito humaharap sakin pero mas lalo niyang sinisik ang sarili niya saakin

"I feel your heartbeat" she said and giggles

Di ko alam kung mahihiya ba ako

"It beats for you" wala sa sarili kong sagot at humarap ito saakin at hinalikan ako, smack lang.

Pansin ko rin ang eye bags niya. Parang hindi siya natutulog. Ngayon ko lang nagawang tignan ang muka niya kanina kasi kinakabahan akong tignan siya

"Your eyes" puna ko rito pero agad nitong iniwas ang tingin niya at bumalik sa pagkakasiksik sa akin.

"Natutulog ka ba?" tanong ko ulit pero wala akong sagot na nakuha

Instead she changed the topic

"What time is your next class?" tanong niya saakin

"Mamaya na ulit na hapon"

"Can we stay like this?"

"Okay" I answered at hindi na siya nag salita pa at hinayaan siyang nakasiksik saakin.

Ganon parin ang pwesto namin. Nakaupo ako at nakaupo siya saakin at nakasiksik ang muka niya sa leeg ko.

Hindi naman nag tagal ay naramdaman kong lumuwag ang pagkakakapit niya. Nakatulog na pala. Pinagmasdan ko ang muka niyang nakatapat na ngayon sa balikat ko. Mukang pagod na pagod siya. What happened to her? Parang hindi rin talaga siya natutulog. Yung ilalim ng mata niya nangingitim.

Napabuntong hininga nalang ako at binuhat siya at inayos ang couch para makahiga siya ng maayos.

___

It's already lunch pero hindi parin siya nagigising. I ordered us food na rin, nakaayos na rin ito.

I'm just waiting for her to wake up. Mahaba haba narin ang tulog niya.

"Love" tawag niya saakin.... love sounds good

Lumapit naman ako dito at agad naman siyang kumapit saakin. Ang clingy.

"Are you hungry?"

She just smiled at me and nodded

"Alright the food is ready, let's go"

Tapos na kami kumain at nailigpit ko na rin ang pinagkainan namin.

"I still have class, I need to go na see you later" paalam ko dito pero agad itong kumapit saakin

"Hindi mo na ulit ako iiwan?" Paninigurado nito, I nood

"You sure?" Tanong niya kaya naman napangiti ako

"I'm sure. If you're going to find me nasa room lang ako" sagot ko dito and I kissed her

Namiss ko to.

Parang hindi ko na kaya mabuhay ng walang halik niya. I missed her lips.

Agad naman akong pumunta sa room namin, andon na agad yung tatlo.

"Tsk. Nag iba ata ang pabango mo?" Nakangising tanong ni Rayla.

"Kasing amoy na siya ni Mi-" bago niya pa matuloy ang sasabihin niya ay agad ko itong binato ng ballpen. Masyado na siyang nagiging madaldal

"Aray ko naman!" singhal nito at nakahawak pa sa noo niyang tinamaan nung ballpen. Mabigat pa naman yung ballpen ko but at least hindi bukol yung binigay ko sakanya

"Ganon pala mag pabango kelangan magkayakap" nakangising sabi ni Jenaiah kaya napatingin ako dito, at kelan pa siya nahawa sa pag uugali ng dalawang to?

"Will you just shut up" I coldly said kaya natahimik na ang tatlo saktong dumating ang last prof of the day namin

"Hey Ulan bakit hindi ka sumasalinsa volleyball?" tanong ni Jenaiah pagkatapos iannounce ni Sir na may fest daw na magaganap.

"You know that I'm busy" sagot ko rito

"Eh ano ba kasi yang pinagkakabusyhan mo?" they curiously asked

"None of your business"

"At kelan ka pa natutong maglihim saamin?" nakataas na kilay na tanong ni Rayla

As if naman matatakot ako.

Kahit tutukan mo ako ng baril I will never be afraid.

"Hay nako let her nalang. Ulan will be always Ulan. Mag sasabi rin yan" Jenaiah said at inililigpit ang gamit niya

Kung makapag usap tong tatlong to kala mo wala ako dito sa tabi nila.

"Pupunta nga pala kami mamaya sa HQ" Rayla said kaya naman napatingin ako dito

Shit hindi pwede.

Hindi ko pa naayos ang mga kalat ko doon. Maraming papeles yon at hindi nila pwedeng makita yon lalo na ang mga ebedensiyang natira doon although I already put some of it sa vault na nasa kwarto ko sa HQ.

"No. Inaayos ko yung HQ ngayon. Sa Empire na lang muna kayo pumunta" I said in a commanding tone, I know that they will never complain.

They just nooded

"Andon ba si King?" Amrielle

"I don't know. I never visited Empire"

Sa totoo lang, masyado ata akong focus sa mga papeles na ngayon ay nasa HQ.

Kaya I don't have time para pumuntang Empire.

"Saan ka pupunta?" tanong ni Amrielle ng nag iba ako ng daan

"Let her Amrielle. It's good for her heart" sabay na sagot ni Rayla at Jenaiah

"I'm happy that you're finally moving Ulan. You're already making move para makaalis doon sa mga panahong yon" seryosong sabi saakin ni Rayla

Yes I finally did. Hindi na siya ganon kasakit tuwing naalala ko. Hindi na dahil malapit ko na magawa ang lahat. Malapit ko na makuha ang gusto ko.

Malapit ko na makuha ang pinangako ko.

Hindi nalang ako sumagot at naglakad na palayo

I do look like I'm not affected pero deep inside it still hunts me.

Lutang naman akong pumunta sa office ni Missis ko

Why do they have to remind?

Nakakalimutan ko na sana or nakalimutan ko ba talaga?

I'm still affected.

Hindi na rin ata maaalis yon.

"You're here" bungad nito saakin kasabay ng pagkapit niya.

So clingy

"I love your smell" bulong niya saakin

Kung nauubos lang ako panigurado kanina pa ako ubos.

"We should go home."

Mag gagabi na rin kasi at simula nung dumating ako ay panay kapit lang siya saakin habang may ginagawa siya laptop niya.

"Alright" masigla nitong niligpit ang mga gamit niya at hinawakan ang kamay ko habang naglalakad kami papuntang parking lot

Pagkarating namin sa bahay nila ay agad na bumungad saamin si Crystal at ang si Mama Cecil.

Malamang sila talaga ang bubungad dahil sila lang naman ang tao sa bahay.

Agad na nag—what did you call that? Hindi ko maalala kung anong tawag don pero it's like you bow your head and put the elders hand on your forehead.

"You look like a fool questioning yourself" Missis ko said while Crystal is laughing at her back.

"Ate kasi naman parang hindi alam ni Ate Rhainne yung ginawa mo" natatawa paring sabi nito

I really don't have an idea of what was that. Hindi naman kasi ako dito lumaki at tumanda so I didn't knew their culture even though medyo matagal narin ako dito but I still don't know what's that since it's only for the second time I saw someone does that.

"Pag mamano ang tawag don Ate Rhainne, ginagawa yon as respect sa mga nakakatanda. Ngayon mag mano ka kay Mama ate" dagdag pa nito at itinuro ang mama nila

Maganda sanang maki Mama

"Oh diba. Ganon lang yon so Ate everytime na makakakita ka ng mas matanda sayo gawin mo yon gaya ng kay Ate bat di ka mag mano sakanya" crystal again

Nasobrahan to sa daldal na batang to. Siguro nung umulan ng kadaldalan nasa labas siya tapos yung ate niya nasa kwarto nakakulong.

sinamaan lang ng tingin ni Miss ma'am si Crystal at akmang hahampasin niya ito kaso bigla itong nagtago sa likod ng nanay nila.

"I'm not that old for her to do that to me!" she yelled at her sister

"Ay hindi ba? pwede kana maging Tita ni Ate Rhainne" pabalang na sagot ulit ni Crystal

Mas lalong sumama naman ang itsura ng muka ni Miss Ma'am

"Shut up or I'll kick you out of this house" banta nito kaya naman nag act si Crystal na parang ziniper niya ang bibig niya

Alam niyang maiksi ang pasensya ng ate niya pero patuloy parin siya pang aasar.

"Mama oh" sumbong nito

"Hay nako Crystal tigilan mo na yang pang aasar sa Ate mo. Hindi naman ata gaanong kabata itong si Rhainne. Ilang taon kana ba anak" baling nito saakin at sabay tanong

Anak...... sounds good

"I'm 19 po" magalang kong sagot sa future mother in law ko

"Oh hindi naman gaano kabata, 25 palang ang Ate mo" sagot ulit ng mama ni Miss Ma'am

"Eh ako ma 17 oh mag 18 na mas malapit edad namin" sagot naman ni Crystal

Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak ni Miss Ma'am sa kamay ko na nilagay niya sa lap niya kanina. Kanina niya pa pinaglalaruan ang mga daliri ko.

Ramdam na ramdam ko ang pagtitimpi niya. Parang anytime mabibigwasan si Crystal.

Kaya hindi rin ako makafocus is because she keeps on playing it, minsan pinaiikot ikot niya pa ang kadiliri niya sa palad ko.

Basta ako tahimik lang dito.

"Tigilan mo na yan Crystal at baka wala kang baon bukas" saway ng nanay nila

Ngumisi naman ng nakakaloko si Crystal.

Actually magkamuka sila ni Miss Ma'am but what can I do only Miss Ma'am can capture my eyes.

Kung hindi siya wag nalang.

_______

(A/N): papadala kaya sa matatamis na salita ni Rhainne?