Chapter 9: complicated feelings

WARNING: This story contains Boys’ Love (BL) themes and is intended for mature audiences. The content and characters in this work are purely fictional. Any resemblance to real people, living or dead, is purely coincidental. This narrative includes mature subject matter, such as romantic relationships between men, and may explore sensitive topics. Reader discretion is advised.

------------------------------------------------

Ezekiel’s POV

Late night na, pero nandito pa rin ako sa office, staring out the window habang iniisip kung bakit biglang nag-iba ang takbo ng araw ko. Sa dami ng deadlines, investors, at meetings na kailangan kong asikasuhin, dapat wala akong panahon sa mga walang kwentang bagay. Pero bakit si Skyler Ramirez ang laman ng utak ko?

It all started nung coffee spill incident. That disaster should’ve annoyed the hell out of me, pero for some reason, it didn’t. Skyler is clumsy, loud, and unpolished—everything I hate. Pero there’s something about him na hindi ko maipaliwanag. He’s different. Nakaka-inis, pero nakaka-curious.

I sighed heavily, running my fingers through my hair. "Why him?" tanong ko sa sarili ko, pero walang sagot.

---

Skyler’s POV

"Skyler, ang buhay mo talaga parang teleserye!" sabi ko sa sarili ko habang nagmamadaling pumasok sa elevator. Ang aga-aga pa lang, pero mukhang disaster magnet na naman ako today. Napansin ko na ang daming tingin ng mga tao habang naglalakad ako papunta sa cubicle ko. Parang may invisible sign sa noo ko na nagsasabing: “The Clumsy Boy Is Here!” charrrrrr

“Morning, Skyler!” bati ni Karen, Lumapit siya sa akin habang may bitbit na coffee mug. “Balita ko, ikaw daw ang pinili ni Sir Ezekiel para sa big project? WOW naman!”

Napatigil ako. “Ha? Sino naman nagsabi niyan?”

“Eh kasi si Zachary, proud na proud sa’yo kahapon. Ang ingay niya sa pantry!” she teased, sabay kindat. “Mukhang may special ka sa kanya, ha?"

Ayy gagong to!

“Grabe ka, Karen! Work lang ‘to! Huwag kang mag-fanfic Tsaka kakabl mo yan sus!” sagot ko.

"Talaga lang ah" bulong niya pero Hindi ko nalang Pinansin

Pagkaupo ko sa desk, sakto namang nag-vibrate ang phone ko. Unknown number. Nag-text?

Unknown Number:

Skyler, my office. Now.

Oh. My. God. Si Sir Ezekiel ‘to, no? ano naman Kaya kailangan nito? Nakakapagod Kaya umkyat sa third floor kahit may elevator.

Ay bahala na!

Huminga ako ng malalim, nag-ayos ng buhok, at lumakad papunta sa opisina niya. Kaya mo ‘to, Skyler. Professional tayo today!

Pagpasok ko, nakita ko siyang nakaupo sa desk niya, seryoso at parang nakaka-intimidate. Pero kahit intimidating siya, ang gwapo niya, grabe.

Ay focus Skyler!

“Skyler,” he started, his voice calm pero may weight. “Sit down.”

Umupo ako agad, feeling like a student na nahuli ng principal. “Yes po, Sir?”

He handed me a folder. “This is the project proposal I was talking about. You’ll be leading it.”

Napalunok ako. “L-leading, Sir? Ako po?”

“Yes. I believe you have potential. Don’t let me down.”

Potential? Ako? Napangiti ako kahit kinakabahan. “Thank you po, Sir! I’ll do my best.”

Tumango lang siya, pero bago ako makaalis, nagsalita siya ulit. “Skyler, one more thing…”

“Yes po?”

“Stay away from distractions.”

Distraction naman?! Ano Meron ba Jan?!

Napaisip ako pero Bigla ko naalala si Zachary.

Oh no!, alam kaya ni Sir Ezekiel na lagi kaming magkausap? Pero teka, bakit parang affected siya?

“Noted po, Sir!” sagot ko na lang, trying to act cool. Pero deep inside, naguguluhan ako.

Pagkaalis ko sa office niya dumeretso ako sa cafeteria.

Habang naglalakad ako sa pantry, nakita ko si Zachary. Naka-polo siya na parang model sa magazine, and he was holding two iced coffees. Diyos ko, bakit ang gwapo niya today?

“Skyler! Coffee?” he offered, smiling.

“Wow, thanks, Zach! You’re too nice hehe,” sabi ko habang kinukuha yung coffee.

“No problem! Alam kong busy ka lately,” he said, leaning casually against the counter. “By the way, kamusta ka? Okay ka lang ba sa project?"

Hindi...

“Medyo kinakabahan, pero laban lang,” sagot ko, trying not to look too flustered. Pero bago pa kami makapag-usap pa, dumaan si Sir Ezekiel.

“Skyler,” his voice was sharp, making both of us freeze. “I need that report in my office. Now.”

“Yes po, Sir!” sagot ko agad, pero ramdam ko yung intensity ng tingin niya kay Zachary. Shocks, ano ‘to?

___

Pagdating ng gabi, umuwi na ako sa apartment kong bulok, habang nagre-review ako ng project proposal na binigay ni sir sakin, nag-text ulit yung unknown number.

Unknown Number:

Skyler, don’t forget what I said. No distractions.

Edi wow!

Kinabukasan, hindi ko alam kung paano haharapin si Sir Ezekiel. The tension from yesterday was still fresh, and his cryptic text about “no distractions” kept replaying in my head. Ano bang problema niya kay Zachary? Napansin ko parang giniglare niya e, At saka bakit parang territorial siya? Pero hindi ko na pwedeng isipin ‘yun ngayon. I had a project to lead, and kailangan kong mag-focus.

Yan pokus muna tayo!!!

“Skyler, kaya mo ‘to. Huwag kang magpaka-emotional!” sabi ko sa salamin habang nilalagyan ng gel ang buhok ko. Kahit mukhang pagod na ako, dapat presentable pa rin.

Pagdating sa office, parang normal naman lahat. Pero siyempre, sa buhay ko? Wala talagang normal. Pagkalapit ko sa desk ko, naramdaman kong may humihila sa bag ko.

“Skyler!” si Zachary, biglang sumulpot sa likod ko, hawak ang isang sandwich. “Bumili ako para sa’yo. You probably skipped breakfast again, didn’t you?”

Gagi! O.a naman nito

Nagulat ako. “Zach, ang bait mo naman! Pero paano mo nalaman na hindi ako kumain?”

Ngumiti siya, at tumingin sa akin na parang lagi akong binabasa. “I know you too well, Skyler.”

"Nag breakfast ako hehe Tsaka thank you Dito ah!" Ngumiti siya pero napatitig ako sa kanya. Bakit ba parang ang perfect niya ngayon Tsaka ang gwapo niya ngayon? Pero bago pa ako makasagot biglang tumunog ang cellphone ko kaya't agad ko ito binasa.

Boss Ezekiel

Come to my office..

Ay ano ba Yan!

"Oh bat parang nakabusangot ka?" Natatawang sabi ni Zach.

"Wala pinapatawag Naman ako sa office niya.."Sabi ko sakanya pero agad kumunot ang noo niya pero napalitan niyang ngiti.

"Sige na baka importante Yan"

Nagnod ako sakanya sabay alis patungong sa office ni sir Ezekiel.

Pagpasok ko sa office niya, tahimik siya habang may binabasa sa laptop. Ako naman, nakatayo lang, hindi alam kung saan ilalagay ang kamay ko.

“Sit,” utos niya, hindi pa rin tumitingin sa akin. Sumunod naman ako agad, feeling nervous.

Makasit Naman..aso lang?

“Sir, may problema po ba?” tanong ko, breaking the silence.

Tumingin siya sa akin, and for a moment, parang nag-freeze ang oras. Yung mata niya, parang may sinasabi na hindi ko maintindihan. Pero bago pa ako mag-overthink, he spoke.

“Skyler, do you think you’re ready for this project?”

“Yes, Sir! I’ve been working on the revisions po, and I’m confident na kaya ko po.”

Weh?! Skyler! Ang tataa?

He leaned back in his chair, crossing his arms. “Good. Because I won’t accept failure.”

“Understood po, Sir,” sagot ko, kahit ramdam ko na parang may hidden meaning sa sinabi niya.

Tahimik ulit. Akala ko tapos na, pero nagsalita siya ulit. “Skyler, I noticed you’ve been spending a lot of time with Zachary.”

E pake niya!

“Ah, Sir, hindi naman po sa ganun—”

He cut me off, his voice low but firm. “I’m not saying it’s wrong. But I need you to focus. This project is critical, and I can’t have you distracted.”

“Noted po, Sir,” sabi ko, kahit ang totoo, medyo na-offend ako. Bakit parang ang tingin niya kay Zachary ay malaking distraction?

Minsan na nga Meron namalasakit na kaibigan tsaka naman nito ipapalayo Sakin.

Ay Ewan ko sayo sir!Wala Ka sigurong friends!

Tumayo siya, lumapit sa desk, at tumingin sa akin nang diretso. “Skyler, if you succeed in this project, it could mean a lot for your career. But if you let personal matters interfere…” He let the words hang, as if waiting for me to fill in the blanks.

Tumango ako, pilit na nagpapaka-professional. “I understand po, Sir. I won’t let you down.”

Break it down yow

Nagtagal ang tingin niya sa akin, parang may gusto pa siyang sabihin, pero hindi niya ginawa. “You can go.”

---

Habang naglalakad ako pabalik sa desk ko, hindi ko maiwasang mag-isip. Ano bang problema niya? Bakit ang bigat ng sinasabi niyang “focus”? At bakit parang may hidden agenda si Sir Ezekiel pagdating kay Zachary?

Pag-upo ko, sakto namang dumaan si Zachary, bitbit ang ilang folders. Ngumiti siya, as usual, at huminto sa tabi ko.

“Skyler, tara lunch mamaya?” tanong niya, casual pero may kilig factor.

“Sige, Zach! Sabay tayo,” sagot ko, trying to act normal. Pero alam kong nasa likod ng isip ko si Sir Ezekiel.

---

Lunch Break

Habang kumakain kami ni Zachary, ang saya lang ng usapan namin. Ang gaan ng vibes niya, and for a moment, nakalimutan ko lahat ng stress sa trabaho.

“Skyler, ang sipag mo lately ah,” he teased. “Parang ibang tao ka na.”

Luh? Alien ba ako dati?

“Syempre! Ayoko nang mapagalitan ni Sir Ezekiel,” sagot ko, sabay tawa.

Pero napansin ko na parang may gusto siyang itanong. “Skyler, can I ask you something?”

“Sure! Ano yun?”

“Si Sir Ezekiel…” he paused, looking hesitant. “Bakit parang ang weird niya minsan kapag nandito ako?”

Napatigil ako sa pagkain. “Ha? Anong weird?”

“I don’t know. Parang… he’s always watching. Like he doesn’t like me being around you.”

Shit. Napapansin niya rin?! Pero bago ako makapagsalita, biglang dumaan si Sir Ezekiel sa cafeteria, tumingin sa amin sandali, at tumuloy na parang wala lang.

“See what I mean?” bulong ni Zachary.

Hindi ko alam ang isasagot ko. Pero isang bagay ang sigurado: nagiging komplikado na ‘to.