Chapter 16 - dinner date

WARNING: This story contains Boys' Love (BL) themes and is intended for mature audiences. The content and characters in this work are purely fictional. Any resemblance to real people, living or dead, is purely coincidental. This narrative includes mature subject matter, such as romantic relationships between men, and may explore sensitive topics. Reader discretion is advised.

------------------------------------------------

Skyler’s POV

Dinner with Zachary? Parang cute lang. Pero bakit ang awkward ko? Para akong high school na biglang niyaya ng crush maglakad sa hallway. Calm down, Skyler. Normal lang ‘to. Hindi date ‘to.

Wag ka magassuming bess..

So ayun, naka-polo shirt ako na parang kinuha ko sa section ng tatay ko sa closet, tapos paired with black jeans. Medyo safe ang outfit, pero sino ba namang niloloko ko? Kahit anong suot ko, mukha pa rin akong basahan at Ang baduy ko pa sa harap ni Zachary!

Tinignan ko Sarili ko sa salamin.

Large polo na may kusot pa check

Maong check

Wait ituck in ko pa..

Ayan muka akong attend Ng party Ng 90's

Next time talaga bibili na talaga ako ng mga Damit Yung saktuhan Sakin.

Habang inaayos ko Ang buhok ko Meron nagpop out sa cp ko..

-I'm here outside

Si Zachary at agad ko rin siya nireplyan

-lalabas na..

Hinanap ko agad Ang pabango ko at konti spray sabay langhap.

Hmmmmm

Pwe!

Pwe!

Pwe!

Pwe!

Pwe!

Pwe!

Angot Naman nitong pabango galing ki tatay! Amoy tapang!

Ngayon ko lang kasi ginamit,binigay kasi niya ito Bago ako pumunta Ng manila.

Sa inis ko agad ko ito tinago sa cabinet

Hays!bahala na!

Agad ako lumabas na, ayun na nga. Si Zachary, nakasandal sa kotse niya, naka-black blazer at parang kakalabas lang ng fashion editorial. Anong laban ng polo ko dito?!

Parang nahiya na ako sumama sakanya

“Wow, Skyler. You look…” Huminto siya, sabay ngiti. “Comfy.”

COMFY?! Parang gusto ko nang bumalik sa loob. Pero nag-decide akong mag-smile na lang, kahit deep inside, gusto kong itanong: Bakit pa ako nagsuot kung ganun din lang pala ang tingin mo?! Wala bang cute mo Naman o baka sanay na siya sa kabaduyan Kong outfit

Agad ko siya nginitian nalang at pumasok sa kotse niyang yayamanin.

While inside the car, napansin ko na sobrang ngiti ni Zachary habang nagdridrive. Ako? Pilit kong iniwasan magtanong ng random stuff kasi ayoko nang gawing awkward. Pero syempre, hindi pwedeng walang moment.

“Skyler, bakit parang sobrang tahimik mo?” tanong niya, sabay lingon ng konti habang naka-stoplight kami.

“H-ha? Hindi naman! Nag-iisip lang,” sagot ko, pilit na kalmado.

“About what?” tanong niya, nakangiti pa rin. Ano ba, Zachary?! Ba’t ang gwapo mo pa rin kahit ganito kasimple yung tanong?!

“Uh… about work,” sagot ko na lang. Liar! Ang totoo, iniisip ko kung paano maging less awkward sa harap niya.

“Work? Talaga?” he teased, sabay kurot sa braso ko. “Or are you nervous kasi magkasama tayo?”

Nag-freeze ako. PUTANGINA, oo kasi mas sanay kami nagsasama sa office pero in public Hindi! Pero ang sagot ko lang, “Syempre hindi! Chill lang ako.” Pero deep inside? Panic mode.

Pagdating namin sa resto, sobrang fancy pala ng lugar. As in, may candle sa bawat table at instrumental version ng “My Heart Will Go On” ang tumutugtog. Parang Ang gusto ko tuloy kumanta kaso Sintunado ako!

Pagkaupo namin, ngumiti lang siya habang inaabot ang menu. “Order ka lang. My treat, remember?”

Yownnnn libre daw oh!

“Wow, ang yaman mo naman,” biro ko, kahit totoo. Pero habang nagbabasa ako ng menu, napansin ko na puro mahal ang presyo. Skyler, wag kang OA. Mag-soup ka na lang.

Nakakahiya kasi 500 lang lamang wallet ko Tsaka Hindi pa ako sumasahod at malapit na kasi ang bayaran sa maliit Kong apartment tsk tsk tsk

“Skyler, order ka na. Wag ka nang mahiya,” sabi niya.

“Oo nga, pero baka maubos sweldo mo,” sagot ko habang binababa ang menu. Tumawa lang siya, pero parang sineryoso niya yung sinabi ko.

“Skyler, wala kang dapat ikabahala. Besides, ikaw naman yung highlight ng dinner na ‘to,” he said casually, as if hindi niya lang ako binigyan ng mild heart attack.

Habang kumakain kami, sobrang saya ng kwentuhan. For once, I felt like I wasn’t messing things up. Pero siyempre, dahil buhay ko ‘to, may plot twist

Habang nagbubuhos ako ng water sa glass ko, biglang tumingin si Zachary sa likod ko.

“Oh,” sabi niya, medyo natawa.

“What?” tanong ko, nagtataka.

Bago siya makasagot, narinig ko yung pamilyar na malamig na boses sa likod ko.

“Skyler.”

Napalingon ako agad. Si Sir Ezekiel. Nakatayo sa tabi ng table namin, mukhang fresh out of a board meeting pero sobrang intimidating pa rin.

Tangina!!!! Kahit saan parati ko nakikita si sir!

“Ah, Sir! What a surprise!” sabi ko, pilit na nagpapa-normal kahit gusto ko nang lumubog sa lupa.

“Surprise, indeed,” he said, his eyes flicking between me and Zachary. “What are you doing here?”

Malamang kumakain..

“Uh… dinner lang, Sir. You?” tanong ko, kahit obvious naman na wala akong karapatang magtanong.

“I was in the area,” sagot niya, pero yung tingin niya kay Zachary? Parang laser beam.

May date ba siya Ngayon? Actually Ang pogi niy-

Woppppppooopp!!!!!!

Pag-alis ni Sir Ezekiel, halos hindi na kami makatingin ni Zachary sa isa’t isa. Tumikhim si Zachary, breaking the silence.

“Well, that was… intense,” he said, trying to sound casual.

“Yeah. Intense,” ulit ko, sabay inom ng water. Pero sa totoo lang? Ang tanong ko: Bakit parang pinagseselosan niya si Zachary?!

Feeling mo lang Yun beshhhh!!!