Kabanata 442

Kabanata 1442 Si Layla ay hindi isang ignorante na bata. Sa publiko, mas mahal niya ang mukha kaysa sa iba.

Malungkot talaga siyang umiyak sa banquet hall. Pakiramdam niya ay kanya na ang kanyang ama, ngunit sinabi ni Rebecca sa kanya ngayong gabi na may bagong anak ang kanyang ama, at hindi lang tatay niya ang tatay niya sa hinaharap.

Parang inagaw ang pinakamamahal niyang laruan, paanong hindi siya malulungkot?

Pagkatapos maligo ni Layla ay inaya siya ni Avery na matulog, at saka lumabas ng kwarto ng mga bata.

Naligo din si Robert at kumakain ng gatas.

“Avery, maligo ka na. Kapag nakakain na si Robert ng gatas, ipapatulog ko muna siya saglit.” Sabi ni Mrs Cooper.

Avery: “Sige.”

Hinawakan ni Avery ang maliit na ulo ni Robert at bumalik sa kwarto. Pagkasara ng pinto, kinuha niya ang kanyang telepono at hinanap ang numero ni Elliot.

Gusto niyang mag-dial, ngunit nag-atubiling muli. Gaano kaya kahiya kung muling sinagot ni Rebecca ang tawag?

Matapos mag-isip sandali, nakita niya ang numero ni Nick at dinial ito.

Ang telepono ay na-dial, at pagkaraan ng ilang sandali, ito ay konektado.

Avery: “Nick, ako ito.”

Malungkot na sabi ni Nick, “May caller ID sa phone ko. Late na kayong nakikipagtalo sa akin, at hindi mo pinapatulog ang sinuman?” “Ginising mo lang ako pagkakatulog mo.”

Avery: “Pasensya na! Nagmamadali ako, kaya nakalimutan ko ang oras sa tabi mo.”

Nick: “Ano ba ang pagmamadali mo?”

Ang kabanatang ito ay ibinigay ng infobagh.com. Bisitahin ang infobagh.com para sa araw-araw na update.

Avery: “Tinawagan ko si Elliot ngayong gabi, ngunit kinuha ito ni Rebecca.”

“Naku, binugbog si Elliot. , I guess hindi light ang injury.” Gising si Nick, pasimple siyang umupo at humigop ng tubig, “Siyempre, hindi ko alam ang specifics. Si Rebecca ay pinrotektahan siya nang husto at hindi niya tayo pinayagang bumisita.”

“Anong problema? Anong nangyari?” Napaigting ang mga string ni Avery, at napangiwi siya.

Nick: “Mahabang kwento… Gumawa kami ng laro at hinayaan si Rebecca na patayin si Kyrie.”

“Patay na si Kyrie?” Biglang bumuhos ang isang patong ng mainit na pawis sa likod ni Avery.

“Oo! Ang bagay na ito ay pinananatiling tahimik, at ang libing ay ginanap sa mababang-key na paraan. Dahil si Rebecca ang pumatay nito. Ayaw niyang malaman ito ng mga tao.” Binanggit ito ni Nick, at biglang bumangon ang kanyang espiritu, “Narinig ko na pinalo ni Lorenzo si Elliot. Nabalitaan ko lang na hindi namin alam ang detalye.”

Avery: “Hindi mo ba siya kayang puntahan?”

Sabi ni Nick, “Hindi ko makita. Hindi ako papayagang makita ni Rebecca. Simula nung pinatay niya ang tatay niya, parang nagbago na siya. Mayroon akong isang tao. Tinawagan ko rin si Elliot, pero walang sumasagot. So I guess hindi masyadong optimistic ang sitwasyon ni Elliot ngayon.”

Avery: “Pupuntahan ko siya ngayon.”

“Hoy, wag ka nang maghintay. Halika.” Sumakit ang ulo ni Nick, “Sandali. Kung si Elliot ay talagang nasugatan at nasa ospital ngayon at kapag siya ay gumaling, siya ay natural na makikipag-ugnayan sa iyo. Maghintay lang.”

Avery: “Nick, salamat sabihin mo sa akin ito. Kung hindi, muntik na akong malinlang ni Rebecca.”

Nick: “Noong huling nakita ko si Elliot, hindi nagbago ang ugali niya. Desidido pa rin siyang bumalik sa Aryadelle at ayaw niyang manatili rito.”

Avery: “Oo. Dahil sa sinabi mo, mas naging magaan ang pakiramdam ko.”

Pagkababa ng telepono, naisip ito ni Avery, at nahirapan akong kumalma.

–Hindi maabot si Elliot ngayon.

–Kung siya ay nasugatan, paano siya nasugatan?

–Kung maghihintay ako, sino ang nakakaalam kung gaano katagal ito at kung ano ang mangyayari?

Mabilis na nagpasya si Avery– ‘Pumunta ka sa Yonroeville at hanapin si Elliot’.