Kabanata 459

Kabanata 1459 “Boss, wala ka bang itatanong kay Mr. Foster? Tanong mo!” Nang makitang tulala si Avery ay agad siyang pinaalalahanan ng bodyguard.

Nakabawi si Avery sa pagkabigla.

“Huwag kang maingay. Kakagising niya lang, pero hindi pa siya gising.” Tinulak ni Avery palabas ang bodyguard. “Manatili ka sa labas. Huwag kang papasok nang wala akong order.”

Matapos itulak palabas ang bodyguard, mabilis itong bumalik sa Elliot ngunit nakapikit ang mga mata nito.

Kinusot ni Avery ang kanyang mga mata, iniisip kung nag-ilusyon ba siya ngayon. Gayunpaman, ngayon lang ito nakita ng bodyguard.

Si Avery ay walang anumang ilusyon, at si Elliot ay nagising saglit ngayon. Nang mag-alinlangan siyang tawagin ang pangalan nito, muli niyang iminulat ang mga mata.

“Elliot!” Mabilis na sinabi ni Avery, “Elliot!”

Biglang tumutok ang mga mata ni Elliot at tumingin sa kanya.

“Ako ito, ako si Avery.” Nabulunan si Avery, “Patay na si Kyrie, kapag nakalabas ka na sa ospital, sabay tayong bumalik sa Aryadelle.”

–Dalawang beses ang tagal niya kaysa sa dati para matunaw ang sinabi ni Avery.

“Elliot, alam kong may sakit ka ngayon. Masakit kahit saan. Hindi mo na kailangan sagutin ang sinabi ko…” Hinawakan ni Avery ang malaking palad niya at bumulong.

“Okay…” paos na sagot ni Elliot mula sa kanyang lalamunan.

Kapag nakalabas na siya sa ospital, babalik siya sa Aryadelle kasama niya.

Biglang nabasa ang mga mata ni Avery.

Habang sinagot ni Elliot ang kanyang huling pangungusap, nasiyahan siya.

Ang kabanatang ito ay ibinigay ng infobagh.com. Bisitahin ang infobagh.com para sa araw-araw na update.

Kinagabihan, dumating si Rebecca na may dalang heat preservation box.

Nang marinig na nagising si Elliot, agad niyang pinakuha ang yaya ng sabaw at lugaw.

“Elliot!” Inilagay ni Rebecca ang insulation box sa cabinet at naglakad sa gilid ng hospital bed. Nang makitang bumukas ang mga mata ni Elliot, malumanay at sabik na tanong niya kaagad, “Elliot, kumusta ang pakiramdam mo? Dinalhan kita ng sopas at…”

Pinutol siya ni Vice President Lewis: “Miss Jobin, hindi siya makakainom ng sopas ngayon. Sinigang at light noodles lang ang kaya niyang kainin.”

“Nagdala ako ng lugaw.” Agad na binuksan ni Rebecca ang insulation box.

Isang malakas na halimuyak ang umalingawngaw sa buong ward.

Lumabas si Avery sa banyo, naamoy ang bango, at humakbang papunta kay Rebecca.

“Avery, sabi ng doktor hindi daw pwedeng uminom ng sopas si Elliot, inumin natin itong sopas.” Ang saloobin ni Rebecca kay Avery ay naging isang daan at walumpung degree, “Buti na lang at nagdala ako ng lugaw para kay Elliot.”

Kinuha ni Avery ang lugaw, pumunta sa kama ng ospital, at nagtanong, “Gusto mo bang kumain ng lugaw?”

“Hoy! Avery, bakit mo ginagawa ito?” Lumapit si Rebecca at kumuha ng bowl sa kamay ni Avery. Dinukot, “Eto yung sinigang na dinala ko kay Elliot, papakainin ko lang siya, wag kang abala.”

Lumingon si Avery para tanungin si Elliot, “Sino ang gusto mong pakainin?”

Mahigpit na hinawakan ni Rebecca ang mangkok, kinakabahang naghihintay sa sagot ni Elliot.

Nakita niya na tumingin si Elliot kay Avery na may mala-amber na mga mata, at nagluwa ng isang salita: “Ikaw.”

Biglang nawalan ng lakas ang kamay ni Rebecca na may hawak sa mangkok.

Kinuha ni Avery ang mangkok mula sa kamay ni Rebecca at sinabing, “I’ll stay with him tonight. Kapag hindi siya gising, hindi ka niya kailangan. Pag gising niya, hindi ka na niya kailangan.”

Namutla ang mukha ni Rebecca.

“Elliot, kailangan mo ba talaga ako? May balak ka bang bumalik sa Aryadelle kasama si Avery?” walang gana na tanong ni Rebecca.

Walang pag-aalinlangan na sinabi ni Elliot, “Oo.”

Bumagsak ang puso ni Rebecca sa ilalim.

Kung ano ang gusto niyang hawakan, itinuring niya siya bilang isang pasanin, baka ito ay iwasan.