Kabanata 463

Kabanata 1463 “Elliot, napakagaan ng pakiramdam ko na handa kang ipaliwanag ito sa akin.” Tumaas ang kilay ni Avery at tinanong ang kanyang pinili ayon sa pinakamasamang kinalabasan, “Kung ang bata sa sinapupunan ni Rebecca ay talagang sa iyo, Ano ang gagawin mo?”

“Ayoko sa anak niya, at hindi ko siya mapapanagot sa anak niya.” Alam na alam ni Elliot kung ano ang gusto niya.

“Tama na ang sagot mo. Ang oras na ito ay isang masakit na aral. Anuman ang mangyari sa hinaharap, hindi ko na ito itatago sa iyo. Sasabihin ko sa iyo sa lalong madaling panahon.” Sa tono niya, mahirap itago ang guilt , “Elliot, mahal na mahal kita, at alam kong mahal na mahal mo ako. Lagi kong alam.”

Sumagot si Elliot, “Ako rin ang may kasalanan.”

“Tama ka. Kasalanan ko ito.” Tumingin sa kanya si Avery, opisyal na umamin sa kanya, “Kung ako sa iyo, maaaring gumawa ako ng isang bagay na mas mapusok kaysa sa iyo.”

Ayaw nang ituloy ni Elliot ang mabigat na paksang ito.

“Maaari ba akong bumangon sa kama?” Iniba ni Elliot ang usapan.

“Anong iniisip mo? Nabalian ka ng paa.” Tinapik-tapik ni Avery ang kaliwang binti na naka-splint, “pero medyo gumulong ka. Tutulungan kita.”

“Dapat okay na ang paa ko?” Sinubukan niyang igalaw ang kanyang binti, ngunit hindi siya nakaramdam ng kaseryoso gaya ng sinabi niyang, “Maayos na ang kanang binti ko.”

“Gusto ko nang bumangon sa kama, dalawang araw ko na itong pag-uusapan. Bilang karagdagan sa iyong pinsala sa binti, ang iyong braso ay nabali rin.” Kinuha ni Avery ang unan sa escort bed at inilagay sa likod niya, kaya medyo pakanan ang katawan niya.

“Nabali rin ba ang braso ko?” Medyo nagulat si Elliot.

“Manhid ka na ba sa sakit? Hindi ba masakit ang kaliwang braso mo?” Naguguluhang tumingin sa kanya si Avery.

“Hindi naman masyadong masakit.” Maingat na dinama ni Elliot ang kanyang katawan. Hindi naman masyadong masakit kahit saan. Kung hindi ay ayaw pa niyang bumangon sa kama.

“Hindi kasing sakit ng binti mo ang braso mo. Paglabas mo ng ospital, kailangan mong bumili ng wheelchair.” Sabi ni Avery, nakapatong ang kamay niya sa hita niya, hinahaplos siya ng katamtaman, “Hindi komportable na humiga ng ilang araw, di ba?”

Elliot: “Well. Kailan ka dumating?”

Ang kabanatang ito ay ibinigay ng infobagh.com. Bisitahin ang infobagh.com para sa araw-araw na update.

“Dumating kahapon. Napakakomportable ng escort bed, at dito ako nakatira nang maayos.” Nakita ni Avery ang bahagyang pagkunot ng noo niya, hindi alam ni Avery ang iniisip niya, “Ano sa tingin mo? gustong manood ng TV? O sige, magpahinga ka na.”

“Manood tayo ng TV.” Ilang araw nang matamlay si Elliot, pero ngayon ay inaantok na talaga siya.

“Hindi convenient para sa iyo na manood ng TV sa iyong tabi nang ganito. Ipapakita ko ito sa iyo sa aking telepono.” Kinuha ni Avery ang telepono. “Ano ang gusto mong panoorin? Lokal na balita o lokal na balita?”

Elliot: “Ayos lang.”

“Pagkatapos ay ipapakita ko sa iyo. Manood ng lokal na balita.” Binuksan ni Avery ang kanyang telepono, nakakita ng video na nagpapakita ng lokal na balita, binuksan ito, inilagay ito sa cabinet sa tabi nito, inayos ang anggulo, at tinanong siya, “Masyado bang mataas ito? Lalagyan kita ng kama. Itaas mo ng kaunti ang iyong ulo?”

Elliot: “Sige.”

Matapos ayusin ni Avery ang ulo ng hospital bed sa angkop na posisyon, naglakad siya patungo sa escort bed.

Avery: “Manood ka muna ng TV, maliligo ako.”

Elliot: “Okay.”

Kinuha ni Avery ang malinis na damit at naglakad papuntang banyo.

Napatingin si Elliot sa balitang naglalaro sa screen ng kanyang mobile phone, wala sa isip.

Hindi siya interesado sa lokal na balita. Dahil walang lokal na tao na pinapahalagahan niya. Mas gusto niyang makita ang balita ni Aryadelle.

Pansamantalang hindi nababaluktot ang kanyang baling kaliwang kamay, ngunit maayos naman ang kanyang kanang kamay. Sinubukan niyang iunat ang kanang kamay at kinuha ang telepono sa mesa. The moment he pick up the phone, a call came in. Aksidenteng nahawakan niya ang screen at pinindot ang answer button.