Kabanata 71

Kabanata 71

Ang unang bagay na kailangan nilang gawin ay malampasan ang unang hadlang. Doon lamang magiging mas maayos ang paglalakbay.

“Kung ganoon, huwag mo na siyang tanungin tungkol dito at kunin mo lang siya ng isang bagay,”

mungkahi ni Ben. “Dapat kang kumuha sa kanya ng ilang alahas. Lahat ng babae ay mahilig sa alahas.”

“Hindi niya ginagawa. I’ve never seen her wear any,” sabi ni Elliot.

“Paano ang mga beauty products? Lahat ng babae ay gumagamit ng bagay na iyon, tama ba?” Nag-

propose si Chad. “Wala siyang ginagamit. Pagpasok ko sa kwarto niya, wala akong nakita kundi panlinis.” Hindi naman niya basta-basta mareregalo sa kanya ang isang kakarampot na panlinis sa mukha, di ba?

Hindi inaasahan ni Ben na magiging iba si Avery sa lahat ng iba pang babaeng nakilala niya.

Ang mas hindi inaasahan ay ang katotohanan na ang dakilang presidente ng Sterling Group, si Elliot Foster, ay talagang pumasok sa silid ng isang babae upang obserbahan ang mga bagay na tulad nito!

“Bumili sa kanya ng panlinis, kung gayon!” sabi ni Ben.

“Natatakpan ito ng alikabok. Parang hindi niya masyado ginagamit,” sagot ni Elliot.

Nawalan ng masabi sina Ben at Chad.

– “Damit, Sapatos, bag! Halatang nakasuot siya ng damit at sapatos. Dapat gumamit siya ng mga bag, tama ba?” Nagpatuloy si Ben sa paglabas ng mga ideya. “I bet she’s devastated after your mother’s hit her. Hindi ka niya kakausapin hangga’t hindi ka kumikilos.”

“Actually, I think iba si Miss Tate sa karamihan ng mga babae,” sabi ni Chad. “College pa lang siya kaya hindi siya masyadong materialistic. Maaaring hindi gaanong magawa ang mga regalo para sa kanya.”

“Mayroon kang punto,” sabi ni Ben nang may pumasok sa kanyang isipan. “Maaaring makatulong ang mga regalo, ngunit ang mas mahalaga dito ay ang pagiging aktibo ng lalaki sa kanyang katawan.”

“Ibig sabihin?” tanong ni Elliot.

“Nagbibigay ng mga yakap at halik?” mungkahi ni Chad.

“Eksakto!” bulalas ni Ben.

Agad na naging malungkot ang mukha ni Elliot.

Nang makita ang kanyang pagbabago sa ekspresyon, inalok ni Ben ang kanyang tulong, “Maaari ka naming tulungan kung ayaw mong gawin ito!”

“Gusto mo siyang yakapin at halik?!” Umungol si Elliot.

Nabulunan si Ben at nilinaw, “Ibig kong sabihin ay makakatulong tayo sa pagkuha ng mga regalo niya para sa iyo! Ang iba ay bahala na sayo.” “Forget it,” malamig na sabi ni Elliot. Ayaw niyang umasa sa iba para tulungan siya sa kanyang buhay pag-ibig. “Hindi naman kasi siya lang ang para sa akin,” he added.

“Bakit ka pumasok sa kwarto niya para tingnan ang maalikabok niyang panlinis sa mukha?” pang-aasar ni Ben. “Tumigil ka, Ben. Bigyan mo ng mukha ang amo,” sabi ni Chad.

“Lumabas kayong dalawa!” Putol ni Elliot.

Hinawakan ni Chad si Ben at hinila patungo sa pinto.

“Chad,” sabi ni Elliot habang naglalakad sila, “Get me an appointment with Charlie Tierney.”

“Opo, ginoo. Kailan mo siya gustong makilala?”

“Ngayong gabi.”

“Sige.”

Nang gabing iyon, nagpasya si Avery na mamasyal sa labas pagkatapos ng hapunan.

Isang linggo na siyang nakakulong sa loob ng bahay at hindi mapakali.

Lalong lumala ang pasa sa kanyang pisngi matapos ang araw na tinakpan niya ito ng pampaganda para sa kanyang checkup.

Hindi rin siya gumagamit ng anumang gamot, kaya medyo matagal bago gumaling ang pasa.

Kahit ngayon, kahit hindi na ito kasing sakit ng dati, mapapansin mo pa rin ang mga bakas ng purplish na pasa kung titingnan mong mabuti.

Nagsuot ng face mask si Avery at lumabas ng kapitbahayan.

Nakakailang hakbang pa lang siya ay may sumakay na motorsiklo sa kanya. Bumilis na ito ng takbo bago niya namalayan na nawala na pala ang teleponong nasa kamay niya!