Kabanata 396

Kabanata 396 Naisip ni Elliot na pumunta si Avery sa banyo at pagkatapos ay sa kanyang silid. Nang mapansin niyang umakyat na siya, tumigil siya sa pag-inom.’

Isang ideya ang biglang pumasok sa kanyang isipan. Si Avery ba ay… tumakas?!

Ang villa ay napapaligiran ng kagubatan na isang daang kilometro ang radius.

Paano siya aalis sa kagubatan gayong mahina siya?

Mariin niyang ikinuyom ang kanyang mga kamao, tumalikod, at naghanda sa pagbaba.

“Ginoo. Foster! I’ll go check the surveillance footage kaagad! Tignan ko kapag umalis siya!” Nang mapansin ng bodyguard na wala na si Avery, agad niyang sinabi, “Madilim na ang gabi, at wala ring mga street lights. Sigurado akong hindi siya nakarating ng malayo!”

“Ang daming tanga! Hindi mo man lang mabantayan ng maayos ang isang babae!” Si Elliot ay nagngangalit sa mga ngipin!

“Ako ay humihingi ng paumanhin! Hahanapin ko siya ng mga tao ngayon din! Ipinapangako ko na ibabalik natin siya sa madaling araw!” Nagmura ang bodyguard na may takot sa mukha.

Agad na nataranta si Elliot! Napakalinaw ng kanyang isipan sa sandaling iyon. Malakas pa ang premonition niya!

“Siguro umalis siya bago mag hatinggabi! Napagtanto kong wala na siya pagkabalik ko mula sa washroom bago mag hatinggabi! Baka umalis na siya noon!” Pagkatapos ng kanyang pagbabawas, sinabi niya, “Go and check the surveillance footage! Baka may tumulong sa kanya! Kung hindi, hindi siya makakaalis sa gusaling ito nang mag-isa!”

Sinabi ng bodyguard, “Naisip ko rin, ngunit hindi ako nangahas na sabihin ang anuman.”

.

Ang mga taong dumalo ay ang pinakamalapit na kaibigan ni Elliot. Kilala na sila ni Elliot bago pa siya yumaman. Bagama’t nang maglaon ay hindi na sila gaanong nakikipag-ugnayan, nanatili silang magkaugnay.

Sa ground floor, may nag-iinuman pa.

Nabaling ang tingin ni Elliot sa isang tao. Bago pa mawala si Avery, umupo na siya sa tabi niya. Kanina, wala siyang iniisip. Naisip na lang niya na nakahanap na siya ng mauupuan at iniwan iyon doon. Gayunpaman, ngayong wala na siya, pinatunayan nito na planado ang pagpili niya sa kapareha sa upuan.

Sa madaling salita, maaaring kilala niya ang taong iyon.

“Nick, tinulungan mo ba si Avery na makatakas?” Lumapit si Elliot kay Nick at inalis sa kanya ang baso ng alak.

Tumingala si Nick sa hindi maintindihang ekspresyon. Matapat niyang sinabi, “Oo.”

Napatingin sa kanya ang iba.

“Anong nangyayari, Nick? Kilala mo ba si Avery? Bakit mo siya tinulungang makatakas? Siya ay kay Elliot!” sabi ng isa pang miyembro ng kanilang grupo.

“Simple lang.” Si Nick ay lasing, at ang kanyang mga mata ay namumula. “May utang ako sa kanya. Pinilit niya akong ibalik ang pabor ngayong gabi. Elliot, pasensya na! Hindi ako mahilig umutang kahit kanino. Mas gugustuhin kong may utang na loob sa aking mga kapatid kaysa magkaroon ng pabor sa isang tagalabas.”

Napahawak si Elliot sa baso ng alak kaya nabasag ito!

“Hinayaan mo siya, hindi mo ba hinihiling na mamatay siya!” Kinagat niya ang kanyang mga ngipin at tumahol, “Hindi mo ba alam kung gaano ito kadelikado sa labas!”

Kumunot ang noo ni Nick at walang alinlangan na sinabi, “Alam ko, pero hindi ko iyon dapat isaalang-

alang. Hiniling niya sa akin na tulungan siyang makatakas sa mansyon na ito. Hindi niya ako hiniling na tulungan siyang makatakas sa kagubatan. Elliot, dahil nagtatanong ka, hindi mo ba dapat isipin kung bakit mas gusto niyang ipagsapalaran ang kanyang buhay sa kagubatan kaysa manatili dito?”

Namumula ang mga mata ni Elliot sa galit!

Sa sandaling iyon, tumakbo ang bodyguard na katatapos lang mag-check ng surveillance footage at nagsumbong sa kanya, “Mr. Foster, umalis si Miss Tate mula sa likod na pinto! Ang landas mula sa backdoor ay medyo matarik! Ang hirap maglakad! Siya ay nasa ganoong kahinaan, natatakot ako na ito ay masama para sa kanya!”

Minsang sinabi ng bodyguard na ikinuyom ni Elliot ang kanyang mga kamao at sumugod sa direksyon ng pintuan sa likod!

May mga dahilan siya para maniwala na ang dahilan kung bakit pinili nitong tumakas sa gabi ay hindi para makatakas siya, kundi para makatakas siya sa buhay mismo!

Pagkaalis ni Elliot at ng mga bodyguard ay hindi pa rin tumahimik ang kapaligiran sa main hall.

“Nick, paano ka nagkautang kay Avery? Hindi ko pa narinig na binanggit mo ito dati!” Curious na tanong ng isang nakaupo sa tabi ni Nick.

“Ordinaryong negosyante lang si Avery…’

“Hindi siya ordinaryo,” putol ni Nick sa kanya. “Isang babae na kayang magpahalaga kay Elliot, paano siya magiging ordinaryo?”

“Akala ko ba inalagaan mo lang siya dahil sa mukha at katawan niya?”

“Isang aspeto lang ito. Sinasabi ko sayo, hindi ordinaryong babae si Avery. Hindi rin siya ordinaryong entrepreneur, pero nangako ako sa kanya na itatago ko ang kanyang sikreto, kaya hindi na ako magsasabi pa.” Kumuha si Nick ng isang basong walang laman at nagsalin ng alak bago humigop.

“Kung mamamatay siya ngayong gabi, sayang naman! Kahit na hindi ako patayin ni Elliot, puputulin pa rin niya ako.