Back
/ 14
Chapter 3

Ep3

Dear Ko Ko (Completed)

(Z)

ေတြ့ဆံုမႈကဇာတ္တိုက္ထားသလိုလို႔ေျပာရေအာင္လဲဘဝကျပဇာတ္မဟုတ္ဒါေပမဲ့အခုကအဲ့အတိုင္းဘဲ။သူမွာအရမ္းအားက်ရတဲ့10ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတဲ့Kim NamJoonဆိုတဲ့အကိုတဝမ္းရိွတယ္။hyungကစာအရမ္းေတာ္တာ။တစ္ေန့သူ14ႏွစ္ေလာက္မွာhyungကဆိုလ္ကိုေျပာင္းလာခဲ့ သူတို႔စီေရာက္လာေတာ့

Hyungကအရမ္းကိုပ်က္စီးေနၿပီးအရက္ေတြလဲ အရမ္းေသာက္တက္လာၿပီး ဟိုတုန္းကလိမၼာပါတယ္

ဆိုတဲ့သူရဲ့Namjoon hyungမဟုတ္ေတာ့သလိုကို​

ေျပာင္းလဲသြားတာ။

ေနာက္မွသူသိခဲ့ရတဲ့အမွန္တရာက hyungမွာအ

ရမ္းခ်စ္ရတဲ့ေကာင္းေလးရိွတယ္တဲ့သူတို႔ကအိမ္ခ်င္းေဘးခ်င္းကပ္ေနၿပီးငယ္ငယ္ထဲကေပါင္းလာတဲ့သူေတြတဲ့။ ခ်စ္သူေတျြဖစ္ၿပီးအရမ္းကိုေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္ တစ္ေန့dateလုပ္ရင္းေကာင္ေလးရဲ့အေဖကေတြ့သြာၿပီးလမ္းခြဲခိုင္းေပမဲ့အရမ္းခ်စ္တဲ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စကားနားမေထာင္းဘဲခိုးေျပဖို႔လုပ္တဲ့ေနမွာဘဲ ေကာင္ေလးအေဖကသူ႔ရဲ့လူေတြနဲ႔ hyungကိုရိုက္ခိုင္းရင္းသူသားကိုၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးလမ္းခြဲခိုင္ခဲ့တယ္ေကာင္ေလးကလဲလမ္းခြဲၿပီးhyungမ်က္ႏွာကိုထက္မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီးေျပာခဲ့တယ္။ အဲ့ေနာက္မွာေတာ့Hyungတို႔မိသားစုဟာဆိုလ္ကိုတက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။hyungကိုသူတို႔ျပန္ေကာင္းေအာင္အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ျပဳျပင္ေပခဲ့ရတယ္။ အခုသူဒီကိုလာတာNamjoon hyungမေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ Jin hyungကိုခိုးၿပီးNamjoon hyungလက္ထဲထည့္ေပဖို႔ဘဲ။

အခန္းထဲကဝရံတာကေနကိုကိုထြက္လာမည့္အခ်ိန္ကို သူေစာင့္ေနလိုက္သည္။ မၾကာဘူးကိုကိုထြက္လာ

ေတာ့သူလဲအေနာက္ကေနလိုက္ရင္း အေရ႔ွကလႈတ္

လႈတ္ျဖစ္ေနတဲ့ မတ္မြန္လံုးေလးကိုလဲျပစ္မွားရင္။

"ကိုကို ကြၽန္ေတာ္ကိုေစာင့္ပါအုန္းဗ်"

သူလွန္းေခၚေတာ့ကိုကိုကလွည့္ၾကည့္ၿပီး သူ႔ကိုလဲေတြေရာေစာနကထက္ႏွစ္ဆေလာက္ျမန္ျမန္သြားေတာ့သည္။ ဘယ္ရမလဲသူ႔ကိုဒီလိုလုပ္လို႔ရမ

လား သူလဲကိုကိုကိုေက်ာ္တက္ၿပီးအေရ႔ွကပိတ္ရပ္

လိုက္သည္ အဲ့ေတာ့မွကိုကိုစီကစကားသံထြက္လာ

သည္။

"ဘာလဲငါကိုဘာဒုတၡေပးအုန္းမို႔လဲ"

"ဟာ..ကိုကိုကလဲကြၽန္ေတာ္ကကိုကိုနဲ႔ခင္ခ်င္လို႔ကို.."

Jiminသူ႔အေရ႔ွလားၿပီး ကိုယ္ခႏၲာကိုမွအားမနား

မ်က္ႏွာငယ္ႏွင့္ေျပာေနေသာ အေရ႔ွက ယုန္စုတ္ကို

တခ်က္မွၾကည့္မရ

"မခင္ဘူး..ငါမင္နဲ႔မခင္ခ်င္ဘူး"

"ကိုကိုမခင္ခ်င္လဲရတယ္ ကြၽန္ေတာ္ကရေအာင္ လိုက္ကပ္ေနမွာ အခုဘယ္သြားမို႔လဲ"

"မင္းအပူလား"

Jiminသည္Jung Kookကိုေကြကြင္းရင္ဆက္

ေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။ Jung Kookကလဲဆက္လိုက္ေနခဲ့သည္။ Jiminေနာက္ဆံုးသည္မခံႏိုင္ေတာ့ဘဲထေအာ္ေတာ့

"မင္ဘာလို႔ငါ့ေနာက္ကိုဆက္လိုက္ေနတာလဲ!!"

"ကြၽန္ေတာ္ေျပာသာဘဲခင္ခ်င္လို႔ပါဆို ဘာလိုဆို

ဘူဆန္မွာကြၽန္ေတာ္နဲ႔သိတဲ့သူမရိွလို႔ပါ"

"တကယ္ မင္အသိမရိွဘဲဒီကိုလာတာလား"

Jiminသည္မယံုတဝက္ယံုတဝက္နဲ႔ေမးမိသည္။Jung Kookကေခါင္းကိုေအာက္သို႔ခ်ရင္"အင္း"ဟူ

ေသာအေျဖကို​ေပးမိသည္။ တျခားသူမ်ားၾကည့္ရင္

ေတာ့အရမ္းကိုအားငယ္ပံုေပၚေသာလည္ ထိုငံု႔ထားေသာမ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ ဆင္ႀကံၾကံေနသည့္ အၿပံဳးကိုမည္သူမွမျမင္ေပ။

"ေကာင္းၿပီ ဒါဆိုငါတို႔သူငယ္ခ်င္ လုပ္ၾကရေအာင္ အခုငါနဲ႔လိုက္ခဲ့"

"ဘယ္လဲကိုကို"

"ဒီတိုင္းအနားကပန္းၿခံမွာသြားေဆာ့မို႔"

သူတိုပန္ၿခံေရာက္ေတာ့ လူေတြေတာင္အေတာ္အတန္ရိွၿပီး သူအုပ္စုႏွင့္သူ

ေဆာ့ေနတဲ့ကေလးေတြက ဟိုဒီေျပးလႊားေနၾကသည္။ေဆာ့မယ္ဆိုၿပီးေျပာခဲ့သူ Jiminကေတာ့ခံုတစ္ခံုမွာက်က်နနထိုင္းၿပီး ေဘးက

Jung Kookရိွသည္ကိုေတာင္သတိမထားေတာ့ဘဲ

ပန္ၿခံထဲကအတြဲေတြ​ေခ်ာင္း ေစာ္လွလွေလးေတျြဖတ္သြားရင္ငမ္းနဲ႔မအားလပ္ႏိုင္။

Jung Kookကေတာ့Jiminကိုထိုင္ၾကည့္ေနေလ

သည္။သူတို႔ေရ႔ွကေကာင္မေလးေတျြဖတ္သြားရင္

လင္းလက္သြားတက္တဲ့Jiminရဲ့မ်က္လံုးမ်ားေၾကာင့္

Jung kookေကာင္းမေလးမ်ားကိုအျမင္မၾကည္

ခ်င္ေတာ့။ ဘယ္ေလာက္ဘဲျမင္ျမင္ျခင္း အခ်စ္ျဖစ္ပါ

ေစသဝန္တိုပိုင္ခြင့္ေတာ့ရိွတယ္မလား။

Jiminမိန္းကေလးေတြကိုငမ္းေနရင္သူတစ္ခုခုကို

သတိရလိုက္မိသည္။ သူအခုထိJung Kookကိုမိတ္မဆက္ရေသးဘူးဆိုတာကို။ အဲ့ေတာ့မွ

JiminလဲJung Kookဘက္လွည့္ကာ အားနာဟမ္

ေလးႏွင့္စမိတ္ဆက္ေတာ့သည္

"Jung Kook-ah ငါ့နမည္က...

"Jiminမလား Park Ji Min"

Jung KookကJiminစကားကိုၿပံဳးၿပံဳးေလႏွင့္

ျဖတ္ေျပာလိုက္ေတာ့Jiminကသူ႔ရဲ့ေမွးက်င္းေနတဲ့မ်က္လံုးဝိုင္းစက္လာၿပီး ဘယ္လိုသိတာလဲလို႔ေမး

ေနသေယာင္

"Hahahaဒီတိုင္းကြၽန္ေတာ္ကေတာ္တယ္ေလ"

အမွန္ကNam Joon hyungကိုေမးထားျခင္ျဖစ္သည္

"ျဖစ္ရေလဟဲ့..ထားပါေတာ့အခုဘူဆန္ကိုလာတာ ဘာလာလုပ္တာလဲ"

"အမ္....ကြၽန္ေတာ္ခိုးေပးစရာေလးရိွလို႔"

"ဘာ!!!"

Jiminသည္ထိုင္ေနရမွအလန္႔တၾကားထေျပးေလေတာ့သည္။Jung Kookသည္ထေျပးေသာJimin

ရဲ့လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဆြဲကာရီရင္းေမးမိသည္

"ဘာလို႔ ထေျပးတာလဲကိုကိုရဲ့"

"မေျပးလို႔ရမလား တကယ္လို႔အဖမ္းခံရရင္ ငါပါအ

လိုတူအလိုပါအဖမ္းခံေနရမွာေပါ့ အရူးရဲ့"

"စတာပါဗ်ာကိုကိုယံုတာဘဲလား"

"မယံုလို႔ရမလား မင္းရုပ္ကအဲ့သူခိုးေတြနဲ႔နင္ လာငါလာဘဲ"

Jiminရဲ့စကားေၾကာင့္ Jung Kookနင္ေတာင္နင္သြားရသည္။ ဆိုလ္မွာဆိုသူက

မိန္းကေလးေတြရဲ့အသဲေက်ာ္ပါ အခုေတာ့ အေျပာခံ

လိုက္ရတာကိုယ့္ရုပ္ကိုေတာင္မွန္နဲ႔ျပန္ၾကည့္ခ်င္ေတာ့သည္။

"ကြၽန္ေတာ္သာသူခိုးဆို ကိုကို ကိုေျပာမလား ကိုယ့္ဟာကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္လုပ္မွာေပါ့"

"ဟုတ္သာ..ေတာ္ၿပီးငါျပန္ေတာ့မယ္မဟုတ္ရင္ အေမရဲ့ေအာ္သံကို နာမေထာင္ခ်င္ဘူး"

"အတူတူျပန္မယ္ေလး"

Jiminနဲ႔အတူတူျပန္ရင္ လမ္းမွာေတြတဲ့ဆိုင္တစ္ဆိုင္က ေရခဲေခ်ာင္းလဲဝယ္

စားရင္း အိမ္ျပန္လမ္းကိုခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္။

-------------------------------------------------------

တိုသြားလာဟင္😢

29.10.20

18:26pm

****************************

(U)

တွေ့ဆုံမှုကဇာတ်တိုက်ထားသလိုလို့ပြောရအောင်လဲဘဝကပြဇာတ်မဟုတ်ဒါပေမဲ့အခုကအဲ့အတိုင်းဘဲ။သူမှာအရမ်းအားကျရတဲ့10နှစ်လောက်ကြီးတဲ့Kim NamJoonဆိုတဲ့အကိုတဝမ်းရှိတယ်။hyungကစာအရမ်းတော်တာ။တစ်နေ့သူ14နှစ်လောက်မှာhyungကဆိုလ်ကိုပြောင်းလာခဲ့ သူတို့စီရောက်လာတော့

Hyungကအရမ်းကိုပျက်စီးနေပြီးအရက်တွေလဲ အရမ်းသောက်တက်လာပြီး ဟိုတုန်းကလိမ္မာပါတယ်

ဆိုတဲ့သူရဲ့Namjoon hyungမဟုတ်တော့သလိုကို​

ပြောင်းလဲသွားတာ။

နောက်မှသူသိခဲ့ရတဲ့အမှန်တရာက hyungမှာအ

ရမ်းချစ်ရတဲ့ကောင်းလေးရှိတယ်တဲ့သူတို့ကအိမ်ချင်းဘေးချင်းကပ်နေပြီးငယ်ငယ်ထဲကပေါင်းလာတဲ့သူတွေတဲ့။ ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးအရမ်းကိုပျော်ရွှင်ခဲ့ရတယ် တစ်နေ့dateလုပ်ရင်းကောင်လေးရဲ့အဖေကတွေ့သွာပြီးလမ်းခွဲခိုင်းပေမဲ့အရမ်းချစ်တဲ့သူတို့နှစ်ယောက်စကားနားမထောင်းဘဲခိုးပြေဖို့လုပ်တဲ့နေမှာဘဲ ကောင်လေးအဖေကသူ့ရဲ့လူတွေနဲ့ hyungကိုရိုက်ခိုင်းရင်းသူသားကိုခြိမ်းခြောက်ပြီးလမ်းခွဲခိုင်ခဲ့တယ်ကောင်လေးကလဲလမ်းခွဲပြီးhyungမျက်နှာကိုထက်မမြင်ချင်တော့ဘူးဆိုပြီးပြောခဲ့တယ်။ အဲ့နောက်မှာတော့Hyungတို့မိသားစုဟာဆိုလ်ကိုတက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။hyungကိုသူတို့ပြန်ကောင်းအောင်အချိန်အတော်ကြာအောင်ပြုပြင်ပေခဲ့ရတယ်။ အခုသူဒီကိုလာတာNamjoon hyungမအောင်မြင်ခဲ့တဲ့ Jin hyungကိုခိုးပြီးNamjoon hyungလက်ထဲထည့်ပေဖို့ဘဲ။

အခန်းထဲကဝရံတာကနေကိုကိုထွက်လာမည့်အချိန်ကို သူစောင့်နေလိုက်သည်။ မကြာဘူးကိုကိုထွက်လာ

တော့သူလဲအနောက်ကနေလိုက်ရင်း အရှေ့ကလှုတ်

လှုတ်ဖြစ်နေတဲ့ မတ်မွန်လုံးလေးကိုလဲပြစ်မှားရင်။

"ကိုကို ကျွန်တော်ကိုစောင့်ပါအုန်းဗျ"

သူလှန်းခေါ်တော့ကိုကိုကလှည့်ကြည့်ပြီး သူ့ကိုလဲတွေရောစောနကထက်နှစ်ဆလောက်မြန်မြန်သွားတော့သည်။ ဘယ်ရမလဲသူ့ကိုဒီလိုလုပ်လို့ရမ

လား သူလဲကိုကိုကိုကျော်တက်ပြီးအရှေ့ကပိတ်ရပ်

လိုက်သည် အဲ့တော့မှကိုကိုစီကစကားသံထွက်လာ

သည်။

"ဘာလဲငါကိုဘာဒုတ္ခပေးအုန်းမို့လဲ"

"ဟာ..ကိုကိုကလဲကျွန်တော်ကကိုကိုနဲ့ခင်ချင်လို့ကို.."

Jiminသူ့အရှေ့လားပြီး ကိုယ်ခန္တာကိုမှအားမနား

မျက်နှာငယ်နှင့်ပြောနေသော အရှေ့က ယုန်စုတ်ကို

တချက်မှကြည့်မရ

"မခင်ဘူး..ငါမင်နဲ့မခင်ချင်ဘူး"

"ကိုကိုမခင်ချင်လဲရတယ် ကျွန်တော်ကရအောင် လိုက်ကပ်နေမှာ အခုဘယ်သွားမို့လဲ"

"မင်းအပူလား"

Jiminသည်Jung Kookကိုကွေကွင်းရင်ဆက်

လျှောက်သွားလိုက်သည်။ Jung Kookကလဲဆက်လိုက်နေခဲ့သည်။ Jiminနောက်ဆုံးသည်မခံနိုင်တော့ဘဲထအော်တော့

"မင်ဘာလို့ငါ့နောက်ကိုဆက်လိုက်နေတာလဲ!!"

"ကျွန်တော်ပြောသာဘဲခင်ချင်လို့ပါဆို ဘာလိုဆို

ဘူဆန်မှာကျွန်တော်နဲ့သိတဲ့သူမရှိလို့ပါ"

"တကယ် မင်အသိမရှိဘဲဒီကိုလာတာလား"

Jiminသည်မယုံတဝက်ယုံတဝက်နဲ့မေးမိသည်။Jung Kookကခေါင်းကိုအောက်သို့ချရင်"အင်း"ဟူ

သောအဖြေကို​ပေးမိသည်။ တခြားသူများကြည့်ရင်

တော့အရမ်းကိုအားငယ်ပုံပေါ်သောလည် ထိုငုံ့ထားသောမျက်နှာပေါ်မှာတော့ ဆင်ကြံကြံနေသည့် အပြုံးကိုမည်သူမှမမြင်ပေ။

"ကောင်းပြီ ဒါဆိုငါတို့သူငယ်ချင် လုပ်ကြရအောင် အခုငါနဲ့လိုက်ခဲ့"

"ဘယ်လဲကိုကို"

"ဒီတိုင်းအနားကပန်းခြံမှာသွားဆော့မို့"

သူတိုပန်ခြံရောက်တော့ လူတွေတောင်အတော်အတန်ရှိပြီး သူအုပ်စုနှင့်သူ

ဆော့နေတဲ့ကလေးတွေက ဟိုဒီပြေးလွှားနေကြသည်။ဆော့မယ်ဆိုပြီးပြောခဲ့သူ Jiminကတော့ခုံတစ်ခုံမှာကျကျနနထိုင်းပြီး ဘေးက

Jung Kookရှိသည်ကိုတောင်သတိမထားတော့ဘဲ

ပန်ခြံထဲကအတွဲတွေ​ချောင်း စော်လှလှလေးတွေဖြတ်သွားရင်ငမ်းနဲ့မအားလပ်နိုင်။

Jung Kookကတော့Jiminကိုထိုင်ကြည့်နေလေ

သည်။သူတို့ရှေ့ကကောင်မလေးတွေဖြတ်သွားရင်

လင်းလက်သွားတက်တဲ့Jiminရဲ့မျက်လုံးများကြောင့်

Jung kookကောင်းမလေးများကိုအမြင်မကြည်

ချင်တော့။ ဘယ်လောက်ဘဲမြင်မြင်ခြင်း အချစ်ဖြစ်ပါ

စေသဝန်တိုပိုင်ခွင့်တော့ရှိတယ်မလား။

Jiminမိန်းကလေးတွေကိုငမ်းနေရင်သူတစ်ခုခုကို

သတိရလိုက်မိသည်။ သူအခုထိJung Kookကိုမိတ်မဆက်ရသေးဘူးဆိုတာကို။ အဲ့တော့မှ

JiminလဲJung Kookဘက်လှည့်ကာ အားနာဟမ်

လေးနှင့်စမိတ်ဆက်တော့သည်

"Jung Kook-ah ငါ့နမည်က...

"Jiminမလား Park Ji Min"

Jung KookကJiminစကားကိုပြုံးပြုံးလေနှင့်

ဖြတ်ပြောလိုက်တော့Jiminကသူ့ရဲ့မှေးကျင်းနေတဲ့မျက်လုံးဝိုင်းစက်လာပြီး ဘယ်လိုသိတာလဲလို့မေး

နေသယောင်

"Hahahaဒီတိုင်းကျွန်တော်ကတော်တယ်လေ"

အမှန်ကNam Joon hyungကိုမေးထားခြင်ဖြစ်သည်

"ဖြစ်ရလေဟဲ့..ထားပါတော့အခုဘူဆန်ကိုလာတာ ဘာလာလုပ်တာလဲ"

"အမ်....ကျွန်တော်ခိုးပေးစရာလေးရှိလို့"

"ဘာ!!!"

Jiminသည်ထိုင်နေရမှအလန့်တကြားထပြေးလေတော့သည်။Jung Kookသည်ထပြေးသောJimin

ရဲ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုဆွဲကာရီရင်းမေးမိသည်

"ဘာလို့ ထပြေးတာလဲကိုကိုရဲ့"

"မပြေးလို့ရမလား တကယ်လို့အဖမ်းခံရရင် ငါပါအ

လိုတူအလိုပါအဖမ်းခံနေရမှာပေါ့ အရူးရဲ့"

"စတာပါဗျာကိုကိုယုံတာဘဲလား"

"မယုံလို့ရမလား မင်းရုပ်ကအဲ့သူခိုးတွေနဲ့နင် လာငါလာဘဲ"

Jiminရဲ့စကားကြောင့် Jung Kookနင်တောင်နင်သွားရသည်။ ဆိုလ်မှာဆိုသူက

မိန်းကလေးတွေရဲ့အသဲကျော်ပါ အခုတော့ အပြောခံ

လိုက်ရတာကိုယ့်ရုပ်ကိုတောင်မှန်နဲ့ပြန်ကြည့်ချင်တော့သည်။

"ကျွန်တော်သာသူခိုးဆို ကိုကို ကိုပြောမလား ကိုယ့်ဟာကို တိုးတိုးတိတ်တိတ်လုပ်မှာပေါ့"

"ဟုတ်သာ..တော်ပြီးငါပြန်တော့မယ်မဟုတ်ရင် အမေရဲ့အော်သံကို နာမထောင်ချင်ဘူး"

"အတူတူပြန်မယ်လေး"

Jiminနဲ့အတူတူပြန်ရင် လမ်းမှာတွေတဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်က ရေခဲချောင်းလဲဝယ်

စားရင်း အိမ်ပြန်လမ်းကိုချီတက်ခဲ့ကြသည်။

-------------------------------------------------------

တိုသွားလာဟင်😢

29.10.20

18:26pm

Share This Chapter