Kabanata 422

Kabanata 1422 Agad naman siyang tinulungan ni Elliot sa banyo.

Matapos lumipas ang pagduduwal, namutla ang kanyang mukha.

“Elliot, pasensya na. Hindi ako nakapagpigil ngayon lang.” Pinunasan ni Rebecca ang mga butil ng tubig sa kanyang mukha gamit ang isang tuwalya, at pagkatapos ay nagtanong, “Sino ang kausap mo sa telepono kanina, Ano ang nangyari? Mukha kang masama.”

“Hindi mo kailangang laging humingi ng tawad sa akin.” Humakbang si Elliot patungo sa sala.

Sinundan siya ni Rebecca sa sala.

Hulaan ni Rebecca, “Elliot, nawala ba ang galit ng tatay ko sa iyo? Pakiramdam niya ay hindi siya pinoprotektahan ng mga tao sa paligid niya, kaya nawala ang galit niya sa lahat, at pinagalitan din niya si Lorenzo.”

Ang babaeng pumatay sa tatay mo ay tinago ko noon. Pero ngayon, nahanap na ni Lorenzo.” Naisip ni Elliot na kailangang ipaliwanag sa kanya ang bagay na iyon, “kaya itinigil ng iyong ama ang lahat ng trabaho ko.”

Biglang naging itim ang mukha ni Rebecca: “Sisisi ka ng tatay ko. Magmamakaawa ako sa kanya.”

Pinutol siya ni Elliot, “Sa tingin mo ba kapaki-pakinabang para sa iyo na magmakaawa sa kanya?”

Tiningnan ni Rebecca ang masungit nitong mukha, at bumangon ang takot sa kanyang puso: “Ano ang dapat kong gawin? Hindi ka na pinaniniwalaan ng tatay ko, baka tutulungan niya si Lorenzo na makatayo.”

“Mahal na mahal ka ni Lorenzo, kung gusto ka ni Lorenzo, hindi mahalaga sa iyo na angat si Kyrie.” mahinang sabi ni Elliot.

Kumunot ang noo ni Rebecca na labis na nag-aalala, “Elliot, asawa kita. Hindi ako papayag na tratuhin ka ng ganito ng tatay ko. Itinago mo ang babaeng iyon dahil lang sa mabuti ang puso mo at hindi mo kayang pumatay tulad nila.”

Itinama siya ni Elliot, “Nagkakamali ka. Iniligtas ko ang babaeng iyon dahil hindi siya nararapat mamatay. Nanghihinayang pa nga ako na hindi niya pinatay ang tatay mo.”

Nagulat si Rebecca.

Mahinahong sinabi ni Elliot ang bawat salita, “Rebecca, sa kalaunan ay pupunta kami ng tatay mo sa magkabilang panig. Ngayon ay simula pa lamang ng pagkasira ng relasyon. Ako o siya, isa lang ang mapipili mo sa dalawa.”

Hindi mapipili ni Rebecca ang multiple-choice na tanong na ito.

Ang isa ay ang lalaking nagpalaki sa kanya, at ang isa ay ang lalaking gusto niyang makasama sa buong buhay niya.

Sabi ni Elliot, “Mali ako, hindi masasabing isa sa dalawang pagpipilian. Kung hindi ako kayang patayin ng tatay mo, papatayin ko siya. Pagkatapos niyang mamatay, babalik ako kay Aryadelle.”

Tumulo ang luha ni Rebecca, “Elliot, don’t go. Huwag mo akong iwan. Kung kailangan mong bumalik sa Aryadelle, maaari mo ba akong isama.”

–Isipin mo na lang na iiwan siya ni Elliot, at ang puso niya ay parang napunit, at sobrang sakit.

–Hindi gaanong masakit isipin na mamamatay ang kanyang ama.

Sa wakas ay sinabi ni Rebecca, “Sa pagitan nina Kyrie at Elliot, si Elliot ang pipiliin ko.”

Tinanggihan siya ni Elliot, “Imposible. Ikaw at ang iyong mga anak ay manatili sa iyong inang bayan. Sasamahan ka ni Lorenzo.”

“Pero ayaw ko kay Lorenzo.” Napahagulgol si Rebecca at umiyak, “Elliot, kung sayo ang bata sa tiyan mo, hindi ka ba magiging malupit para iwan ako?”

Elliot: “Ang bata sa iyong tiyan ay hindi akin.”

Nabulunan si Rebecca, “Paano kung sayo? Hindi ko nga ma-assume na ‘yun ‘di ba?”

Ang mga mata ni Elliot ay malamig, at ang kanyang boses ay mas malamig: “Huwag mong dayain ang iyong sarili.”

“Bakit galit na galit ka sa akin… bakit?” Umupo si Rebecca sa sofa at umiiyak.

Kinuha ni Elliot ang tissue box at iniabot sa kanya: “Rebecca, I don’t hate you. Hindi lang kita mahal. Tumigil ka na sa pag-iyak, kain na tayo.”

Pagkatapos magsalita ni Elliot, humakbang siya patungo sa dining room.

Agad na lumapit ang yaya at pinunasan ng tissue ang luha ni Rebecca: “Huwag kang umiyak, miss. Huwag sirain ang iyong katawan sa pamamagitan ng pag-iyak. Buntis ka ng isang sanggol ngayon, kaya isipin mo ito. Hangga’t maayos mong ipanganak ang iyong sanggol, magiging maayos ang lahat. “

Napatingin si Rebecca sa dining room.