Kabanata 91

Kabanata 91 Tila isang umuugong na apoy ang nagpainit sa silid, naramdaman ni Elliot ang lamig pagkalabas ni Avery sa silid. Maya maya ay pumunta si Avery sa banyo para maghilamos ng mukha. Nang matapos siyang mag-freshening u P, bumalik siya sa exhibition hall.

Ang eksibisyon ay tumagal ng mahigit isang oras, ngunit dumaan ito sa isang kisap-mata. Nakita ni Avery ang maraming bagay, ngunit wala siyang naalala. Nang matapos ang eksibisyon, tumayo siya.

Tinanong ni Charlie si Avery, “Gusto mo bang uminom ng afternoon tea? May alam akong bagong lugar, at medyo maganda.”

Hindi interesado si Avery, at tinanggihan niya ang alok nito, “Medyo inaantok na ako at gusto ko nang bumalik para magpahinga.”

Napagtanto ni Charlie na mukhang pagod na pagod siya, at sinabi niya, “Babalikan kita.”

“Salamat.”

Lumabas ang dalawa sa unang row.

Sa labasan, nakita ni Avery ang isang pamilyar na mukha. Nang makitang hinihintay siya nito, nilingon ni Avery si Charlie at sinabing, “Mr. Tierney, bakit hindi ka muna lumabas? Meron akong gagawin.”

Napansin din ni Charlie si Shaun, ang dating second-in-command ng Tate Industries.

“Oo naman. Tawagan mo lang ako kung may kailangan ka. Hihintayin kita sa labas.”

Pagkasabi nun ay lumabas na si Charlie.

Hinintay ni Shaun na makaalis si Charlie bago lumapit sa kanya.

)

“Tatanggapin mo ba ang pamumuhunan ng Trust Capital?” Ngumiti si Shaun, at magalang siya.

“Nabalitaan ko na nasa Golden Technologies ka na ngayon. Iyan ay medyo maganda, “sabi ni Avery.

Sumagot si Shaun, “Walang maganda o kakila-kilabot dahil vice president pa rin ako… Natatakot ako na natigil ako sa salitang ‘vice’…”

Sumagot si Avery, “Maaari kang magsimula ng sarili mong negosyo palagi at maging sarili mong boss.”

Umiling si Shaun. “Masarap maging vice president dahil hindi ko kailangang mag-take ng ganoong kalaking risk.

panunuya ni Avery. “Oh. Ipinapakita lang niyan na incompetent ka pa rin.”

Ang kasiyahan sa kanilang mga mukha ay naglaho, at ang poot ay lumaganap. Si Shaun ang naglagay ng bitag na nakahuli kay Cole. Samakatuwid, si Avery ay palaging nagbabantay.

“Avery, bakit ang lupit mo? Tinatago mo ba ang kaba mo? hehe. Sabihin ko lang sa iyo na hindi na ako interesado sa Super Brain System na mayroon ka! Sa halip, makikipagtulungan ako sa aking pangkat ng pananaliksik at pagpapaunlad upang bumuo ng isang mas makapangyarihang sistema. Sisiguraduhin ko na ang sistemang mayroon ka ay hindi hihigit sa artipisyal na katangahan,”

pang-iinis ni Shaun.

Walang pakialam na sagot ni Avery, “Naku. Best of luck!”

“Hindi ka ba natatakot?!” Lihim na nagngangalit si Shaun nang makita ang pagwawalang-bahala nito.

Ngumiti si Avery at sumagot, “Hindi ba’t ikaw ang dapat na namumuhay sa takot? Kahit gaano kawalang kwenta si Cole, siya pa rin ang young master ng Foster family. Dapat bantayan mo siya. Baka subukan niyang maghiganti sa iyo sa malapit na hinaharap.”

Ang mukha ni Shaun ay naging kasing pula ng beetroot.

Paglabas ng exhibition hall, humakbang si Avery patungo kay Charlie.

“Ginoo. Tierney, pwede ka na munang umalis! May nakita akong flower market sa malapit, at gusto kong pumunta dito at kumuha ng ilan.”

Nais ni Avery na mapag-isa sandali, kaya nakahanap siya ng isang random na dahilan.

Tumango si Charlie. “Avery, birthday ng tatay ko next weekend, at gusto kitang imbitahan sa birthday party niya.”

Sumagot si Avery, “Oo naman!”

Dagdag pa ni Charlie, “Maaari mong dalhin ang iyong ina. Ang birthday party ay sa bahay ko, at w. hindi ako magkakaroon ng masyadong maraming bisita.”

Sabi ni Avery, “Babalik ako at sasabihin ko sa nanay ko. Salamat!”

Sagot ni Charlie, “No worries. Susunduin kita.”

Sabi ni Avery, “Busy ka siguro noon. Pag-usapan natin yan sa party ng tatay mo!”

Pinagmasdan ni Avery si Charlie na pumasok sa kotse at umalis. Pagkaalis niya ay nakahinga siya ng maluwag.

Mahangin, at si Elliot ay bumalik sa kanyang mansyon na may lagnat.

Palihim na napabuntong-hininga ang doktor.

Sumimangot si Mrs. Cooper, hinila ang bodyguard, at nagtanong sa mahinang boses, “Nakilala ba ni Master Elliot si Madam?”

Sumagot ang bodyguard, “Nagkita sila, at nag-away ulit. Kung hindi, bakit magiging ganito si Mr.

Foster?”