Kabanata 103

Kabanata 103 “Ang aking anak na lalaki ay hindi kailanman nabuhay sa isang malupit na kapaligiran mula noong siya ay isinilang … Hindi kailanman! Anong klaseng karma ito! Kasalanan ko ang lahat! Bakit ko nakuhang maging asawa si Avery? Napakaraming babae, ngunit pinili ko itong vixen!”

Sa silid, unti-unting naging stable ang paghinga ni Elliot. Lumapit si Avery at hinawakan ang kanyang noo. Kahit malamig si Elliot, normal naman ang temperatura niya. Dahil natatakot siyang magising siya na uhaw sa gabi, bumangon siya sa kama at nagsalin ng isang basong tubig, at inilagay ito sa mesa sa tabi niya.

Nang magising si Avery kinaumagahan, wala na si Elliot. Kinuha niya ang phone niya at tinignan ang oras.

Pasado alas otso na ng umaga.

Nag-message si Elliot sa kanya pasado alas-sais pa lang ng umaga, (Nakatulog ako ng maayos kagabi, kaya aalis muna ako.

Namula agad ang pisngi ni Avery. Isang text lang mula sa kanya, bakit ang init ng pakiramdam niya? Pagkatapos, nakita niya ang remote control at pinatay ang heater. Pagkatapos maligo at lumabas ng kwarto, tinawag siya ni Laura para mag-almusal.

“Ano ang sitwasyon sa pagitan mo at niya ngayon?” Ipinasa ni Laura ang kanyang almusal at mga kagamitan.

“Anong sitwasyon?” Nagkunwaring hindi naiintindihan ni Avery.

“Huwag kang magpanggap na tuliro. Ayaw mo ba siyang hiwalayan? I think hindi na kayo mapaghiwalay.” Umupo si Laura sa tapat niya at tumingin sa kanya, idinagdag, “Ayaw ka niyang hiwalayan, at mukhang mahal na mahal ka niya.”

Napabuntong-hininga si Avery, “Ma, paano kung gusto niya ako? Ang halaga ko ay hindi dapat tinutukoy ng isang tao.”

Walang magawa si Laura. “Pero hindi ka niya hihiwalayan. Ano ang gagawin mo?”

“Kung hindi talaga mag-work out. Mag-aaral ako sa ibang bansa.”

“Ang galing!”

“Ma, kain na tayo. Hindi magiging masarap ang pagkain kung malamig.”

Ramdam ni Avery na bawat hininga niya ay puno ng pabango nito. Pagkatapos ng almusal, kailangan niyang maligo.

Lumabas ng banyo si Elliot na nakatapis ng tuwalya. Naglakad siya papunta sa closet niya at nagpalit ng damit bago tumungo sa dining room para mag-almusal.

Medyo nataranta si Mrs. Cooper nang mapansin niyang mas kakaunting damit ang suot nito. “Guro Elliot, hindi ka ba nilalamig?”

“Hindi ako nilalamig, at mas maganda ang pakiramdam ko ngayon.”

“Ang galing! Darating ang doktor mamaya. Hayaan mong suriin ka niya.”

“Hindi na kailangan niyan. Pupunta ako sa kumpanya mamaya.”

Nagulat si Mrs. Cooper sa sinabi ni Elliot. Bago niya binisita si Avery kahapon, mukha siyang haggard at may sakit, pero ngayon, normal na ang itsura niya. Ang pag-inom ba ng lahat ng gamot na iyon ay hindi kasing epektibo ng paggugol ng araw kasama si Avery?

Nang magpakita si Elliot sa kumpanya, maraming executive ang hindi napigilang sumunod sa kanya sa kanyang opisina.

“Ginoo. Foster, fully recovered ka na ba? Hindi ba masyadong seryoso?”

“Blah, blah, blah! Si Mr. Foster ay sipon at nilalagnat lang. Gaano ito kaseryoso? Dahil nandito siya sa kumpanya, ibig sabihin ay halos gumaling na siya.”

“Tama iyan! Mr. Foster, kung hindi ka komportable, maaari kang bumalik at magpahinga anumang oras. Padadalhan ka namin ng email kung mayroong anumang apurahan sa kumpanya. Pwede kang magtrabaho sa bahay.”

Hindi pinansin ni Elliot ang kanilang pag-aalala at bumaling kay Chad. “Bitawan mo si Chelsea.”

Agad na tinawagan ni Chad si Chelsea, at ang iba ay matalinong umatras.

“Elliot, bakit ka biglang pumasok sa trabaho? Pinayagan ka ba ng doktor na pumasok sa trabaho?” Nag-

alala si Chelsea nang makitang masama ang pakiramdam nito.

“Chelsea, malapit na ang kaarawan ng iyong ama?”

Sumilay ang pagkagulat sa mga mata ni Chelsea, at sumagot siya, “Oo, ngayong weekend. Hindi ko sinabi sayo dahil may sakit ka.”

Sinabi ni Elliot, “Pupunta ako doon.” Ngumiti si Chelsea, at puno ng saya ang puso niya. “Sige! Nag-alala ako na hindi ka pupunta! Siguradong matutuwa ang tatay ko na makita ka.”

“Chelsea, may asawa na ako. I’m attending your dad’s birthday party because your brother invited my wife,” paliwanag ni Elliot na winasak ang lahat ng kanyang pantasya.