Chapter 3: The Meeting with the CEO

WARNING: This story contains Boys' Love (BL) themes and is intended for mature audiences. The content and characters in this work are purely fictional. Any resemblance to real people, living or dead, is purely coincidental. This narrative includes mature subject matter, such as romantic relationships between men, and may explore sensitive topics. Reader discretion is advised.

-----------------------------------------------------

SKYLER POV

Shit.

Paulit-ulit na lang ang salitang ‘yan sa utak ko mula pa kaninang umaga. Mula nang magka-encounter kami ni Ezekiel cruz—our CEO na parang laging galing sa Vogue magazine—hindi ko na alam ang gagawin ko sa buhay ko.

Uwi nalang akong probinsiya...charrot!!!!!

Hindi ko rin alam kung bakit sobrang awkward ng moment na ‘yon. Ni hindi nga ako sigurado kung may mali akong nagawa, pero parang may tension. Tapos bigla na lang akong pinatawag sa office niya? Ako?!

Wait.

Baka termination na ‘to, Baka Yung kanina!

Diyos ko, Lord, huwag naman po.

Ang alam kong last mistake ko lang naman ay ‘yung report na accidentally napunta sa ibang department kanina. Pero naayos ko naman ‘yon! Pero pinagalitan pa ngaakong nong head dito.

"Tangina, anong nagawa ko?" bulong ko sa sarili ko habang naglalakad sa hallway.

Hangang sa makabalik akong department namin at umupo sa desk.

Napatingin ako sa may head dito, si sir denli..naka taas kilay habang naka tingin sakin.

Grabe na naman nito,ahitin ko yang kilay mo!Sige ka!

Pero ngumiti nalang Ako sakanya at

Napatingin ako sa kabilang desk.

Uyyyy ang pogi!

Busy siya kakapindot sa pc niya pero mukang mabait naman siya.

Narinig ko kasi sa mga bulungan Dito pantasya daw tong mga kababaihan at mga bakla e.

Ano nga name nito? Ay si Zachary yata Yun e! Kada lakad ko kasi sa hallway puro laman Zachary at Ezekiel e.. pero ang pogi nila both!

Naputol ang self-loathing session ko nang mag-vibrate ang phone ko.

HR Department

Subject: Meeting with Ezekiel Cruz – CEO

Time: 3:00 PM

Location: CEO’s Office

Parang nanlamig buong katawan ko. Napalunok ako ng laway na parang may buo-buong bato sa lalamunan ko.

Meeting. With. The. CEO.

"Oh my God. Oh my God. Oh my God," usal ko habang naglalakad paikot-ikot  sa desk ko.

Baka prank lang ‘to? Pero paano kung hindi? Paano kung official ‘to at bigla akong i-reprimand in full HD? O baka may hidden cameras at nakalive kami sa CCTV ng buong company?

Puta, Skyler, anong gagawin mo?!

Mahinag tinampal ko Yung Sarili ko sa ka oweyhan ko.

"Hoy, Sky, bakit parang kang na-possess diyan?" biglang sabi ni karen, Napakunot-noo siya habang hawak ang kape niya.

"Kasi hehehe, pinatawag ako ni Boss Zeke." Tinuro ko ang email sa phone ko na parang literal na death sentence.

Napataas siya ng kilay. "Whoa. That’s big. Pero teka, anong ginawa mo?" Sabi niya

"‘Yan nga ang problema! Wala akong maalala!"

Baka talaga Yung kape na Hindi ko Sadyang buhosin siya!

"Shit ka. Siguro may malaking project na ipapasa sa ‘yo?"

"Or baka i-fire na ako?!"

Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa, tapos umiling. "Feeling ko hindi naman. Pero good luck na lang, ha. Huwag kang himatayin."

"Hindi ako sure kung kaya kong hindi himatayin hahaha!"

Pareho nalang kami napatawa kasi mukang palakaibigan talaga tong si karen e..

Hangang sa mag

3:00 PM na.

Naglakad ako papunta sa top floor ng building, kung saan nandoon ang CEO’s office. Habang paakyat ako ng elevator, parang bumibigat ang dibdib ko sa kaba. Ang daming tumatakbo sa utak ko—ano kayang nangyayari? Anong gagawin niya?

Pagdating ko sa hallway ng executive floor, napansin kong tahimik ang paligid. Masyado yatang sosyal dito. Ang mga glass walls at mamahaling carpet, parang sumisigaw ng ‘you don’t belong here, Skyler!’

Huminga ako nang malalim sa harap ng pinto ni Boss Zeke.

Kumatok ako.

Walang sagot.

Okay, cool, baka hindi niya narinig? Kumatok ako ulit, mas malakas.

Wala pa rin.

Tangina, prank nga ba ‘to? Baka pwede na akong umalis?

Pero binuksan ko na yung pinto.

At ayun na nga.

Ezekiel cruz, nakaupo sa desk niya na parang Greek god na hinulma ng mga angel. Pormal, composed, at mukhang wala siyang oras sa mga kagaya kong lowly employee.

Hindi man lang siya tumingin sa akin.

"Skyler," malamig niyang tawag.

Shit. Ang lakas ng impact ng boses niya.

"Sir, um, I’m here po," sagot ko, pilit pinapakalma ang sarili ko.

Tumingin siya sa akin, finally. Parang sinukat niya ako mula ulo hanggang paa.

"Umupo ka," utos niya, at agad akong sumunod, kahit pakiramdam ko parang exam to ng buong career ko.

Tumingin siya sa ilang papers sa harapan niya, bago tumingin ulit sa akin.

"I’ve been observing you."

Nalaglag yata ang kaluluwa ko. WHAT?! Bakit? Ano nakita niya?

Tuloy lang siya, "I noticed you have potential."

Nag-blink ako. Ha? Sino? Ako?

"Potential po?"Sabi ko na Para akong tanga na na-mental block.

Pinagsasabi nito?are you bangag sir?charr

"Yes," sagot niya, diretso at walang halong biro. "You make a lot of mistakes, Skyler."

OUCH sakit mo naman sir ah!!!?

"Pero hindi ka sumusuko."

Nag-echo ‘yun sa utak ko. Wait. Compliment ba ‘to? Parang ang harsh ng first part, pero… may follow-up na medyo okay?

Pinagpatuloy niya, "Starting next week, you’ll be handling more responsibilities."

Napanganga ako. Wait. More responsibilities? Ako?! BAKIT?!

"Sir, parang hindi ko po kaya…"

Nagtaas siya ng isang kilay. "Are you saying you’re not up for the challenge?"

Putek. Challenge? Mukhang gusto niya akong subukan.

"Hindi naman po, Sir!" napasagot agad ako. "I mean, I’ll try my best po!"

Nag-smirk siya. Pero hindi ‘yung friendly na smirk—more like ‘good luck, sapakin kita pag nag-fail ka’ kind of smirk.

"Good. If you succeed, I’ll double your pay."

…

…

WAIT, WHAT?!

Parang nag-blue screen utak ko.

"Sir… seryoso po kayo?"

"Yes. But only if you prove yourself. No more mistakes, Skyler. This is your chance."

Gusto ko na lang mahimatay sa intensity ng situation na ‘to. Pero gusto ko ring sumayaw sa loob-loob ko. DOUBLE PAY?!

Ah kaya Naman pala..baka dahil sa ka clumsihan ko, baka siguro ya mean niya Hindi na ako magpapalpak sa susunod, Pero ok ah! Double pay men!

Tumayo si Ezekiel, lumapit ng bahagya, at tinapunan ako ng matalim na tingin.

"Do your best. You’re dismissed."

Para akong sinuntok ng reality.

Tumayo ako, lumabas ng office niya na parang lutang. Pagdating ko sa hallway, hindi ko alam kung matatawa ako o hihimatayin.

Ano ‘tong napasukan ko?

Pagbalik ko sa desk ko, nag-message agad si Jace.

Karen: "Buhay ka pa?"

Skyler: "HINDI KO ALAM!?!?"

At ayun nga. Hindi ko pa sure kung ano ang mangyayari sa akin, pero isang bagay ang sigurado…

Skyler, kailangan mong kayanin ‘to.

Wag ka na magpapawalking disaster!para sa double pay!!!