CHAPTER-14

UNICODE

အခန်း (၁၄)

မင်း ကိုယ်နဲ့ ထပ်လမ်းခွဲဦးမှာမလား?

အဆုံးတွင်မှ ရှုကျင်းလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် အသက်ရှူခွင့််ရတော့သည်။

အလင်းရောင်က ဤမျှ မစူးရှ။ သို့သော် ရှုကျင်းထံမှ တဖြိုင်ဖြိုင်စီးကျနေသည့် မျက်ရည်စများက တလက်လက်တောက်ပလျက်ရှိ၏။

ဆိုဖာက ကျဥ်းမြောင်းကာ သက်သောင့်သက်သာမရှိသဖြင့် အိပ်ခန်းဆီ သွားကြ၏။ ရှုကျင်းက ဆိုဖာနှင့်အရွယ်အစားသိပ်မကွာလှသည့်ကုတင်ထက် လှဲချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကမ်းလှမ်းလာသည့် အနမ်းတစ်ပွင့်ကို လက်ခံရန် ခေါင်းထောင်လိုက်ပြီး ရှန့်ရှင်းဟယ်၏လည်ပင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သွယ်ယှက်လိုက်၏။ ရှန့်ရှင်းဟယ်၏ဆံပင်များကို လက်ချောင်းများဖြင့် ထိုးဖွနေရင်း တူညီသည့်ရေချိုးဆပ်ပြာအနံ့သင်းသင်းကို တစ်ဖန် ရှိုက်မိပြန်၏။

အနမ်းဇာတ်လမ်းက အင်မတန်ကြာညောင်းသွားသည်ပင်။ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အရာအားလုံးက တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားရလောက်သည်အထိ။ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကတည်းက ပျိုးထောင်ခဲ့သည့် ချစ်ခြင်းမေတ္တာက အဆုံးမရှိ ပွင့်လန်းနေဆဲပင်။

ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ အေးစိမ့်မှုတစ်စုံတစ်ရာ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာသော် ရှုကျင်း အံ့အားသင့်မိသွား၏။ မည်သို့မည်နှယ်ရလာကြောင်းကို တွေးကာ ကြောင်အသွားလေသည်။

ရှန့်ရှင်းဟယ်လည်း ရှင်းပြမနေတော့။

ဟိုတယ်မှ အဝတ်အိတ်သွားယူစဥ်က ဝယ်ယူခဲ့ခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်သလို နဂိုကတည်းက အဝတ်အိတ်ထဲ၌ ပါလာခြင်းလည်းဖြစ်နိုင်ပြီး ဈေးဝယ်စင်တာ၌ ရှုကျင်း၏မျက်ကွယ်တွင် ဝယ်လာခဲ့ခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။

ရှန့်ရှင်းဟယ်က ယခင်ကနှင့် မတူတော့။ ကုန်လွန်ခဲ့သော ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကဆိုလျှင် ရှုကျင်းက ရှန့်ရှင်းဟယ်အား အကြည့်တစ်ချက်နှင့်ပင် ထိုးဖောက်သိမြင်နိုင်သည်။ ရှန့်ရှင်းဟယ်ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ၌ လျှို့ဝှက်ချက်များ ရှိမနေခြင်းကြောင့်။

သို့ရာတွင် ယခုမျက်မှောက်၌မူ အတွေးဖတ်ရန် ခက်ခဲလှသည်အထိ ကျစ်လျစ်ကုပ်ရုပ်သည့် ရှန့်ရှင်းဟယ်အသွင် ဖြစ်သွားရလေသည်။ ဤသည်က ရှုကျင်းအား ပို၍မရင်းနှီးသယောင် ခံစားရစေသော်လည်း ပို၍ပိုကာ ဆွဲဆောင်နေသကဲ့သို့။

ရှန့်ရှင်းဟယ်၏ပိုင်စိုးပိုင်နင်းပြုမှုများက ယခင်အကြိမ်များထက် ပို၍ကြမ်းတမ်းလာသည့်အတွက် ရှုကျင်းလည်း ရှက်ရွံ့မိကာ အော်ငေါက်လိုက်မိ၏။

"ဒါတွေ ဘယ်ကတတ်လာတာလဲ?"

ထိုအချိန်ဝယ် ရှန့်ရှင်းဟယ် မည်သူနှင့်မျှမနေဖူးသေးသည့်အချက်ကို ရှုကျင်းလုံးဝမေ့လျော့သွားခဲ့ဟန်တူသည်။

ရှန့်ရှင်းဟယ်က ပြောလာ၏။

"မင်း သင်ခဲ့ဖူးတာသာ စဥ်းစားစမ်းပါ"

ရှုကျင်းခမျာ ဘာဆိုဘာမျှ ပြန်မပြောနိုင်တော့။ ထို့နောက် ရှန့်ရှင်းဟယ်၏စကားသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

"မင်း စွပ်ပေး"

ရှုကျင်းမှာ မျော့မျော့လေးသာ ကျန်တော့၍ ထိုစကား၏ဆိုလိုရင်းကို နားမလည်ချေ။ စက္ကန့်ပိုင်းမျှ ကြောင်အအဖြစ်နေစဥ် ရှန့်ရှင်းဟယ်က ထပ်မံသတိပေးပြန်၏။

"ကိုယ် အားမနေဘူးနော်"

အဆုံးတွင်တော့ ရှန့်ရှင်းဟယ်က ရှုကျင်း၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးနောက် ရှန့်ရှင်းဟယ်က မျက်လုံးမှိတ်ကာ ရှုကျင်းအား သူ၏မျက်ခွံကို ထိတွေ့စေသည်။

ရှန့်ရှင်းဟယ်၏လည်စလုတ်က အနည်းငယ်လှုပ်ခတ်သွား၏။

"မင်း ကိုယ့်ကို လိုချင်နေတုန်းပါပဲ"

ရှုကျင်းခမျာ ချွေးများစိုစွတ်၍​ မည်သည့်အရာများဖြစ်ပျက်နေသည်ကိုပင် ကောင်းစွာသတိမမူနိုင်တော့ဘဲ​ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် ခံစားနေရလေသည်။

ရှုကျင်း လွန်ခဲ့သည်ငါးနှစ်က ပြောခဲ့ဖူးသော စကားတစ်ခွန်းဟာလည်း အထက်ပါစကားအတွင်း စုန်းစုန်းမြုပ်ပျောက်ကွယ်သွားရပြီ။

ရှုကျင်းက ရှန့်ရှင်းဟယ်၏လက်များမှ လွတ်အောင် ရုန်းချင်သည့်တိုင် ရှန့်ရှင်းဟယ်က ခွင့်မပြုခဲ့။ ရှုကျင်းလည်း မျက်လုံးပြန်ဖွင့်ကာ ရှန့်ရှင်းဟယ်အား စူးစိုက်ကြည့်လိုက်၏။

မျက်ဝန်းနှစ်စုံ အကြည့်ချင်းဆုံသွားလေပြီ။

မီးခိုးမှိုင်းရောင်သမုဒ္ဒရာအတွင်း နစ်မြောသွားသကဲ့သို့ ရှုကျင်းလည်း မျက်နှာလွှဲကာ တီးတိုးဆိုလိုက်၏။

"ကျွန်တော့်ကို မကြည့်ပါနဲ့"

ရှန့်ရှင်းဟယ်က ရှုကျင်း၏လက်ချောင်းကို အနမ်းဖွဖွရှိုက်လိုက်၏။

နောက်တစ်နေ့တွင် လင်ဝမ်းက ရှုကျင်းထံ ဖုန်းဆက်လာသည်။ ညစာစားပွဲလုပ်မည့်နေရာအား ဘွတ်ကင်လုပ်ထားပြီးဖြစ်၍ မဖြစ်မနေ မျက်နှာလာပြရမည်ဖြစ်ကြောင်း။

ရှန့်ရှင်းဟယ်လည်း အကြောင်းအရာကို အစအဆုံးကြားလိုက်ရ၏။ ထို့နောက် ရှန့်ရှင်းဟယ်က ယနေ့ သူ့ထံ၌လည်း သွားစရာတစ်စုံတစ်ရာရှိကြောင်း၊ ရှန့်ချန်းမြို့တော်ရှိ ဆရာဖြစ်သူထံလည်း သွားရောက်လည်ပတ်ရန် စီစဥ်နေကြောင်း ပြော၏။ ရှုကျင်းက ခေတ္တမျှ တုံ့ဆိုင်းသွားသည့်တိုင် ရှန့်ရှင်းဟယ်မှာ ပုံမှန်အတိုင်း မပြောင်းမလဲပြုမူကာ စိတ်မာန်ဒေါသထွက်ခြင်းမရှိသည့်အလျောက် အဆုံး၌ သဘောတူလိုက်လေ၏။

ယမန်နေ့ညပြီးနောက် နှစ်ဦးအကြားရှိ လေထုက အနည်းငယ် စိမ်းသက်သွားခဲ့သည်။ သို့တည်းမဟုတ် ရှုကျင်းကိုယ်တိုင်ကိုက ထိုသို့ဖန်တီးနေမိခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။

ရှန့်ရှင်းဟယ်၏ခွင့်လွှတ်မှုများ၊ သည်းညည်းခံမှုများက ရှုကျင်းအား ပို၍ပိုကာ ဝန်ပိစေခဲ့၏။

သို့သော်လည်း တင်းမာမှုများလျော့အောင် မည်သို့မည်ပုံဆောင်ရွက်ရမည်ကိုလည်း မသိပါချေ။

နှစ်ဦးသား လှေကားအဆင်း၌ နှုတ်ဆက်စကားဆိုပြီးနောက် ရှုကျင်းက တက္ကစီတစ်စီးငှားလိုက်၏။ လမ်းတစ်ဖက်ခြမ်း၌ ရပ်နေသည့် ရှန့်ရှင်းဟယ်၏ပုံရိပ်အား ကားပြတင်းမှန်မှတစ်ဆင့် တိတ်တခိုး ငေးကြည့်မိသည်။

အချို့သောအကြောင်းအရာများကြောင့် စိတ်မသက်မသာဖြစ်ရလေ၏။

သို့သော်လည်း အပြင်မထွက်မီ စင်္ကြံလမ်း၌ ရှန့်ရှင်းဟယ်က သူ့အား အနမ်းပေးခဲ့သေးသည်လေ။

အပန်းဖြေခရီးမထွက်လိုက်ရသည့် လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်အုပ်စုထဲတွင် လင်ဝမ်းကိုလည်း တွေ့လိုက်ရ၏။ လင်ဝမ်း၏မိသားစုက ဤဒေသခံဖြစ်၍ သူပါလိုက်လာခဲ့ခြင်းပင်။ ရှုကျင်းကဲ့သို့သော တစ်နယ်ခြားဇာတိမှလူကပင် မလိုက်လိုက်အောင် အကျပ်ကိုင်ခံရရခြင်းမှာလည်း မထူးဆန်းတော့ချေ။

လင်ဝမ်းက ရှုကျင်းအား အမေးပြုလိုက်၏။

"တစ်ယောက်ယောက်က မင်းနဲ့မင်းအစ်ကိုနဲ့ကို ရုပ်ရှင်ရုံမှာတွေ့လိုက်တယ်ဆို ဟုတ်လား? မင်းမိသားစုရော ပါလာတာလား?"

လင်ဝမ်းက ထိုအစ်ကိုဆိုသူအား ရှန့်ရှင်းဟယ်ဟု ထင်ထားပုံမပေါ်။ ရှုကျင်းဝန်ခံခဲ့ဖူးသော စကားအရလည်း ရှန့်ရှင်းဟယ်နှင့်ရှုကျင်းအား အပြင်ထွက်လည်ရသည်အထိ မရင်းနှီးဟု ယူဆထားခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်၏။

ရှုကျင်း မဖြေကြားမီ လင်ဝမ်းက စကားဆက်ဆို၏။

"မင်းအဖေလည်း ဒီရောက်နေတယ်လို့ ကြားတယ်"

ရှုကျင်း : "...."

လင်ဝမ်း၏ဦးနှောက်က မည်သည့်အသားနှင့် ပြုလုပ်ထားခြင်းမှန်း မခန့်မှန်းတတ်တော့။ ထို့နောက် လင်ဝမ်းက ရင့်ကျက်ဟန်ရှိသည့် စကားတစ်ခွန်းဆိုလေသည်။

"နောက်ဆိုလည်း ကိုယ့်မိသားစုဝင်တွေနဲ့ အဆင်ပြေအောင် နေကွာ.. ဟုတ်ပြီလား?"

ရှုကျုံးယွမ်အကြောင်း ပြောလာတော့မှ ရှုကျင်းလည်း အနည်းငယ် စိတ်ပူလာခဲ့၏။

ရှုကျုံးယွမ်က သူ့သူငယ်ချင်းများနှင့် တွေ့ဆုံပြီးနောက် သူ့အား ပြန်မဆက်သွယ်သေးကြောင်း ရှုကျင်းအား ပြောပြလိုက်သေး၏။ ခုနလေးတင်၌ ရှုကျုံးယွမ်အား ဖုန်းဆက်ကြည့်သော်လည်း ဖုန်းပြန်မဖြေ။ တက္ကစီမောင်းသူကို ဖုန်းဆက်ကာ ဟိုတယ်၌ သွားရှာခိုင်းသော်လည်း ဧည့်ကြိုကောင်တာက ရှုကျုံးယွမ် မတည်းတော့ကြောင်း ပြောလိုက်လေသည်။

ညစာစားပွဲတစ်ဝက်တစ်ပျက်၌ပင် စိုးရိမ်ပူပန်မှုက ပျော်ရွှင်တက်ကြွမှုများအား တဖြည်းဖြည်းဝါးမျိုလာတော့သည်။

ရုတ်တရက် ဖုန်းထမြည်သောကြောင့် ရှုကျင်းတစ်ယောက် လန့်ဖျပ်သွား၏။ ဖုန်းမျက်နှာပြင်ထက်တွင် ရှန့်ရှင်းဟယ်၏နံပါတ် ပေါ်လာခြင်း။

ရှုကျင်းလည်း စိတ်သက်သာရာရဟန်ဖြင့် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။ ဖုန်း၏တစ်ဖက်မှ ရှန့်ရှင်းဟယ်က ပြောလာ၏။

"ရှုကျင်း.. ဘယ်အချိန်လောက် ပြန်ရောက်မလဲ?"

ရှုကျင်းက လူအပြည့် တက်စုံလက်စုံ ညစားစားပွဲဆင်နွှဲနေသည်ကို ကြည့်ပြီးနောက် ပြန်ဖြေလိုက်၏။

"တစ်အောင့်လောက်ကြာရင် ပြန်လာတော့မှာ.. ကိုက ပြန်ရောက်နှင့်ပြီလား?"

"အယ်.. အိမ်မှာ လူတစ်ယောက် မင်းကိုလာရှာတယ်"

ရှုကျင်းလည်း နားဝေတိမ်တောင်ဖြစ်သွား၏။

".... ဘယ်သူလဲ?"

စက္ကန့်ပိုင်းမျှကြာပြီးနောက် ရှန့်ရှင်းဟယ်၏အသံကြည်ကြည်ကို တစ်ဖန်ကြားရသည်။

"မသိဘူး.. သူပြောတာတော့ မင်းအဖေရဲ့သူငယ်ချင်းတဲ့"

ရှန့်ရှင်းဟယ်၌ ဆက်ပြောစရာစကားများ ကျန်ရှိသေးကြောင်း သတိထားမိလိုက်၏။ အသံတိုးတိုးဖြင့်သာ တုံ့ပြန်လိုက်လေသည်။

"အိုး"

ရှန့်ရှင်းဟယ်၏လေသံက သာမန်နှင့်မတူ ကွဲပြားနေချေသည်။

"ဦးလေး ဆေးရုံတက်နေရတယ်တဲ့.. ငါ ဆေးရုံကို အရင်လိုက်သွားပြီး မင်းကို စောင့်နေလိုက်မယ်"

~~~

ရှုကျင်းလည်း တက္ကစီတစ်စီးငှားပြီးနောက် ဆေးရုံလိုက်သွား၏။ အလျင်စလိုထွက်လာရ၍ ကုတ်အင်္ကျီကိုပင် မေ့ကျန်ခဲ့သေးသည်။

ဆေးရုံသို့ရောက်သော် လှေကားရင်း​၌ စောင့်နေသည့် ရှန့်ရှင်းဟယ်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ကုတ်အင်္ကျီထူထူဝတ်ထားသည့် ရှန့်ရှင်းဟယ်ကို မြင်တွေ့လိုက်မှ မိမိခန္ဓာကိုယ်က အေးစက်လျက်ရှိကြောင်း သတိထားမိသည်။

ရှန့်ရှင်းဟယ်က ရှုကျုံးယွမ် ရှန့်ချန်းမြို့တော်သို့ မည်သည့်အချိန်က ရောက်လာကြောင်းကို မမေးမြန်းခဲ့သလို ဘာဆိုဘာမျှစကားအစမဖော်ခဲ့ချေ။ ရှုကျုံးယွမ် ရန်ပွဲတစ်ခု၌ ပါဝင်ခဲ့ပြီး ခါး အကန်ခံလိုက်ရကြောင်းကိုသာ အကျဥ်းချုပ်ရှင်းပြလေသည်။ ပြဿနာအထွေအထူးမရှိသော်လည်း ယနေ့ညနေခင်း၌ ဆေးရုံအတင်ခံရကာ ကန်ချက်က သူ၏သရက်ရွက်အား ထိခိုက်သွား၊မသွားကိုသာ စစ်ဆေးရန်လို၏။

ရှုကျင်းက အင်မတန် အေးစက်လာသလို ခံစားရ၏။ ရှုကျုံးယွမ်ထံ၌ ပြစ်မှုမှတ်တမ်းရှိနေသည့်အလျောက် မည်သို့မည်နှယ် ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းသင့်ကြောင်း စဥ်းစားမရသေးချေ။

"ကို....."

မည်ကဲ့သို့မေးမြန်းသင့်ကြောင်းလည်း မသိတော့။

ရှန့်ရှင်းဟယ်က ရှုကျင်းမည်သည်ကို မေးချင်ကြောင်း သိသောကြောင့် ပြန်ပြောလိုက်၏။

"ကိုယ်နဲ့ သူနဲ့ မတွေ့ရသေးဘူး"

သို့သည့်တိုင် နှစ်ဦးသား စိတ်သက်သာရာမရသေး။

အကြောင်းမှာ ရှုကျုံးယွမ်က ယခုလတ်တလောတွင် ရှန့်ရှင်းဟယ်၏မျက်နှာကို မမြင်သေးသော်လည်း နောင်တစ်ချိန်တွင် သူတို့နှစ်ဦး ပြန်လည်အဆင်ပြေသွားကြောင်းကို အနှေးနှင့်အမြန် သိလာတော့မည်။

ရှုကျင်းလည်း ကြံရာမရဖြစ်နေတော့၏။

ရှန့်ရှင်းဟယ်က ဂျာကင်အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီး ရှုကျင်းအား ခပ်တင်းတင်းခြုံပေး၏။ ထို့နောက် ချုပ်တည်းဟန်ဖြင့် ရှုကျင်း၏မျက်နှာအား ခပ်ဖွဖွသာထိတွေ့ကာ စကားဆိုလေသည်။

"အရင်တက်သွားပြီး သူ့ကို အရင်တွေ့နှင့်.. ပြီးမှ လက်မှတ်ထိုးတာဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုခုလုပ်ပေါ့.. ကိုယ် ငွေသွားရှင်းလိုက်မယ်"

ရှုကျင်းက ရုတ်ခနဲ ပြန်ပြော၏။

"မလိုဘူး--"

ရှန့်ရှင်းဟယ်က စကားဖြတ်ပြောလေသည်။

"ဘာမှမဖြစ်ဘူး.. ကိုယ် သူ့ကိုမုန်းတာမှန်ပေမဲ့ ကိုယ်နဲ့ကိုယ့်အဖိုးကိုတော့ နှစ်တွေအကြာကြီး စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တာပဲ.. ကိုယ် ဒါတွေကို မမေ့ပါဘူး"

ရှုကျင်း၏မျက်ဝန်းများက နီရဲလာ၏။ စကားများက လည်ချောင်းဝ၌သာ တစ်ကာ ဘာဆိုဘာမျှ ပြန်မပြောနိုင်ခဲ့ချေ။

ရှန့်ရှင်းဟယ်အား ရှုကျုံးယွမ် တစ်ခုခုလုပ်ခဲ့သည်မှန်သော်လည်း ကလေးဘဝ၌ ရှန့်ရှင်းဟယ်က စေတနာအမှန်ဖြင့် ဂရုစိုက်ပေးခဲ့သည်လေ။ အပြင်းအထန်နာမကျန်းဖြစ်နေသည့် အဖိုးနေရာ၌ တာဝန်ယူပေးခဲ့သည်။ ကျောင်း၌ မိဘတွေ့ဆုံပွဲရှိလျှင်လည်း အဖနေရာမှ လိုက်သွားပေးသေးသည်။

ရှန့်ရှင်းဟယ်၏ရင်ထဲ၌ မကျေနပ်မှုများ ကိန်းအောင်းကျန်ရှိနေပါသော်လည်း ကျေးဇူးတရားကိုတော့ မမေ့သေးချေ။

ရှန့်ရှင်းဟယ်က ပြောလိုက်၏။

"တက်တော့လေ"

ရှုကျင်းလည်း ရှန့်ရှင်းဟယ်အား ခေတ္တငေးကြည့်ကာ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်မျှ နောက်ပြန်လျှောက်ပြီးနောက် ဓာတ်လှေကားဆီ လျှောက်သွား၏။

သူနာပြုကောင်တာသို့ ရောက်သော် ရှုကျုံးယွမ်၏အခန်းနံပါတ်အား မေးပြီးနောက် ဆောင်ကူးစင်္ကြံလမ်းအရှည်ကြီးကို ဖြတ်၍ လျှောက်လာခဲ့လေသည်။

တံခါးဖွင့်သော် အိပ်ယာထက်၌ မျက်နှာသေဖြင့် လှဲနေသည့် ရှုကျုံးယွမ်အား တွေ့ရလေ၏။ တံခါးဖွင့်သံကို ကြားပြီးသော် သားအဖနှစ်ယောက် အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည်။ ရှုကျင်းက 'အဖေ'ဟု ခေါ်ရုံသာရှိသေးသည်။ ရှုကျုံးယွမ်က ကုတင်နံဘေးရှိ ရေခွက်ကို ကောက်ကိုင်ကာ မျက်နှာတည့်တည့် ပစ်ပေါက်လိုက်၏။

ကြွေခွက်ဟာလည်း ခလွမ်းခနဲ တစ်စစီ ကွဲကြေကာ လူနာဆောင်ရှိ လူအားလုံး အထိတ်တလန့်ဖြစ်သွားလေသည်။

ရှုကျင်း၏နဖူးထက်မှ သွေးများက ချက်ချင်းယိုစီးကျလာ၏။

ရှုကျုံးယွမ်က ရူးသွပ်သွားသကဲ့သို့ ကျိန်ဆဲအော်ဟစ်လေသည်။

"မင်း ငါ့ဆီ မလာနဲ့! ကျေးဇူးကန်းတဲ့ သစ္စာဖောက်! ငါ့မျက်စိရှေ့က မြန်မြန်ထွက်သွားလိုက်တော့!"

ရှုကျင်းက မလှုပ်မယှက် ငြိမ်သက်နေခဲ့၏။

ထို့နောက် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီးတစ်ဦးက ရှုကျင်းအား အခန်းအပြင်ဘက်သို့ အပျော့ဆွဲနည်းဖြင့် ခေါ်ထုတ်လာ၏။ ရှုကျုံးယွမ်၏သူငယ်ချင်းဆိုသူ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။

သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီးက ပြောလေ၏။

"..... သားအဖေ ဒေါသကြီးမှန်း သားအသိဆုံးပါ.. သားရဲ့မျက်စိတစ်ဖက်ကန်းနေတဲ့ သူငယ်ချင်း အဟွတ်* ထားပါ အဲ့ဒီသူငယ်ချင်းအကြောင်း ကြားပြီးတာနဲ့ ဒေါသထွက်သွားတော့တာပဲ.. ရှုကျင်း အာ.. ဖြစ်ပုံက ဒီလိုကွာ.. တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ရန်ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ တကယ်တိုက်ဆိုင်တာသက်သက်ပဲ.. ဦးလေးက သူ့ကို ညစာစားဖို့ခေါ်သွားတဲ့လမ်းမှာ သူ့ရန်သူနဲ့တွေ့ခဲ့ရမယ်လို့ ဘယ်သူကထင်မိမှာလဲ..

အဲ့ဒီလူက သားအဖေလက်အောက်မှာ အလုပ်လုပ်ဖူးတဲ့လူပဲ.. စစချင်းက သားအဖေတို့ကွင်းမှာ အလုပ်လုပ်ခဲ့ဖူးပြီး အရင်နှစ်တွေလောက်ကမှ ကြီးပွားသွားတာ

နောက်မှ ဦးလေးသိခဲ့ရတာက မင်းအဖေ ထောင်ထဲဝင်ရတုန်းက တိုင်ခဲ့တဲ့လူဖြစ်နေတယ်.. အဲ့ဒါ ဘယ်လိုခေါ်ပါလိမ့်....."

ရှုကျင်း၏ဦးနှောက်က ဗလာဖြစ်သွားခဲ့ပြီ။

မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ဖြူဖတ်ဖြူရော်ဖြစ်ကာ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်ဖို့ရန်ပင် မိနစ်အတန်ကြာအချိန်ယူခဲ့ရလေသည်။

__ကမ္ဘာကြီးက တော်တော်ကျဥ်းတာပဲ။

ဘေးမှ ဖြတ်လျှောက်သွားသည့် သူနာပြုတစ်ဦးက ဆူပူကာ ရှုကျင်းအား နဖူးဒဏ်ရာကုသရန် အပြင်လူနာဆောင်သို့ ခေါ်ဆောင်သွားလေသည်။

ဆေးခန်းမှ ထွက်လာပြီးနောက် ရှုကျင်း အပေါ်ထပ်သို့ ထပ်မတက်သွားတော့ချေ။

ဆေးရုံအပြင်ဘက် ချောင်ကျကျ ပန်းခြံတစ်နေရာ၌ အချိန်အတန်ကြာ မတ်တပ်ရပ်တွေဝေနေပြီးနောက် ဖုန်းထုတ်ကာ ရှန့်ရှင်းဟယ်ဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်၏။

ဖုန်းအဆက်အသွယ်ရပြီးနောက် နှစ်ဦးစလုံး ချက်ချင်း စကားမပြောကြသေးချေ။

တိတ်ဆိတ်မှုအား ရှန့်ရှင်းဟယ်ဘက်က စတင်ချိုးဖျက်လိုက်၏။

"ရှုကျင်း"

ရှုကျင်း : "အင်"

ရှန့်ရှင်းဟယ် : "မင်း ကိုယ်နဲ့ ထပ်လမ်းခွဲဦးမှာမလား?"

ရှုကျင်းက ရှန့်ရှင်းဟယ်၏ဂျာကင်အင်္ကျီအား ဝတ်ဆင်ထားဆဲဖြစ်ပြီး ရှန့်ရှင်းဟယ်၏ကိုယ်ငွေ့က သူ့အား ခြံရံပေးနေဆဲပင်။ သို့သော် သူ၏လက်ဖျားများက ရေခဲတမျှ အေးစက်နေခဲ့သည်။ ထိုအချိန်ဝယ် ရှန့်ရှင်းဟယ်၏စကားသံအား ပြတ်ပြတ်သားသား ကြားလိုက်ရလေ၏?

"ဒီတစ်ခါတော့ နောက်ငါးနှစ်ဆိုတာ မရှိတော့ဘူး"

T/N - For those who are confused with SXH's words :

It means that if SJ broke up with him again, SXH will not wait for him again.

★彡★彡★彡★彡★彡★彡★彡

ZAWGYI

အခန္း (၁၄)

မင္း ကိုယ္နဲ႔ ထပ္လမ္းခြဲဦးမွာမလား?

အဆုံးတြင္မွ ရွုက်င္းလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အသက္ရွူခြင့္္ရေတာ့သည္။

အလင္းေရာင္က ဤမၽွ မစူးရွ။ သို႔ေသာ္ ရွုက်င္းထံမွ တၿဖိဳင္ၿဖိဳင္စီးက်ေနသည့္ မ်က္ရည္စမ်ားက တလက္လက္ေတာက္ပလ်က္ရွိ၏။

ဆိုဖာက က်ဥ္းေျမာင္းကာ သက္ေသာင့္သက္သာမရွိသျဖင့္ အိပ္ခန္းဆီ သြားၾက၏။ ရွုက်င္းက ဆိုဖာႏွင့္အရြယ္အစားသိပ္မကြာလွသည့္ကုတင္ထက္ လွဲခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကမ္းလွမ္းလာသည့္ အနမ္းတစ္ပြင့္ကို လက္ခံရန္ ေခါင္းေထာင္လိုက္ၿပီး ရွန့္ရွင္းဟယ္၏လည္ပင္းအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သြယ္ယွက္လိုက္၏။ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏ဆံပင္မ်ားကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ထိုးဖြေနရင္း တူညီသည့္ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာအနံ႔သင္းသင္းကို တစ္ဖန္ ရွိုက္မိျပန္၏။

အနမ္းဇာတ္လမ္းက အင္မတန္ၾကာေညာင္းသြားသည္ပင္။ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ အရာအားလုံးက တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားရေလာက္သည္အထိ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကတည္းက ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သည့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက အဆုံးမရွိ ပြင့္လန္းေနဆဲပင္။

ခႏၶာကိုယ္ထဲသို႔ ေအးစိမ့္မွုတစ္စုံတစ္ရာ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာေသာ္ ရွုက်င္း အံ့အားသင့္မိသြား၏။ မည္သို႔မည္ႏွယ္ရလာေၾကာင္းကို ေတြးကာ ေၾကာင္အသြားေလသည္။

ရွန့္ရွင္းဟယ္လည္း ရွင္းျပမေနေတာ့။

ဟိုတယ္မွ အဝတ္အိတ္သြားယူစဥ္က ဝယ္ယူခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္နိုင္သလို နဂိုကတည္းက အဝတ္အိတ္ထဲ၌ ပါလာျခင္းလည္းျဖစ္နိုင္ၿပီး ေဈးဝယ္စင္တာ၌ ရွုက်င္း၏မ်က္ကြယ္တြင္ ဝယ္လာခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္နိုင္ပါသည္။

ရွန့္ရွင္းဟယ္က ယခင္ကႏွင့္ မတူေတာ့။ ကုန္လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကဆိုလၽွင္ ရွုက်င္းက ရွန့္ရွင္းဟယ္အား အၾကည့္တစ္ခ်က္ႏွင့္ပင္ ထိုးေဖာက္သိျမင္နိုင္သည္။ ရွန့္ရွင္းဟယ္ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်၌ လၽွို႔ဝွက္ခ်က္မ်ား ရွိမေနျခင္းေၾကာင့္။

သို႔ရာတြင္ ယခုမ်က္ေမွာက္၌မူ အေတြးဖတ္ရန္ ခက္ခဲလွသည္အထိ က်စ္လ်စ္ကုပ္႐ုပ္သည့္ ရွန့္ရွင္းဟယ္အသြင္ ျဖစ္သြားရေလသည္။ ဤသည္က ရွုက်င္းအား ပို၍မရင္းႏွီးသေယာင္ ခံစားရေစေသာ္လည္း ပို၍ပိုကာ ဆြဲေဆာင္ေနသကဲ့သို႔။

ရွန့္ရွင္းဟယ္၏ပိုင္စိုးပိုင္နင္းျပဳမွုမ်ားက ယခင္အႀကိမ္မ်ားထက္ ပို၍ၾကမ္းတမ္းလာသည့္အတြက္ ရွုက်င္းလည္း ရွက္ရြံ႕မိကာ ေအာ္ေငါက္လိုက္မိ၏။

"ဒါေတြ ဘယ္ကတတ္လာတာလဲ?"

ထိုအခ်ိန္ဝယ္ ရွန့္ရွင္းဟယ္ မည္သူႏွင့္မၽွမေနဖူးေသးသည့္အခ်က္ကို ရွုက်င္းလုံးဝေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့ဟန္တူသည္။

ရွန့္ရွင္းဟယ္က ေျပာလာ၏။

"မင္း သင္ခဲ့ဖူးတာသာ စဥ္းစားစမ္းပါ"

ရွုက်င္းခမ်ာ ဘာဆိုဘာမၽွ ျပန္မေျပာနိုင္ေတာ့။ ထို႔ေနာက္ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏စကားသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။

"မင္း စြပ္ေပး"

ရွုက်င္းမွာ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလးသာ က်န္ေတာ့၍ ထိုစကား၏ဆိုလိုရင္းကို နားမလည္ေခ်။ စကၠန့္ပိုင္းမၽွ ေၾကာင္အအျဖစ္ေနစဥ္ ရွန့္ရွင္းဟယ္က ထပ္မံသတိေပးျပန္၏။

"ကိုယ္ အားမေနဘူးေနာ္"

အဆုံးတြင္ေတာ့ ရွန့္ရွင္းဟယ္က ရွုက်င္း၏လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီးေနာက္ ရွန့္ရွင္းဟယ္က မ်က္လုံးမွိတ္ကာ ရွုက်င္းအား သူ၏မ်က္ခြံကို ထိေတြ႕ေစသည္။

ရွန့္ရွင္းဟယ္၏လည္စလုတ္က အနည္းငယ္လွုပ္ခတ္သြား၏။

"မင္း ကိုယ့္ကို လိုခ်င္ေနတုန္းပါပဲ"

ရွုက်င္းခမ်ာ ေခၽြးမ်ားစိုစြတ္၍​ မည္သည့္အရာမ်ားျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကိုပင္ ေကာင္းစြာသတိမမူနိုင္ေတာ့ဘဲ​ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ ခံစားေနရေလသည္။

ရွုက်င္း လြန္ခဲ့သည္ငါးႏွစ္က ေျပာခဲ့ဖူးေသာ စကားတစ္ခြန္းဟာလည္း အထက္ပါစကားအတြင္း စုန္းစုန္းျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရၿပီ။

ရွုက်င္းက ရွန့္ရွင္းဟယ္၏လက္မ်ားမွ လြတ္ေအာင္ ႐ုန္းခ်င္သည့္တိုင္ ရွန့္ရွင္းဟယ္က ခြင့္မျပဳခဲ့။ ရွုက်င္းလည္း မ်က္လုံးျပန္ဖြင့္ကာ ရွန့္ရွင္းဟယ္အား စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္၏။

မ်က္ဝန္းႏွစ္စုံ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားေလၿပီ။

မီးခိုးမွိုင္းေရာင္သမုဒၵရာအတြင္း နစ္ေျမာသြားသကဲ့သို႔ ရွုက်င္းလည္း မ်က္ႏွာလႊဲကာ တီးတိုးဆိုလိုက္၏။

"ကၽြန္ေတာ့္ကို မၾကည့္ပါနဲ႔"

ရွန့္ရွင္းဟယ္က ရွုက်င္း၏လက္ေခ်ာင္းကို အနမ္းဖြဖြရွိုက္လိုက္၏။

ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ လင္ဝမ္းက ရွုက်င္းထံ ဖုန္းဆက္လာသည္။ ညစာစားပြဲလုပ္မည့္ေနရာအား ဘြတ္ကင္လုပ္ထားၿပီးျဖစ္၍ မျဖစ္မေန မ်က္ႏွာလာျပရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။

ရွန့္ရွင္းဟယ္လည္း အေၾကာင္းအရာကို အစအဆုံးၾကားလိုက္ရ၏။ ထို႔ေနာက္ ရွန႔္ရွင္းဟယ္က ယေန႔ သူ႔ထံ၌လည္း သြားစရာတစ္စုံတစ္ရာရွိေၾကာင္း၊ ရွန႔္ခ်န္းၿမိဳ႕ေတာ္ရွိ ဆရာျဖစ္သူထံလည္း သြားေရာက္လည္ပတ္ရန္ စီစဥ္ေနေၾကာင္း ေျပာ၏။ ရွုက်င္းက ေခတၱမၽွ တုံ႔ဆိုင္းသြားသည့္တိုင္ ရွန့္ရွင္းဟယ္မွာ ပုံမွန္အတိုင္း မေျပာင္းမလဲျပဳမူကာ စိတ္မာန္ေဒါသထြက္ျခင္းမရွိသည့္အေလ်ာက္ အဆုံး၌ သေဘာတူလိုက္ေလ၏။

ယမန္ေန႔ညၿပီးေနာက္ ႏွစ္ဦးအၾကားရွိ ေလထုက အနည္းငယ္ စိမ္းသက္သြားခဲ့သည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ ရွုက်င္းကိုယ္တိုင္ကိုက ထိုသို႔ဖန္တီးေနမိျခင္းလည္း ျဖစ္နိုင္ပါသည္။

ရွန့္ရွင္းဟယ္၏ခြင့္လႊတ္မွုမ်ား၊ သည္းညည္းခံမွုမ်ားက ရွုက်င္းအား ပို၍ပိုကာ ဝန္ပိေစခဲ့၏။

သို႔ေသာ္လည္း တင္းမာမွုမ်ားေလ်ာ့ေအာင္ မည္သို႔မည္ပုံေဆာင္ရြက္ရမည္ကိုလည္း မသိပါေခ်။

ႏွစ္ဦးသား ေလွကားအဆင္း၌ ႏွုတ္ဆက္စကားဆိုၿပီးေနာက္ ရွုက်င္းက တကၠစီတစ္စီးငွားလိုက္၏။ လမ္းတစ္ဖက္ျခမ္း၌ ရပ္ေနသည့္ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏ပုံရိပ္အား ကားျပတင္းမွန္မွတစ္ဆင့္ တိတ္တခိုး ေငးၾကည့္မိသည္။

အခ်ိဳ႕ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားေၾကာင့္ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရေလ၏။

သို႔ေသာ္လည္း အျပင္မထြက္မီ စႀကႍလမ္း၌ ရွန့္ရွင္းဟယ္က သူ႔အား အနမ္းေပးခဲ့ေသးသည္ေလ။

အပန္းေျဖခရီးမထြက္လိုက္ရသည့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အုပ္စုထဲတြင္ လင္ဝမ္းကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရ၏။ လင္ဝမ္း၏မိသားစုက ဤေဒသခံျဖစ္၍ သူပါလိုက္လာခဲ့ျခင္းပင္။ ရွုက်င္းကဲ့သို႔ေသာ တစ္နယ္ျခားဇာတိမွလူကပင္ မလိုက္လိုက္ေအာင္ အက်ပ္ကိုင္ခံရရျခင္းမွာလည္း မထူးဆန္းေတာ့ေခ်။

လင္ဝမ္းက ရွုက်င္းအား အေမးျပဳလိုက္၏။

"တစ္ေယာက္ေယာက္က မင္းနဲ႔မင္းအစ္ကိုနဲ႔ကို ႐ုပ္ရွင္႐ုံမွာေတြ႕လိုက္တယ္ဆို ဟုတ္လား? မင္းမိသားစုေရာ ပါလာတာလား?"

လင္ဝမ္းက ထိုအစ္ကိုဆိုသူအား ရွန့္ရွင္းဟယ္ဟု ထင္ထားပုံမေပၚ။ ရွုက်င္းဝန္ခံခဲ့ဖူးေသာ စကားအရလည္း ရွန့္ရွင္းဟယ္ႏွင့္ရွုက်င္းအား အျပင္ထြက္လည္ရသည္အထိ မရင္းႏွီးဟု ယူဆထားျခင္းလည္း ျဖစ္နိုင္၏။

ရွုက်င္း မေျဖၾကားမီ လင္ဝမ္းက စကားဆက္ဆို၏။

"မင္းအေဖလည္း ဒီေရာက္ေနတယ္လို႔ ၾကားတယ္"

ရွုက်င္း : "...."

လင္ဝမ္း၏ဦးေႏွာက္က မည္သည့္အသားႏွင့္ ျပဳလုပ္ထားျခင္းမွန္း မခန့္မွန္းတတ္ေတာ့။ ထို႔ေနာက္ လင္ဝမ္းက ရင့္က်က္ဟန္ရွိသည့္ စကားတစ္ခြန္းဆိုေလသည္။

"ေနာက္ဆိုလည္း ကိုယ့္မိသားစုဝင္ေတြနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ေနကြာ.. ဟုတ္ၿပီလား?"

ရွုက်ဳံးယြမ္အေၾကာင္း ေျပာလာေတာ့မွ ရွုက်င္းလည္း အနည္းငယ္ စိတ္ပူလာခဲ့၏။

ရွုက်ဳံးယြမ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံၿပီးေနာက္ သူ႔အား ျပန္မဆက္သြယ္ေသးေၾကာင္း ရွုက်င္းအား ေျပာျပလိုက္ေသး၏။ ခုနေလးတင္၌ ရွုက်ဳံးယြမ္အား ဖုန္းဆက္ၾကည့္ေသာ္လည္း ဖုန္းျပန္မေျဖ။ တကၠစီေမာင္းသူကို ဖုန္းဆက္ကာ ဟိုတယ္၌ သြားရွာခိုင္းေသာ္လည္း ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာက ရွုက်ဳံးယြမ္ မတည္းေတာ့ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ေလသည္။

ညစာစားပြဲတစ္ဝက္တစ္ပ်က္၌ပင္ စိုးရိမ္ပူပန္မွုက ေပ်ာ္ရႊင္တက္ႂကြမွုမ်ားအား တျဖည္းျဖည္းဝါးမ်ိဳလာေတာ့သည္။

႐ုတ္တရက္ ဖုန္းထျမည္ေသာေၾကာင့္ ရွုက်င္းတစ္ေယာက္ လန့္ဖ်ပ္သြား၏။ ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ထက္တြင္ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏နံပါတ္ ေပၚလာျခင္း။

ရွုက်င္းလည္း စိတ္သက္သာရာရဟန္ျဖင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ဖုန္း၏တစ္ဖက္မွ ရွန့္ရွင္းဟယ္က ေျပာလာ၏။

"ရွုက်င္း.. ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ ျပန္ေရာက္မလဲ?"

ရွုက်င္းက လူအျပည့္ တက္စုံလက္စုံ ညစားစားပြဲဆင္ႏႊဲေနသည္ကို ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ျပန္ေျဖလိုက္၏။

"တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာရင္ ျပန္လာေတာ့မွာ.. ကိုက ျပန္ေရာက္ႏွင့္ၿပီလား?"

"အယ္.. အိမ္မွာ လူတစ္ေယာက္ မင္းကိုလာရွာတယ္"

ရွုက်င္းလည္း နားေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္သြား၏။

".... ဘယ္သူလဲ?"

စကၠန့္ပိုင္းမၽွၾကာၿပီးေနာက္ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏အသံၾကည္ၾကည္ကို တစ္ဖန္ၾကားရသည္။

"မသိဘူး.. သူေျပာတာေတာ့ မင္းအေဖရဲ့သူငယ္ခ်င္းတဲ့"

ရွန့္ရွင္းဟယ္၌ ဆက္ေျပာစရာစကားမ်ား က်န္ရွိေသးေၾကာင္း သတိထားမိလိုက္၏။ အသံတိုးတိုးျဖင့္သာ တုံ႔ျပန္လိုက္ေလသည္။

"အိုး"

ရွန့္ရွင္းဟယ္၏ေလသံက သာမန္ႏွင့္မတူ ကြဲျပားေနေခ်သည္။

"ဦးေလး ေဆး႐ုံတက္ေနရတယ္တဲ့.. ငါ ေဆး႐ုံကို အရင္လိုက္သြားၿပီး မင္းကို ေစာင့္ေနလိုက္မယ္"

~~~

ရွုက်င္းလည္း တကၠစီတစ္စီးငွားၿပီးေနာက္ ေဆး႐ုံလိုက္သြား၏။ အလ်င္စလိုထြက္လာရ၍ ကုတ္အကၤ်ီကိုပင္ ေမ့က်န္ခဲ့ေသးသည္။

ေဆး႐ုံသို႔ေရာက္ေသာ္ ေလွကားရင္း​၌ ေစာင့္ေနသည့္ ရွန့္ရွင္းဟယ္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ ကုတ္အကၤ်ီထူထူဝတ္ထားသည့္ ရွန့္ရွင္းဟယ္ကို ျမင္ေတြ႕လိုက္မွ မိမိခႏၶာကိုယ္က ေအးစက္လ်က္ရွိေၾကာင္း သတိထားမိသည္။

ရွန့္ရွင္းဟယ္က ရွုက်ဳံးယြမ္ ရွန႔္ခ်န္းၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ မည္သည့္အခ်ိန္က ေရာက္လာေၾကာင္းကို မေမးျမန္းခဲ့သလို ဘာဆိုဘာမၽွစကားအစမေဖာ္ခဲ့ေခ်။ ရွုက်ဳံးယြမ္ ရန္ပြဲတစ္ခု၌ ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ခါး အကန္ခံလိုက္ရေၾကာင္းကိုသာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရွင္းျပေလသည္။ ျပႆနာအေထြအထူးမရွိေသာ္လည္း ယေန႔ညေနခင္း၌ ေဆး႐ုံအတင္ခံရကာ ကန္ခ်က္က သူ၏သရက္ရြက္အား ထိခိုက္သြား၊မသြားကိုသာ စစ္ေဆးရန္လို၏။

ရွုက်င္းက အင္မတန္ ေအးစက္လာသလို ခံစားရ၏။ ရွုက်ဳံးယြမ္ထံ၌ ျပစ္မွုမွတ္တမ္းရွိေနသည့္အေလ်ာက္ မည္သို႔မည္ႏွယ္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသင့္ေၾကာင္း စဥ္းစားမရေသးေခ်။

"ကို....."

မည္ကဲ့သို႔ေမးျမန္းသင့္ေၾကာင္းလည္း မသိေတာ့။

ရွန့္ရွင္းဟယ္က ရွုက်င္းမည္သည္ကို ေမးခ်င္ေၾကာင္း သိေသာေၾကာင့္ ျပန္ေျပာလိုက္၏။

"ကိုယ္နဲ႔ သူနဲ႔ မေတြ႕ရေသးဘူး"

သို႔သည့္တိုင္ ႏွစ္ဦးသား စိတ္သက္သာရာမရေသး။

အေၾကာင္းမွာ ရွုက်ဳံးယြမ္က ယခုလတ္တေလာတြင္ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏မ်က္ႏွာကို မျမင္ေသးေသာ္လည္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ သူတို႔ႏွစ္ဦး ျပန္လည္အဆင္ေျပသြားေၾကာင္းကို အေႏွးႏွင့္အျမန္ သိလာေတာ့မည္။

ရွုက်င္းလည္း ႀကံရာမရျဖစ္ေနေတာ့၏။

ရွန့္ရွင္းဟယ္က ဂ်ာကင္အကၤ်ီကို ခၽြတ္ၿပီး ရွုက်င္းအား ခပ္တင္းတင္းျခဳံေပး၏။ ထို႔ေနာက္ ခ်ဳပ္တည္းဟန္ျဖင့္ ရွုက်င္း၏မ်က္ႏွာအား ခပ္ဖြဖြသာထိေတြ႕ကာ စကားဆိုေလသည္။

"အရင္တက္သြားၿပီး သူ႔ကို အရင္ေတြ႕ႏွင့္.. ၿပီးမွ လက္မွတ္ထိုးတာျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုလုပ္ေပါ့.. ကိုယ္ ေငြသြားရွင္းလိုက္မယ္"

ရွုက်င္းက ႐ုတ္ခနဲ ျပန္ေျပာ၏။

"မလိုဘူး--"

ရွန့္ရွင္းဟယ္က စကားျဖတ္ေျပာေလသည္။

"ဘာမွမျဖစ္ဘူး.. ကိုယ္ သူ႔ကိုမုန္းတာမွန္ေပမဲ့ ကိုယ္နဲ႔ကိုယ့္အဖိုးကိုေတာ့ ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီး ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တာပဲ.. ကိုယ္ ဒါေတြကို မေမ့ပါဘူး"

ရွုက်င္း၏မ်က္ဝန္းမ်ားက နီရဲလာ၏။ စကားမ်ားက လည္ေခ်ာင္းဝ၌သာ တစ္ကာ ဘာဆိုဘာမၽွ ျပန္မေျပာနိုင္ခဲ့ေခ်။

ရွန့္ရွင္းဟယ္အား ရွုက်ဳံးယြမ္ တစ္ခုခုလုပ္ခဲ့သည္မွန္ေသာ္လည္း ကေလးဘဝ၌ ရွန့္ရွင္းဟယ္က ေစတနာအမွန္ျဖင့္ ဂ႐ုစိုက္ေပးခဲ့သည္ေလ။ အျပင္းအထန္နာမက်န္းျဖစ္ေနသည့္ အဖိုးေနရာ၌ တာဝန္ယူေပးခဲ့သည္။ ေက်ာင္း၌ မိဘေတြ႕ဆုံပြဲရွိလၽွင္လည္း အဖေနရာမွ လိုက္သြားေပးေသးသည္။

ရွန့္ရွင္းဟယ္၏ရင္ထဲ၌ မေက်နပ္မွုမ်ား ကိန္းေအာင္းက်န္ရွိေနပါေသာ္လည္း ေက်းဇူးတရားကိုေတာ့ မေမ့ေသးေခ်။

ရွန့္ရွင္းဟယ္က ေျပာလိုက္၏။

"တက္ေတာ့ေလ"

ရွုက်င္းလည္း ရွန့္ရွင္းဟယ္အား ေခတၱေငးၾကည့္ကာ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္မၽွ ေနာက္ျပန္ေလၽွာက္ၿပီးေနာက္ ဓာတ္ေလွကားဆီ ေလၽွာက္သြား၏။

သူနာျပဳေကာင္တာသို႔ ေရာက္ေသာ္ ရွုက်ဳံးယြမ္၏အခန္းနံပါတ္အား ေမးၿပီးေနာက္ ေဆာင္ကူးစႀကႍလမ္းအရွည္ႀကီးကို ျဖတ္၍ ေလၽွာက္လာခဲ့ေလသည္။

တံခါးဖြင့္ေသာ္ အိပ္ယာထက္၌ မ်က္ႏွာေသျဖင့္ လွဲေနသည့္ ရွုက်ဳံးယြမ္အား ေတြ႕ရေလ၏။ တံခါးဖြင့္သံကို ၾကားၿပီးေသာ္ သားအဖႏွစ္ေယာက္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားသည္။ ရွုက်င္းက 'အေဖ'ဟု ေခၚ႐ုံသာရွိေသးသည္။ ရွုက်ဳံးယြမ္က ကုတင္နံေဘးရွိ ေရခြက္ကို ေကာက္ကိုင္ကာ မ်က္ႏွာတည့္တည့္ ပစ္ေပါက္လိုက္၏။

ေႂကြခြက္ဟာလည္း ခလြမ္းခနဲ တစ္စစီ ကြဲေၾကကာ လူနာေဆာင္ရွိ လူအားလုံး အထိတ္တလန့္ျဖစ္သြားေလသည္။

ရွုက်င္း၏နဖူးထက္မွ ေသြးမ်ားက ခ်က္ခ်င္းယိုစီးက်လာ၏။

ရွုက်ဳံးယြမ္က ႐ူးသြပ္သြားသကဲ့သို႔ က်ိန္ဆဲေအာ္ဟစ္ေလသည္။

"မင္း ငါ့ဆီ မလာနဲ႔! ေက်းဇူးကန္းတဲ့ သစၥာေဖာက္! ငါ့မ်က္စိေရွ႕က ျမန္ျမန္ထြက္သြားလိုက္ေတာ့!"

ရွုက်င္းက မလွုပ္မယွက္ ၿငိမ္သက္ေနခဲ့၏။

ထို႔ေနာက္ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္လူႀကီးတစ္ဦးက ရွုက်င္းအား အခန္းအျပင္ဘက္သို႔ အေပ်ာ့ဆြဲနည္းျဖင့္ ေခၚထုတ္လာ၏။ ရွုက်ဳံးယြမ္၏သူငယ္ခ်င္းဆိုသူ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္သည္။

သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္လူႀကီးက ေျပာေလ၏။

"..... သားအေဖ ေဒါသႀကီးမွန္း သားအသိဆုံးပါ.. သားရဲ့မ်က္စိတစ္ဖက္ကန္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အဟြတ္* ထားပါ အဲ့ဒီသူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း ၾကားၿပီးတာနဲ႔ ေဒါသထြက္သြားေတာ့တာပဲ.. ရွုက်င္း အာ.. ျဖစ္ပုံက ဒီလိုကြာ.. တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ရန္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ တကယ္တိုက္ဆိုင္တာသက္သက္ပဲ.. ဦးေလးက သူ႔ကို ညစာစားဖို႔ေခၚသြားတဲ့လမ္းမွာ သူ႔ရန္သူနဲ႔ေတြ႕ခဲ့ရမယ္လို႔ ဘယ္သူကထင္မိမွာလဲ..

အဲ့ဒီလူက သားအေဖလက္ေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္ဖူးတဲ့လူပဲ.. စစခ်င္းက သားအေဖတို႔ကြင္းမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးၿပီး အရင္ႏွစ္ေတြေလာက္ကမွ ႀကီးပြားသြားတာ

ေနာက္မွ ဦးေလးသိခဲ့ရတာက မင္းအေဖ ေထာင္ထဲဝင္ရတုန္းက တိုင္ခဲ့တဲ့လူျဖစ္ေနတယ္.. အဲ့ဒါ ဘယ္လိုေခၚပါလိမ့္....."

ရွုက်င္း၏ဦးေႏွာက္က ဗလာျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ။

မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံး ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ကာ ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္ဖို႔ရန္ပင္ မိနစ္အတန္ၾကာအခ်ိန္ယူခဲ့ရေလသည္။

__ကမၻာႀကီးက ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းတာပဲ။

ေဘးမွ ျဖတ္ေလၽွာက္သြားသည့္ သူနာျပဳတစ္ဦးက ဆူပူကာ ရွုက်င္းအား နဖူးဒဏ္ရာကုသရန္ အျပင္လူနာေဆာင္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။

ေဆးခန္းမွ ထြက္လာၿပီးေနာက္ ရွုက်င္း အေပၚထပ္သို႔ ထပ္မတက္သြားေတာ့ေခ်။

ေဆး႐ုံအျပင္ဘက္ ေခ်ာင္က်က် ပန္းၿခံတစ္ေနရာ၌ အခ်ိန္အတန္ၾကာ မတ္တပ္ရပ္ေတြေဝေနၿပီးေနာက္ ဖုန္းထုတ္ကာ ရွန့္ရွင္းဟယ္ဆီ ဖုန္းေခၚလိုက္၏။

ဖုန္းအဆက္အသြယ္ရၿပီးေနာက္ ႏွစ္ဦးစလုံး ခ်က္ခ်င္း စကားမေျပာၾကေသးေခ်။

တိတ္ဆိတ္မွုအား ရွန့္ရွင္းဟယ္ဘက္က စတင္ခ်ိဳးဖ်က္လိုက္၏။

"ရွုက်င္း"

ရွုက်င္း : "အင္"

ရွန့္ရွင္းဟယ္ : "မင္း ကိုယ္နဲ႔ ထပ္လမ္းခြဲဦးမွာမလား?"

ရွုက်င္းက ရွန့္ရွင္းဟယ္၏ဂ်ာကင္အကၤ်ီအား ဝတ္ဆင္ထားဆဲျဖစ္ၿပီး ရွန့္ရွင္းဟယ္၏ကိုယ္ေငြ႕က သူ႔အား ၿခံရံေပးေနဆဲပင္။ သို႔ေသာ္ သူ၏လက္ဖ်ားမ်ားက ေရခဲတမၽွ ေအးစက္ေနခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ဝယ္ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏စကားသံအား ျပတ္ျပတ္သားသား ၾကားလိုက္ရေလ၏?

"ဒီတစ္ခါေတာ့ ေနာက္ငါးႏွစ္ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး"

T/N - For those who are confused with SXH's words :

It means that if SJ broke up with him again, SXH will not wait for him again.

★彡★彡★彡★彡★彡★彡★彡