Kabanata 60

Kabanata 60 “Ganoon ba kahalaga si Avery?” Tanong ni Jun na medyo nabigla.

“She’s worth that much because she’s my wife,” sabi ni Elliot habang namumuo ang malamig na lamig sa kanyang mga mata. “Kung hindi siya kasal sa akin, si Charlie Tierney ay hindi mag-abala sa alinman sa mga ito.”

Lalong naguluhan si Jun kaysa kanina.

“Kung gusto niyang ibigay kay Avery ang pera, hayaan mo siya! Hindi ba ito lang ang nagbabato sa kanya ng libreng pera?”

“Asawa ko siya!” Putol ni Elliot.

“Oh, okay… Naiintindihan ko. Ano ang balak mong gawin? Dagdagan ang aming alok? Siguradong sasama siya sa offer ni Tierney kung hindi kami.”

“Hindi kinakailangan.”

“Kung ganoon nga ang kaso, bakit ka nagagalit?”

Kitang-kita ni Jun sa tono ni Elliot na kung saan-saan na ang kanyang emosyon.

Nais ni Elliot na makuha ang Tate Industries upang si Avery ay makalaya sa utang at mga problema nito.

Siya ay nasa kolehiyo pa, at wala siyang kaalaman at karanasan pagdating sa pagpapatakbo ng isang kumpanya.

Mas mabuting ibenta niya ang kumpanya, bayaran ang utang, at kumita ng pera habang siya ay nasa i t. Sa ganoong paraan, magiging mas maayos ang buhay niya at ng kanyang ina sa hinaharap.

Dumating si Elliot sa desisyong ito pagkatapos isaalang-alang ang bawat aspeto, ngunit hindi niya pinahahalagahan ang alinman sa kanyang mga pagsisikap.

Kung tatanggapin ni Avery ang puhunan ni Charlie, siguradong hawak niya ang renda sa pagpapatakbo ng kumpanya sa huli.

“Hinahangaan kita, Jun. Walang nagmamahal sa iyo, at wala kang mamahalin, kaya hindi mo kailangang masaktan ang iyong puso,” pang-aasar ni Elliot.

“May girlfriend ako ngayon!” masiglang tugon ni Jun. “Nakilala ko siya sa isang blind date. Magkakilala ang mga tatay namin, kaya medyo solid ang laban.”

“Mabuti yan. Let me meet her once things are stable,” sabi ni Elliot.

“Oo naman!” Sabi ni Jun, saka idinagdag, “Anyway, I think you can talk to Avery about this whole thing. May sariling isip talaga siya.”

“Puntahan mo ang girlfriend mo!” Putol ni Elliot.

Tunog pa lang ng pangalan ni Avery ang sakit ng ulo niya.

Para bang hindi niya alam na opinionated si Avery.

Ito ay dahil siya ay napaka-opinyon na hindi siya nakinig sa anumang sasabihin nito.

Samantala, nakaupo si Avery sa isa pang cafe at nagrereklamo kay Tammy sa telepono.

“Maging ito ay Mr. Z, Jun Hertz, o Charlie Tierney… Hindi ko maiwasang isipin na may kakaiba sa kanila,” rambled niya. “Si Jun Hertz ay lumabas ng wala, sinabi sa iyo na wala siyang pera ngunit nakita niya bilang isang bilyonaryo sa harap ko. Si Charlie Tierney naman, alam na alam ko na hindi ako nagkakasundo sa kapatid niya pero nagpumilit na mag-invest sa kumpanya ng tatay ko. Hindi ako maghihinala kung ang mga tao ay nakikipaglaban upang makakuha ng isang piraso ng Tate Industries, ngunit walang sinuman ang interesado sa amin!”

Humigop si Tammy ng iced tea sa kanyang kamay at sinabing, “Let me deal with Jun Hertz. Si Tierney naman, bakit hindi mo kunin ang slack kasama ang ate niya?”

Natigilan si Avery.

Nagsalita siya ng masyadong mabilis at hinayaan niyang mawala iyon.

“Kung wala kang tiwala kay Jun Hertz, edi huwag kang magtrabaho sa kanya! Kung hindi, magugulo ka kung ibenta ka niya sa huli. I bet he’s a genius, kaya hindi mo siya makakasabay,” ani Tammy.

Mabuti na lang at hindi siya nagpasya na intindihin ang kanyang naunang tanong. “Sigurado ako na ang pamamahala ng kumpanya ay igiit na tanggapin ang pamumuhunan ng Trust Capital,” sabi ni Avery. “Ikaw ang boss! Who cares kung ano ang iniisip nila?” “Hindi ako technically ang boss. Hindi ako pumirma ng kontrata!”

“Ngayong wala na ang iyong bise presidente, sino ang lalaban sa iyo? Ikaw na lang ang magdesisyon, Avery. Wag mo na masyadong isipin… Oh, andito na si Jun. Binabaan ako ngayon!”

Pagbalik ni Avery sa Foster mansion nang gabing iyon, may mga bisita sa bahay.

“Miss Tate! It’s the weekend, lumabas ka ba para tumambay kasama ang iyong mga kaibigan? Nag-

dinner ka na ba? Kung hindi, sumama ka sa amin!” Nakangiting sabi ni Ben habang bumangon sa couch. Nang makita si Ben, naalala ni Avery ang mga lasing na kalokohan ni Elliot noong isang gabi. “Hindi ako nagugutom… Sige na! Mamaya na ako kakain.”

Ayaw ni Avery na sumama sa kanila sa hapunan.

Maya-maya lang ay naamoy niya ang mabangong amoy na umaagos mula sa kusina.

Agad na kumulo ang tiyan niya.

“Hahaha! Samahan mo kami, Miss Tate!” Sabi ni Ben habang inaakay si Avery sa sala. “Narinig ko na nakakita ka ng isang mamumuhunan ngayon, ngunit bakit hindi ka mukhang masaya tungkol dito?”

“Kilala mo ba si Charlie Tierney? Kapatid siya ni Chelsea,” tanong ni Avery. Dahil mukhang alam ni Ben ang tungkol sa alok ni Charlie, nagpasya siyang magtanong.